ร่างบางที่อยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาว กับกางเกงนอนขาสั้นใส่สบายๆ สีเดียวกัน มีแถบด้านข้างสีดำสองเส้น ก้าวขาออกมาจากห้องน้ำ ผมยาวของเธอ ถูกมัดรวมกันลวกๆ ไว้ที่กลางศีรษะ ทั้งใบหน้าปราศจากเครื่องสำอาง แม้กะทั่งแป้งฝุ่นบนใบหน้าก็ยังไม่มี
"ฉันสั่งข้าวมาให้เธอแล้ว ไม่รู้ว่าเธอกินอะไร ถ้าไม่ชอบ ก็ค่อยสั่งใหม่ละกัน" ผมดันถุงใส่ข้าวกล่องไปที่เบื้องหน้า เมื่อหยิบกล่องของตัวเองออกมาจากถุงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
"ฉันกินอะไรก็ได้ ไม่เรื่องมากหรอก ขอบคุณพี่มากนะ ส่วนตังค์ค่าข้าว ไว้เดี๋ยวคืนให้" ผมพยักหน้ากลับไป ไม่ได้คิดจะตอบอะไรให้มันมากความ
หวังเพียงว่า น้ำเย็นๆ ที่เธอพึ่งจะอาบเมื่อสักครู่ จะช่วยดับความร้อนอกร้อนใจที่เกิดกับเธอก่อนหน้านั้นให้มันหมดไป
เอาตรงๆ ผมไม่ชอบเวลาที่เห็นน้ำตาใครเลย!
"มีอะไรให้ช่วยก็บอกละกัน"
ไม่มีเสียงใดตอบรับ สิ่งที่เห็น คือผู้หยิงคนนั้นก้มหน้า มือเรียวล้วงเข้าไปหยิบกล่องอาหา
