Time Talk
“พีชเอาป็อปคอร์นมั๊ย?”
ผมเอ่ยถามหลังซื้อตั๋วหนังเสร็จสรรพ คนตัวเล็กส่ายหน้าและเอ่ยขึ้น
“พีชยังอิ่มอยู่เลย”
ผมเองก็ยังรู้สึกอิ่มอยู่เหมือนกันจึงซื้อแค่น้ำหหนึ่งแก้วเข้ามาในโรงหนังซึ่งโรเล็กซ์รออยู่และที่สำคัญมันนั้นคั่นกลางลูกพีชกับผม
“ทำไมไม่ไปนั่งริมวะ?”
“ทำไม?”
“อ้าว ฉันจะสวีทกับแฟนฉันสิวะ”
โรเล็กซ์พิงแผ่นหลังลงบนเบาะตาจ้องจอฉายหนังนิ่งทำให้ผมกับลูกพีชลอบสบตากันก่อนจะนั่งลงคนละฝั่งอย่างช่วยไม่ได้
Lookpeach Talk
ใจของฉันไม่ได้จดจ่ออยู่กับหนังเลยเพราะมือที่กุมแน่นอยู่ ถึงจะพยายามดึงออกแต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยสักทีจนฉันกลัว...กลัวว่าไทม์จะเห็น
“ปล่อยพีชนะ”
ฉันกระซิบเบาๆพร้อมบิดข้อมือไปด้วยแต่เขากลับเพิ่มแรงบีบจนรู้สึกเจ็บไปหมดและยังใช้สายตาดุหะมามองฉันนิ่ง
“อย่าดื้อ”
ฉันมองเลยไปที่ไทม์เห็เขาจดจ่อกับการดูหนังไม่ได้สนใจเราสองคนก็โล่งใจนิดหน่อยแต่ถึงยังไงฉันก็ไม่ควรปล่อยให้ต
