“พรุ่งนี้เราจะไปวัดกันนะครับ ไปทำบุญถวายสังฆทานให้พะยอม บุญกุศลอาจจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น” ชายหนุ่มไม่รู้หรอกทางแก้ แต่การทำบุญอุทิศส่วนบุญส่วนกุศล อาจทำให้อะไรๆ ดีขึ้นก็ได้ ให้คุณสายใจไปขออภัยกับสิ่งที่ทำ แม้มันจะห่างไกลแต่คนไม่มีตัวตนน่าจะรับรู้
สายใจคลี่ยิ้มทั้งน้ำตา นางสบายใจขึ้น เหมือนยกหินที่ถ่วงบ่าออกไปจนได้...กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นก็ผูกติด หากยอมสละทิ้งได้ มันมีแต่ความสบายใจและเธอคงมีความสุข นอนตายตาหลับได้เสียที
“พะยอมได้ยินไหม? คุณย่าขออโหสิกรรมต่อเธอ” ชายหนุ่มกระซิบเสียงแผ่วๆ เขาฝากสายลมไปหาคนไกล ไม่มีเสียงตอบกลับ มีแต่เสียงลมกรรโชกพัดขึ้นมาแรงๆ แล้วก็เงียบหายไป...
การพบเจออีกครั้งหลังฟ้าเปิด...
พระสงฆ์ให้พรหลังจากที่สายใจและนนทัต ถวายสังฆทานชุดใหญ่ ทั้งสองคนกำลังกรวดน้ำ ส่งผลบุญที่สร้างให้กับคนที่ล่วงลับ พร้อมๆ กับเจ้ากรรมนายเวร ที่มีชีวิตและล่วงลับไปแล้ว กรรมใดใครก่อ คนๆ นั้น
