"ไม่ได้รู้สึกแบบนั้น ไม่หึง ไม่หวง แค่ไม่ชอบ!" ผมย้ำชัดเจน จนอีกคนพยักหน้าออกมา
"โอเคค่ะ ถ้าพี่ไม่ได้รู้สึกแบบนั้น ก็ถือว่าฉันเข้าใจผิดไปเองก็แล้วกัน" น้ำหวานแกะมือผมออกห่าง จากนั้นก็มองสบตากันตรงๆ
"ฉันจะเข้าไปสวัสดีแม่เพื่อนก่อน ขอเวลาแค่ห้านาที แล้วฉันจะกลับไปหาพี่ที่โต๊ะทันที"
เธอไม่รอให้ผมคัดค้าน หรือตอบรับอะไรออกมาด้วยซ้ำ ร่างเล็กก็หมุนตัวกลับ แล้วเดินออกไปในทิศทางเดียวกับที่ผู้ชายคนนั้นเดินออกไป
ผมได้แต่ยืนอยู่กับที่อย่างคิดไม่ตก ทำไมต้องอะไรขนาดนั้น เพื่อนคนนั้นสำคัญมาก และสนิทกันมากถึงขนาดนั้นเลยหรือยังไง
"ฉลาม น้ำหวานล่ะลูก" แม่เอ่ยถาม เมื่อผมกลับมาถึงโต๊ะ
"เขาเจอเพื่อนน่ะครับ เหมือนจะรู้จักกัน เห็นบอกว่าขอเข้าไปสวัสดีแม่เพื่อนก่อน"
"อ๋อ ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวน้องก็คงมา"
"ครับ" ผมตอบรับออกไปเบาๆ พลางเลื่อนมือไปคว้าเมนูอาหาร
"แม่สั่งอาหารหรือยังครับ"
"สั่งแล้ว เผื่อของโปรด
