7
1079 Words
7
ลิขิตมองหญิงสาวที่รณชัยบอกว่าเป็นลูกสาวนิ่ง ลูกสาวของรณชัยที่เขารู้จักและเห็นหน้าไม่ใช่คนนี้ แต่เป็นอีกคนหนึ่งที่มีรูปร่างสูงเพรียว กระเดียดไปทางหุ่นนางแบบ ไม่ใช่ตัวเล็กแต่หน้าตาน่ารักความสูงไม่ถึงหนึ่งร้อยหกสิบเซนติเมตรคนนี้ หรือว่าจะเป็นข้อตกลงใหม่ระหว่างรณชัยกับราชสีห์เจ้านายของตน
“คนนี้แน่นะครับคุณชัย คุณสิงห์บอกผมว่าคุณชัยจะนำตัวคุณรัตนามณีมาส่ง ซึ่งผมจำได้ว่าไม่ใช่คนนี้” แต่ถึงกระนั้นเขาก็จำเป็นต้องย้ำถามเพื่อความมั่นใจ หากเป็นข้อตกลงใหม่รณชัยคงจะบอกตนเอง
“คุณสิงห์บอกผมว่าให้พาลูกสาวมาส่ง แต่ไม่ได้บอกนี่นาว่าลูกสาวคนไหน ผมมีลูกสาวสองคน คนโตชื่อรัตนามณี ส่วนอีกคนชื่อญาตาวี ผมก็เลยพาลูกสาวคนเล็กมาให้คุณสิงห์ มันก็ไม่ผิดอะไรนี่”
ลิขิตนิ่งอึ้ง ไม่คิดว่ารณชัยจะกล้าเจ้าเล่ห์กับเจ้านายของตน ไม่รู้ตัวบ้างหรือว่ากำลังทำผิดมหันต์ที่คิดและทำเช่นนี้ แต่เขาก็ทำตัวนิ่งเฉยไม่พูด ไม่ถามอะไรต่อ หน้าที่ของเขาคือรับสินค้าให้ราชสีห์เท่านั้น
“ผมจะให้เด็กพาลูกสาวของคุณขึ้นไปบนห้อง” ลิขิตเอ่ยบอกคนนำลูกสาวมาแลกเงิน “ส่วนคุณชัย คุณสิงห์สั่งไว้ว่าให้ไปพบที่ทำงานครับ” จบคำพูดของลิขิต เขาได้เรียกเด็กรับใช้นามว่าจิ้มให้มาพาคนอยู่ใหม่ขึ้นไปบนห้องที่ราชสีห์จัดเตรียมไว้ให้
ญาตาวีเดินตามร่างของจิ้มขึ้นไปยังชั้นสองของบ้าน ไม่ได้สนใจความหรูหราและเฟอร์นิเจอร์ตกแต่งบ้านราคาแพงภายในบ้านเลยแม้แต่น้อย ใจสาวเต็มไปด้วยความหวาดกลัว หดหู่และสมเพชตัวเอง ได้แต่ภาวนาให้ตัวเองอดทนผ่านเรื่องราวร้ายๆ ไปให้ได้
อีกหนึ่งชั่วโมงครึ่งต่อมา รณชัยเดินทางมาถึงเดอะซัน กรุ๊ป ตามที่ราชสีห์สั่ง เขาเดินกระหยิ่มยิ้มไปยังห้องงานของประธานบริษัทอย่างอารมณ์ดี จะไม่ให้เขาอารมณ์ดีได้อย่างไรเพราะอีกไม่กี่นาทีต่อจากนี้ เขาจะได้เงินก้อนโต
“สวัสดีครับคุณสิงห์” รณชัยทักทายเจ้าของห้องที่นั่งหน้าเรียบเฉยบนเก้าอี้ทำงาน “ผมมารับเงินตามที่เราตกลงกันไว้ครับ”
“ตามที่เราตกลงกันไว้อย่างนั้นเหรอ” เจ้าของห้องทวนคำพูดของคนที่เข้ามาใหม่ “เราตกลงกันไว้ว่ายังไง คุณลองทวนความจำให้ผมหน่อยได้ไหม”
“ก็เราตกลงกันไว้ว่า ถ้าผมพาลูกสาวมาเป็นตัวค้ำประกันเงินกู้มาให้คุณ คุณจะให้ผมกู้เงินไงครับ” ผู้สูงวัยจอมเจ้าเล่ห์ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม โดยไม่รับรู้เลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับตนเอง
“คุณก็รู้ดีนี่ แล้วทำไมลูกสาวที่คุณส่งมาให้ผมไม่ใช่คนที่ผมต้องการล่ะ คุณมีลูกสาวคนเดียวไม่ใช่เหรอคุณรณชัย แล้วทำไมคุณถึงส่งคนนั้นมาให้ผม”
แม้ว่าเสียงของราชสีห์จะดูราบเรียบแต่ในใจนั้นตรงกันข้าม ก่อนหน้าที่รณชัยจะเดินทางมาที่นี่ ลิขิตลูกน้องคู่ใจได้โทรศัพท์มารายงานเรื่องตัวค้ำประกันที่รณชัยมาส่งว่าผู้หญิงที่รณชัยมาส่งไม่ใช่รัตนามณี แต่เป็นหญิงสาวที่ชื่อญาตาวี ลูกสาวคนเล็กของรณชัย การทำแบบนี้มันเท่ากับหยามหน้ากันชัดๆ
“คุณเป็นคนบอกผมเองนะครับว่าให้ผมส่งลูกสาวมาให้คุณ แต่ไม่ได้ชี้ชัดนี่ครับว่าคนไหน เผอิญว่าผมมีลูกสาวอยู่สองคน คนโตชื่อรัตนามณี คนเล็กชื่อญาตาวี ผมก็เลยส่งลูกสาวคนเล็กไปให้คุณยังไงล่ะครับ ถือว่าไม่ผิดข้อตกลงระหว่างเรา” รณชัยตอบกลับอย่างคนเตรียมตัวมาดี พยายามสบสายตาของอีกฝ่ายแม้จะนึกหวั่นอยู่ในใจไม่น้อย
“แต่คนที่ผมต้องการไม่ใช่คนนี้ ผมต้องการลูกสาวของคุณที่ชื่อรัตนามณี ถ้าไม่ได้คนนี้ผมถือว่าคุณผิดข้อตกลง” ราชสีห์เอ่ยเสียงห้วนจัด สีหน้าไม่พอใจ จ้องมองไปยังใบหน้าของรณชัยด้วยสายตาแข็งกร้าว
“คงไม่ได้ครับ เพราะตอนแรกเราตกลงกันไว้ว่า ถ้าผมพาลูกสาวมาเป็นตัวค้ำประกัน คุณจะให้เงินกู้ตามที่ผมต้องการ และตอนนี้ผมก็ทำตามข้อตกลงนั้นแล้ว ซึ่งตอนนั้นคุณสิงห์ไม่ได้ระบุให้ชัดเจนว่าลูกสาวคนไหน ตอนนี้คุณจะมาบ่ายเบี่ยงหรือไม่ยินยอมไม่ได้นะครับ ถ้าคุณทำอย่างนั้นผมจะถือว่าคุณเป็นคนไม่รักษาสัจจะ”
เจ้าของเงินถึงกับผงะกับคำโต้กลับของรณชัย ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะตอกกลับเขาจนเถียงไม่ออก แต่จะว่าไปราชสีห์ไม่รู้มาก่อนว่าชายเจ้าเล่ห์มีบุตรสาวสองคน ในแวดวงสังคมต่างรู้จักรัตนามณีในฐานะลูกสาวเพียงคนเดียวของรณชัย แล้วอยู่ๆ รณชัยจะมีลูกสาวโผล่มาอีกคนได้อย่างไร หากราชสีห์จะเข้าใจว่าคู่สนทนามีลูกคนเดียวมันก็ไม่ผิดไม่ใช่หรือ
“คุณบอกว่า คุณมีลูกสาวสองคน แล้วลูกสาวคนที่สองโผล่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วทำไมคุณถึงไม่พาออกมาให้คนอื่นเขายลโฉมทำความรู้จักในฐานะลูกสาวของคุณเหมือนกับที่คุณเที่ยวพารัตนามณีไปให้ใครๆ รู้จักล่ะ” ราชสีห์ย้อนถามแล้วคอยจับพิรุธ เพราะเขากำลังคิดว่าชายตรงหน้ากำลังเล่นเล่ห์เหลี่ยมกับตนอยู่
“ก็ลูกสาวคนนี้เป็นลูกของเมียนอกสมรสของผมยังไงล่ะครับ ผมจึงไม่คิดจะพาออกสังคมให้อยู่ที่บ้านเท่านั้นครับ จึงไม่มีใครรู้ว่าตาเป็นลูกสาวของผมอีกคน”
คำตอบของรณชัยเรียกความตกใจและอื้ออึงให้กับราชสีห์ในเวลาเดียวกัน รณชัยนำลูกสาวที่เกิดจากภรรยาน้อยมาให้เขาอย่างนั้นหรือ นั่นเท่ากับว่ารณชัยหยามเขาซึ่งๆ หน้า คนที่เขาต้องการคือรัตนามณี ไม่ใช่ลูกนอกสมรส
- Writer
