ตอนที่ 2 วันที่เราได้เจอกัน (อีกครั้ง) (2)

1002 Words

“คนดีของน้าโตขึ้นเยอะเลย เป็นสาวแล้วสวยจัง” “ขอบคุณค่ะ แต่ดาต้าพูดจริงๆ นะคะ คุณพ่อคงคิดถึงน้าจูนมากๆ คุณพ่อพูดตลอดเลยว่าสักวันคุณพ่อจะพาน้าจูนกลับมาอยู่ด้วยกัน แล้วคุณพ่อก็ชอบนั่งมองรูปน้าจูนที่อยู่ในโทรศัพท์ตลอดเลยค่ะ” ดารณายังวกกลับเข้ามาถึงเรื่องนี้อีก ทำไมสาวน้อยจะไม่รู้ว่าผู้เป็นพ่อว้าเหว่เพียงใด แต่ท่านก็ไม่เคยมีใครเคียงข้าง พร่ำบอกเธอเสมอว่า ท่านจะมีเมียเพียงคนเดียวไปตลอดชีวิต และแม้จะได้ยินเช่นนั้นเธอก็ไม่คิดน้อยใจ ด้วยพออายุย่างเข้าวัยนางสาว เรื่องราวทุกอย่างและทุกเหตุผลก็ได้รับรู้หมดแล้ว “อย่าเพิ่งพูดอะไรตอนนี้เลยนะคะ น้าว่าคุณดาต้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนดีกว่า หลับไปหลายชั่วโมงคงหิวแย่ เดี๋ยวเราลงไปทานอาหารข้างล่างด้วยกันนะ” “ดาต้าไม่หิวค่ะ ดาต้าดีใจที่ได้เจอน้าจูนมากกว่า น้าจูนไม่ต้องเรียกดาต้าว่าคุณหรอกค่ะ” “ก็ได้จ้ะ งั้นดาต้าไปล้างหน้าล้างตาก่อนเถอะ เดี๋ยวน้าจะ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD