Freddy’s POV
“Masaya ako at pinagbigyan mo ako at binigyan mo ako ng pagkakataon na maging ama para sa iyo, Freddy.”
Napatingin ako sa tatay ko na nagsalita. Narito kami ngayon sa cafeteria ng opisina niya at kitang – kita ko ang kasiyahan sa kanyang mukha. Proud na proud siyang ipaalam sa lahat ng mga tao na ako ang anak niya.
“Kung hindi ka pa na – inlove hindi mo ako mapapatawad,” natatawa pang sabi niya sabay subo ng pagkain.
Natawa lang din ako sa sinabi niya.
“Siguro matagal ko na rin kayong napatawad. Masyado lang naging makitid ang isip ko kaya ako nagagalit sa inyo,” sagot ko sa kanya.
“Kalimutan na natin ang lahat. Let’s start all over again. Alam mo kung gaano kaimportante sa akin ang nanay mo at lalo na ikaw kaya gagawin ko ang lahat ng makakapagpasaya sa inyo,” sabi
