ฝ่ายคนที่ถูกฉุดให้เดินตามมาก็ได้แต่เงียบ จนตอนนี้เดินมาถึงบ้านของตนแล้ว แต่ชายหนุ่มก็ไม่ยอมกลับสักทีจนต้องเอ่ยขอบคุณคนมาส่งอีกครั้ง แล้วขอตัวไปนอนพักผ่อนกลางวัน แต่ก็ไม่เป็นอย่างที่คิดเมื่อบุรุษร่างหนานั้นหาได้กลับบ้านไปไม่ กลับเดินตามหญิงสาวขึ้นมาบนบ้านชั้นสอง อะไรจะเป็นใจขนาดนี้ สาวใช้ในบ้านก็ไม่อยู่ไม่รู้หายหัวไปไหนหมด จะมีเหลือก็แต่วารีดา ลูกสาวคนเล็กของบ้านเท่านั้นที่อยู่บ้านตอนนี้ กว่าวารีดาจะรู้ตัวว่าถูกตามมาก็เมื่อตอนตัวเองมาถึงหน้าห้องนอนเสียแล้ว
“พี่ใหญ่ขึ้นมาทำไมคะ นี่ที่ส่วนตัวของวิดวิ้วนะ” ก็ตอนเดินขึ้นมาเธอเดินเหม่อลอยมาจึงไม่รู้ว่าชายหนุ่มนั้นตามตนมา มารู้ตัวอีกทีก็ตอนถูกคว้าเรียวแขนไว้นี่แหละ
“จะรีบไล่พี่กลับไปไหน เรามีเรื่องต้องคุยกันนะวิดวิ้ว” เอ่ยเสียงเข้มแกมบังคับ
“วันหลังเถอะค่ะ วันนี้วิดวิ้วเหนื่อย อยากพักผ่อน” สาวเจ้าบอกปัดพร้อมกับสลัดเรียวแขนของตนให้เป็นอิสระ
“ไ
