เมื่อมาถึงที่บ้านภาพบรรยากาศเดิมๆมันก็กลับมายิ่งเป็นช่วงเวลาที่เราต้องอยู่คนเดียวคนเรามักจะคิดถึงอดีตและสิ่งที่ผ่านมาในสถานที่ความทรงจำที่ผ่านมา ลดาเดินเข้ามาในบ้านช้าๆมองภาพถ่ายงานแต่งงานของเธอกับคุณเมฆก่อนจะหยิบเก้าอี้แล้วปีนขึ้นไปเอามันลงมาแล้วเอาไปทิ้งที่ถังขยะ
จากนั้นเธอก็เดินกลับขึ้นไปชั้นบนแล้วหยิบกระเป๋าเดินทางออกมาแล้วเก็บเสื้อผ้าของใช้ส่วนตัวของเธอใส่กระเป๋าโดยที่ไม่ได้หยิบของอย่างอื่นไปด้วย แหวนแต่งงานเธอก็ถอดทิ้งไว้บนหัวเตียง สร้อยข้อมือ ข้อแขน ทุกอย่างที่เขาเคยซื้อให้เธอส่งมันไว้บนหัวเตียงหมดไม่เอาอะไรไปเลย
"หนูลดาลูกอยู่ไหนเนี่ย"
ในระหว่างที่ลดากำลังจัดของก็ชะงักไปเหมือนว่าตัวเธอจะได้ยินเสียงของคุณแม่
"คุณแม่หรอ.."
"หนูลดา อ๊ะ! อยู่นี่เองแม่จะมาชวนหนูไปซื้อของ .. กำลังทำอะไร"
คุณแม่ของเมฆเดินเข้ามาก็ชะงักไปเมื่อเห็นลูกสะใภ้เก็บกระเป๋าเหมือนว่าจะย้ายออกไปไหน ลดาปาดน้ำตา
