“แม่จ๋า ลุงคนนั้น เป็นพ่อของพวกเราจริงๆ หรือจ๊ะ”
เด็กหญิงอันนายังคงถามย้ำราวกับไม่มั่นใจในคำตอบที่ได้ยินจากปากมารดา ประเดี๋ยวก็เรียกพ่อ ประเดี๋ยวก็เรียกลุง แววตารอคอยใจจดใจจ่อ ฐิตตาก้มลงมองดวงตาเรียวรีเล็กคู่นั้นด้วยความสะเทือนใจ เธอทำผิดต่อลูกอยู่หรือเปล่าที่พยายามกีดกันภวินท์ไม่ให้รู้จักกับสองแสบ เธอทิฐิจริงหรือที่เอาแต่จะหย่าให้ได้โดยไม่นึกถึงความรู้สึกของลูก
เธอกำลังจะทำลายสถาบันครอบครัว สถาบันแรกสุดที่จะเป็นพื้นฐานในการพัฒนามนุษย์อยู่หรือไร ลูกควรต้องมีครอบครัวที่อบอุ่น หากเธอหย่ากับภวินท์ภายหลังจากนี้ จะมีรอยมีตำหนิในความรู้สึกของลูกไหม
ตื้อในอกเมื่อคิดว่าตัวเองกำลังทำร้ายลูกทางอ้อม แล้วพยักหน้าเบาๆ เป็นคำตอบ
“ใช่จ้ะ และหนูต้องเรียกว่า ‘คุณพ่อ’ หรือ ‘พ่อ’ ก็ได้ทั้งนั้น”
เมื่อได้รับคำตอบชัดเจนจากมารดา แม่หนูอันนายิ้มกริ่มในทันที ที่แท้เราก็มีพ่อ เพราะพ่อลงมาจากฟ้าแล้ว ต่อไปนี้ใ
