สาวน้อยมองเขานิ่งๆ อยู่อีกราวห้านาที ก่อนจะคิดได้ว่าเธอควรกลับไปพักที่ห้องตัวเองสักที เท้าเล็กก้าวเดินแผ่วเบาตรงไปที่ประตู แต่ไปได้ไม่ถึงสามก้าวก็ต้องหยุดชะงักและรีบเดินกลับมาชะโงกดูคนบนเตียง เมื่อได้ยินเสียงเขาไอค่อกๆ แค่กๆ ก่อนจะนิ่งไป
เธอเม้มปากครุ่นคิดอยู่เพียงครู่ ก่อนจะดึงเอาหมอนอีกอันที่วางอยู่บนเตียงมาถือไว้ วางมันลงบนพื้นข้างเตียงแล้วเอนกายลงนอนตะแคงมองดูเขา
คงเพราะเขาตากฝน เขาอาจจะไม่สบาย เธอคิดแค่นี้ด้วยความเป็นห่วงเขา ตัดสินใจจะนอนเฝ้าเขาไว้ เขาจะได้ไม่หนีหายไปไหนอีก
การนอนบนพื้นมันไม่ใช่เรื่องที่ดีเลยจริงๆ พื้นทั้งเย็นทั้งหนาว ก่อนสายตาจะเหลือบไปเห็นผ้าเช็ดตัวของเขาที่เธอตากราวเอาไว้ จึงเดินไปหยิบมาแล้วล้มตัวลงนอนอีกครั้ง พร้อมกับห่มผ้าเช็ดตัวที่หมาดชื้น กลิ่นกายเฉพาะตัวของเขาที่ติดอยู่ที่ผ้าทำให้เธอยิ้มออกมา เหมือนมีเขาโอบอุ้มเธอไว้ยังไงไม่รู้ ทั้งที่ความเป็นจริงคือเขาหล
