Freddy’s POV
Matagal ng nakaalis si Sabina sa harap ko pero parang hindi ko pa rin makuhang gumalaw. Akala ko okay lang, eh. Sanay na akong sabihan niya ng ganoon pero sa pagkakataong ito, bumaon sa pagkatao ko ang bawat salitang binitiwan niya. Walang kuwenta. Walang pangarap. Tambay. Siguro kung ibang babae ang gumawa noon sa akin siguradong babastusin na ng mga kainuman ko. Pero alam nilang iba si Sabina para sa akin. Espesyal siya.
“Freddy, okay ka lang ba?” narinig kong tanong ni Inggo.
Pinilit kong ngumiti sa kanila at tinungga ko ang isang bote ng red horse na naroon.
“Okay lang. Sige tara uminom pa tayo,” tanging sagot ko sa kanila.
“Sobra naman ang mga sinabi sa iyo ni Sabina. Hindi ba niya alam kung sino ka talaga? Bakit kasi hindi mo pa sabihin para hindi ka na
