อุ้งมือพิศวาสซาตาน

8

8

ถึงแม้ว่าราชสีห์จะไม่พอใจและโกรธกับความเจ้าเล่ห์ของอีกฝ่ายที่ทำผิดข้อตกลงมากเพียงใด เขาก็ทำนิ่งเฉยไม่แสดงให้อีกฝ่ายได้รับรู้ ในเมื่อรณชัยเจ้าเล่ห์กับตนก่อน มีหรือที่คนอย่างราชสีห์จะไม่เจ้าเล่ห์กลับ

“ก็ได้ครับ ผมไม่ขัดข้องที่คุณเอาลูกเมียน้อยมาประเคนให้ผม เพราะถือว่าลูกเมียน้อยก็เป็นลูกของคุณเหมือนกัน”

ราชสีห์พูดด้วยใบหน้าเรียบเฉย อีกฝ่ายได้ยินคำพูดของหนุ่มวัยกำหนัดแล้วยิ้มกว้าง วาดหวังถึงเงินก้อนโตที่กำลังจะเข้ามาอยู่ในกระเป๋าตนด้วยสายตาปิติ

“ผมทำตามที่ตกลงกันแล้ว คุณสิงห์อย่าลืมข้อตกลงของเรานะครับ” รณชัยรีบทวงสิทธิ์ที่ตนจะได้

“แน่นอนครับ ผมเป็นคนพูดคำไหนคำนั้น”

ราชสีห์เป็นคนมีสัจจะ รักษาสัญญาทุกคำพูดที่เอ่ยออกไป เขาหยิบสมุดเช็คออกมาจากลิ้นชัก ก่อนจะกรอกรายละเอียดต่างๆ ลงไปในสมุดเช็คฉบับนั้น แล้วยื่นให้รณชัยที่รีบยื่นมือมารับอย่างรวดเร็วด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม ทว่ารอยยิ้มของเขาอยู่บนใบหน้าได้ไม่กี่อึดใจก็ต้องแปรเปลี่ยนเป็นฉงน เมื่อเห็นจำนวนเงินที่ระบุไว้บนเช็ค

“ทำไมถึงได้แค่นี้ล่ะครับ เราตกลงกันไว้ว่าถ้าผมเอาลูกสาวมาเป็นตัวค้ำประกัน ผมจะได้เงิน 500 ล้าน แต่นี่คุณเขียนเช็คมาให้ผมแค่ 20 ล้านเองนะครับ” รณชัยถามกลับ

“ผมไม่ได้บอกคุณซะหน่อยว่า ถ้าคุณเอาลูกสาวมาค้ำประกันแล้วผมจะให้เงิน 500 ล้าน ผมแค่พูดว่าจะให้แต่ไม่ได้ระบุจำนวนเงิน แล้วผมก็คิดว่าลูกเมียน้อยคงมีค่าได้แค่นี้” ราชสีห์เล่นเล่ห์กลับไปบ้าง เขาไม่ใช่คนที่จะให้ใครมาหยามเกียรติได้ถึงที่โดยไม่โต้ตอบกลับไป ในเมื่อรณชัยไม่ซื่อกับเขาก่อนก็ไม่มีความจำเป็นที่จะซื่อกลับ

“อย่างนี้เท่ากับว่าคุณสิงห์หลอกผมชัดๆ ผมไม่ยอม ยังไงผมก็ไม่ยอม”

รณชัยตะเบ็งเสียงใส่เจ้าของเงินด้วยความโมโห ไม่คิดว่าราชสีห์จะตอกกลับเขาด้วยวิธีนี้ ทำอย่างนี้เท่ากับฆ่าเขาชัดๆ เงินจำนวนยี่สิบล้าน น้อยนิดมากสำหรับการปลูกสร้างคอนโดให้แล้วเสร็จตามกำหนด จะพูดได้ว่า ไม่ก่อประโยชน์อะไรเลยด้วยซ้ำ เพราะแค่จ่ายค่าวัสดุที่คั่งค้างก็แทบจะไม่พอ

ปัง!...เสียงฝ่ามือของเจ้าของห้องตบลงบนโต๊ะทำงานเสียงดังสนั่น ส่งผลให้รณชัยถึงกับสะดุ้งสุดตัว หน้าซีดเมื่อเห็นสีหน้าถมึงทึงของราชสีห์ ที่ดุร้ายสมชื่อ

“อย่ามาพูดกับผมแบบนี้นะ ใครกันแน่ที่หลอกใครก่อน” เสียงเข้มห้วนของคนอายุน้อยกว่าดังตามหลังเสียงตบโต๊ะ “พูดมาคำเดียวเลยว่าจะเอาหรือเปล่าเงิน 20 ล้านที่ผมให้ไป ถ้าไม่เอาก็เอาเช็คคืนมาแล้วพาลูกสาวของคุณกลับไปบ้านได้เลย ถ้าเอาก็รีบเก็บเช็คใส่กระเป๋าและเดินออกไปจากห้องของผม ก่อนที่ผมจะเปลี่ยนใจไม่ช่วยเหลืออะไรคุณทั้งนั้น”

น้ำเสียงเฉียบขาด ห้วนจัดที่ทำให้คนฟังรู้ว่าราชสีห์พูดจริงทำจริง รณชัยจึงรีบเก็บเช็คใส่กระเป๋าทันที ราวกับว่ากลัวราชสีห์จะแย่งชิงเช็คกกลับไป แล้วคิดว่าได้แค่นี้ดีกว่าไม่ได้

“แล้วผมจะต้องทำยังไงถึงจะได้เงินครบครับ”

รณชัยถามอย่างกล้าๆ กลัวๆ ราชสีห์ก็เป็นความหวังเดียวของเขาเวลานี้ หากชายหนุ่มตรงหน้าไม่ช่วย เขาก็ไม่รู้จะไปพึ่งพาใคร ดังนั้นแม้จะกลัวเพียงใดแต่ก็ต้องพึ่งอีกฝ่ายอยู่ดี คำถามของรณชัยเรียกรอยยิ้มร้ายบนใบหน้าราชสีห์ ก่อนที่เจ้าของห้องจะเปิดปากบอกวิธีที่จะได้มาซึ่งจำนวนเงินก้อนนั้น

“เงิน 20 ล้านที่ผมให้ถือว่าเป็นค่ามัดจำ ถ้าลูกเมียน้อยของคุณบริการผมดีๆ ถูกใจผม ผมจะเพิ่มให้เรื่อยๆ แต่ถ้าคุณอยากได้ไวๆ แบบครบจำนวนในครั้งเดียวล่ะก็ คุณก็ต้องพารัตนามณีมาประเคนให้ผมบนเตียง ผมเสร็จสมอารมณ์หมายกับรัตนามณีเมื่อไหร่ คุณเอาเงินส่วนที่เหลือไปได้เลย”

ข้อเสนอที่ได้ยินเรียกความตกใจและหนักอึ้งให้กับรณชัยในคราเดียวกัน วิธีที่เขาจะได้เงินครบ 500 ล้านมันช่างเป็นวิธีที่ยากสำหรับตนเหลือเกิน เขาน่ะหรือจะบังคับรัตนามณีให้ยอมมาเป็นผู้หญิงบนเตียงของราชสีห์ได้ หากเขาทำได้คนที่อยู่บ้านราชสีห์ตอนนี้คงไม่ใช่ญาตาวี ข้อเสนอของราชสีห์นำความกลัดกลุ้มมาให้รณชัยไม่น้อย

“คุณยอมเสียเงินตั้งหลายร้อยล้านเพียงเพื่อต้องการลูกหญิงของผมอย่างนั้นเหรอ คุณชอบลูกหญิงหรือครับ”

รณชัยถามกลับด้วยความสงสัย และตอนนี้เขากำลังคิดว่าราชสีห์พอใจในตัวลูกสาวคนโตของตนอย่างมากมาย ไม่เช่นนั้นคงไม่เสนอวิธีนี้กับตน

ราชสีห์หัวเราะในลำคอ ก่อนจะตอบ “มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่า ผมชอบลูกสาวของคุณหรือเปล่า ผมจะทำอะไรสักอย่างผมก็ต้องคิดแล้วว่ามันคุ้ม แล้วงานนี้ผมก็คิดว่าผมคุ้มสุดคุ้ม”

ผู้พูดเป็นนักธุรกิจด้านการเงินระดับประเทศ การที่ราชสีห์จะทำอะไรสักอย่างก็ต้องคิดแล้วว่าผลที่ได้รับกลับมามันคุ้มกับสิ่งที่ตนเสียไปหรือไม่ และงานนี้เขาถือว่าตนเองคุ้มเกินคุ้ม

แต่สำหรับรณชัย เขายังมองไม่เห็นว่าราชสีห์จะคุ้มตรงไหน จะว่าไปเงิน 20 ล้านที่ตนมีไว้อุ่นกระเป๋าจะคุ้มกับสิ่งที่แลกมาอย่างนั้นหรือ ญาตาวีลูกสาวนอกสายตาของเขามีค่ามากขนาดนั้นเชียวหรือ อีกด้านราชสีห์ต้องการรัตนามณีไปเป็นเครื่องประดับบนเตียงมากถึงขนาดยอมมอบเงินก้อนมหาศาลให้กับเขา หากเขานำเธอมาประเคนบนเตียงของอีกฝ่ายได้สำเร็จ รณชัยจึงมองไม่เห็นจุดคุ้มทุนของชายหนุ่มรุ่นลูกแม้แต่น้อย