"หึง?"
"ใช่ ถ้าบอกว่าหึง จะยอมถอดไหม" ผมลดสายตาลงต่ำ แม้จะยังหงุดหงิดกับกลิ่นน้ำหอมฉุดๆ นั่นอยู่บ้าง แต่ผมก็พยายามที่จะใจเย็นกับอีกคนให้มากที่สุด
"จะถอดเอง หรือจะให้ถอดให้?" ผมถามซ้ำ พลางมองสบตากับเธออย่างจริงจัง แต่แล้วหัวคิ้วของผมก็จำเป็นต้องขมวดนิ่วเข้าหากัน เมื่ออีกฝ่ายหลุดเสียงหัวเราะออกมา
"ผู้ชายก็เป็นแบบนี้แหละ ปลิ้นปล้อน แทบไม่รู้เลยว่า คำพูดไหนหลอก และคำพูดไหนคือเรื่องจริง!"
"บอกว่าไม่หึง เธอก็โกรธ พอยอมรับว่าหึง เธอก็หาว่าปลิ้นปล้อน ต้องพูดแบบไหนงั้นเหรอ เธอถึงจะพอใจ"
"จะพอใจ ก็ต่อเมื่อพี่พูดความจริง"
"น้ำหวาน!"
"ถ้าปากหนักก็ออกไปเลยค่ะ ออกไปจากห้องฉันเลย ห้องพี่อยู่ข้างๆ นั่นค่ะประตู!" นิ้วเรียวชี้ไปที่ประตูตามที่ปากว่า แต่ทว่าร่างกายของผมกลับไม่ยอมขยับ
"อย่าดื้อให้มาก"
"อย่างน้อยคนดื้อแบบฉัน ก็ชอบพูดแต่ความจริง และคำพูดก็จริงใจกว่าคำพูดของพวกผู้ชายก็แล้วกัน"
"น้
