“ใกล้เสร็จแล้วค่ะคุณแม่ คุณแม่นั่งพักเถอะค่ะ เดี๋ยวมัททำเอง” เพราะอีกฝ่ายว่ามาแบบนั้นคุณหญิงลัดดาวัลย์จึงไม่พูดอะไรนอกจากอยู่เป็นเพื่อนหญิงสาวจนกระทั่งทุก ๆ อย่างเสร็จสิ้นลงในช่วงเย็นของวัน ทั้งคู่จึงได้พากันเดินกลับมาที่บ้านใหญ่อีกครั้งเพื่อร่วมรับประทานอาหารเย็นร่วมกัน แต่ภาพของกวินภพที่ควงคู่มากับคู่ขาของเขานั้น ทำให้มัทนาหยุดเดินกะทันหันเมื่อได้เห็น
“กำลังจะไปไหนกันเหรอครับ” เขาเอ่ยถามพร้อมกระชับอ้อมกอดที่กำลังโอบเอวของนางแบบสาวข้างกายแน่นขึ้นราวกับจะยั่วยุหญิงสาวอีกคน
“กำลังจะไปทานข้าว แล้วแกล่ะหายหัวไปไหนมาทั้งวันถึงได้กลับมาเอาจนป่านนี้” เสียงแข็ง ๆ ตอบกลับไปอย่างไม่สบอารมณ์ สายตาไม่พอใจยังคงจับจ้องไปยังร่างระหงข้างกายลูกชายไม่ยอมละห่างไปไหน
“คือลิลินต้องขอโทษด้วยนะคะคุณแม่ เป็นความผิดของลินเองค่ะที่เป็นคนชวนวินเขาออกไปดูหนังกันจนเพลิน คุณแม่อย่าไปว่าวินเขาเลยนะคะ” เสียงหวานจ
