“มันไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยนะคะ ถ้าเป็นอย่างนี้ดิฉันว่าคุณแมทเทียสต้องรับศึกหนัก การเลี้ยงเด็กน่ะไม่ง่ายหรอกค่ะ บางทีผู้ชายไม่ได้ละเอียดอ่อนเหมือนผู้หญิง ถ้ายังไงดิฉันจะรีบกลับไปบอกเธอนะคะ”
“ขอบคุณมากค่ะคาลิสต้า...และก็อีกอย่างหนึ่ง...คาลินต้องกินนมอุ่นๆ เวลาแกรู้สึกตัว”
ลักษณ์นาราแทบกลั้นน้ำตาไม่อยู่ เธอหวั่นวิตกว่าถ้าเกิดลูกทั้งสองงอแงพร้อมกันแล้วแมทเทียสจะรับมือยังไง กลัวเหลือเกินว่าเขาจะรำคาญ คนเป็นแม่หัวใจแทบขาดรอน ๆ เมื่อนึกถึงสิ่งที่เธอต้องทำให้เด็กทั้งสองตลอดระยะเวลาที่ผ่านมานับแต่พวกเขาลืมตาดูโลก ไม่มีใครเข้าใจเด็กสองคนนั้นได้มากกว่าเธอและอยากโอบกอดลูกอย่างที่สุดในเวลานี้ เมื่อคาลิสต้ากลับไปแล้วหญิงสาวจึงอยู่เพียงลำพัง ประตูด้านนอกถูกล็อคด้วยกุญแจไว้เหมือนเดิม ลักษณ์นาราแค่นั่งมองอาหารที่คาลิสต้านำมาให้แต่ไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะตักเข้าปากด้วยความตรมตรอมใจแต่เพียงเดียวดายในคืนนี้
