ตอนที่ 19
1003 Words
“ผมไม่ได้แกล้ง...นี่มันเรื่องจริง! เป็นความจริงที่คุณต้องยอมรับว่าคุณมาอยู่ที่นี่ไม่ใช่ในฐานะเมียของผม แต่เป็นอะไรก็ได้ที่ผมอยากให้คุณเป็นเวลาที่ผมนึกสนุกหรืออยากระบายความเครียด”
“แมท!”
ลักษณ์นารากรีดร้องออกมาเมื่อเขาพาร่างกายใหญ่โตขึ้นคร่อมเหนือร่างแน่งน้อย แมทเทียสทิ้งน้ำหนักตัวลงบนร่างเล็กที่พยายามดีดดิ้น รู้ว่ายิ่งพยายามก็รังแต่จะทำให้เจ็บตัวหากลักษณ์นาราเพียงตระหนักว่าเขาไม่มีวันปราณีเธออีกต่อไปแล้ว
“แมท...นี่คุณทำอะไร...ฉันเจ็บนะ!”
หญิงสาวทุบถองด้วยหมัดแต่ถูกเขาคว้าข้อมือไว้ก่อนแยกมันออกตรึงไว้กับขอบอ่างด้านข้าง ยิ่งดิ้นก็ยิ่งทรมานเพราะท้ายทอยบางกระแทกกับขอบอ่างเข้าไปหลายหน แมทเทียสโน้มใบหน้าคร้ามคมพราวด้วยหยดน้ำลงไปใกล้ มือแกร่งข้างหนึ่งเลื่อนมาจับลำคอระหง รู้สึกได้ถึงจังหวะชีพจรเต้นรัวแรงของหญิงสาวใต้ฝ่ามือหนาหนักของเขาหากนั่นกลับทำให้เขายิ่งสะใจ นัยน์ตาคมวาวอาบสีสนิมเหล็กกร้าวกล้า ร่างหนาคำรามดังในลำคอ เขาไม่ต่างจากสัตว์ร้ายที่กำลังหิวและหื่นเต็มที่
“จำได้ไหมลิลลี่ว่าเราเคยเล่นอะไรกัน...จำได้ไหมว่าเกมที่เราเล่นกันมันสนุกขนาดไหน”
เขาตั้งคำถามด้วยเสียงต่ำพร่าแต่หนักเหมือนหินก้อนใหญ่กระแทกใส่ความเจ็บช้ำของหญิงสาว ลักษณ์นาราน้ำตาร่วงหล่นไปกับหยดน้ำบนใบหน้าเปียกปอน เสียงสะอื้นถูกขังไว้ในอกแม้อยากร่ำร้องออกมาแต่ก็คงไร้ความหมายต่อหัวใจด้านชาของแมทเทียส เธอส่ายหน้าไปมาขณะยิ่งรู้สึกหนักอึ้งเมื่อร่างใหญ่โตทิ้งน้ำหนักคร่อมอยู่บนร่าง
“ขอร้องเถอะนะคะแมท ฉันรู้ว่าคุณไม่ได้อยากเล่นเกมนั้น”
“อยากสิ” เขาตอบรับหน้าชื่นทว่าริมฝีปากบิดเป็นยิ้มขื่นอย่างน่าหวาดหวั่น “ผมอยากเล่นเกมที่เราเคยเล่นใจจะขาด นี่ไง...แบบนี้ไง”
ร่างสูงลุกพรวดขึ้นจากอ่างและลากร่างบอบบางให้ลุกตามขึ้นมาด้วย ลักษณ์นาราถูกดันให้ไปยืนหน้ากระจกบานใหญ่ที่อ่างล้างมือหินอ่อนก่อนที่เขาจะทำให้เธอตกใจมากกว่านั้น
ควาก!!
นัยน์ตางามเบิกโพลงเมื่อชุดสวยถูกกระชากฉีกขาดออกจากกันด้วยมือของร่างหนาที่เข้าเบียดชิดทางด้านหลัง เขาทึ้งชุดออกจากตัวของหล่อนจนไม่หลงแม้เหลืออาภรณ์ชิ้นเล็กชิ้นน้อยบนเรือนร่างเปล่าเปลือย และพร้อมกันนั้นร่างสูงใหญ่ก็ดึงกางเกงนอนตัวโคร่งออกไปพร้อมกัน ลักษณ์นาราอยากวิ่งออกไปจากห้องนั้นแต่ไม่อาจหลีกหนีท่อนแขนทรงพลังที่รัดรึงเธอไว้ หญิงสาวนิ่งงันกับภาพสะทือนหัวใจเมื่อกระจกเงาทรงเหลี่ยมบานใหญ่สะท้อนภาพเนื้อเนียนขาวผ่องเป็นยองใยและเรียบลื่นราวพอร์ชเลนพราวพร่างด้วยหยดน้ำของหญิงสาวชาวไทยในอ้อมกอดของเทพบุตรหนุ่มกรีกซึ่งกอดเธอไว้จากข้างหลัง ดูราวเทพแห่งสงครามที่กำลังข่มขวัญและบีบบังคับนางอัปสรในเทพปกรณัม
ลักษณ์นาราตัวสั่นเทา สองเต้างามที่ยังเต่งตูมกระเพื่อมไหวภายในนั้น ร่างกลมกลึงเบียดแน่นกับตัวเขา แผ่นหลังบอบบางบดเบียดกับแผ่นอกกว้างเครียดด้วยกล้ามเนื้อนูนแน่น บั้นท้ายงามแนบสนิทกับความเคร่งเครียดใต้หน้าท้องแกร่ง แมทเทียสต้องสะกดความรุ่มร้อนในกายของเขาที่มันพุ่งสูงฉับพลัน แต่ไม่อาจสะกดความเป็นชายที่กำลังแข็งขึงชูชัน มันเหยียดขยายตัวและเขารู้สึกได้ถึงความทรมานอย่างยิ่งยวด นานเท่าใดแล้วที่เขาไม่ได้กอดนวลเนื้อนี้ในอ้อมแขน นานเท่าใดแล้วที่เขาไม่ได้เห็นความเย้ายวนน่าหลงใหลที่เคยใฝ่หา ทุกอย่างในตัวลักษณ์นารายังฝังลึกในแก่นมโนนึกของเขา หากเมื่อนึกถึงสิ่งที่เธอทำชายหนุ่มกลับขบกรามแน่นอีกครั้ง
“ขอโทษ...”
เขากระซิบเสียงปร่าข้างใบหูเล็ก ลักษณ์นาราตัวสั่นเทิ้ม อ้อมกอดของเขาอบอุ่นหากเธอกลับหนาวเยือกสุดขั้ว เกมที่เขาชอบเล่นกับเธอตอนอยู่ด้วยกันกำลังเริ่มต้น
“ไม่ทราบว่า...เราเคยรู้จักกันหรือเปล่า...หืมม์?”
“ไม่...ไม่เคย...ไม่เคยค่ะ”
“คุณมาจากไหน...คุณผู้หญิง”
“ฉันมาจาก...เมืองไทยค่ะ”
ลักษณ์นาราตอบทั้งน้ำตาหล่นไหล ปากอิ่มสวยสั่นระริก เธออยากให้วินาทีนี้พ้นไปแต่มันกลับเคลื่อนไหลไปอย่างเชื่องช้าราวกัวกัปชั่วกัล หญิงสาวได้ยินเสียงคำรามลึกในลำคอ
“ผมชื่อแมทเทียส...แล้วคุณล่ะ...ชื่ออะไร?”
“ลักษณ์...ลักษณ์นารา...ค่ะ”
“ชื่อคุณยาวมากๆ...ผมขอเรียกคุณว่า...ลิลลี่...จะได้ไหม?”
“ค่ะ...ค่ะ...”
“เรียกผมว่าแมท...พระเจ้า...ให้ตายสิ...ตัวคุณอุ่นมาก...และผมอยาก...”
“แมท...”
หญิงสาวคราง เธออยากหลับตาแต่มันเป็นเรื่องที่บ้ามากเพราะสัมผัสจากปลายนิ้วของเขาที่เลื่อนไล้ไปตามแขนเรียวราวลำเทียนปลุกปั่นประสาททุกส่วนให้ตื่นตัน ตื่นเต้น สั่นระริก ในความหวาดหวั่นร่างกายกำลังเรียกร้อง ในความหวิวหวาดหัวใจดวงนั้นกลับโหยหาเขา มันเป็นดังที่เคยเป็นแต่ครั้งนี้มันน่าพรั่นพรึงยิ่งกว่า เพราะไม่รู้เลยว่าแมทเมียสจะเอาคืนเธอเจ็บถึงขั้นไหน และสิ่งที่หญิงสาวคาดไว้ไม่ผิดไปจากที่คิด จู่ ๆ เขาก็จับร่างกลมกลึงหันไปเผชิญหน้า ดันร่างน้อยชิดขอบอ่าง ลักษณ์นาราเห็นความเข้มเคียดในดวงตาคู่นั้นที่จ้องมาอย่างคมมีดพร้อมฟาดฟันเธอให้แหลกเป็นล้านชิ้น
- Writer
