ภัทร์รวีรู้สึกได้ถึงความอันตรายของร่างกาย รู้ว่าพยายามแค่ไหนหนุ่มลูกครึ่งตัวใหญ่ที่คร่อมทับตัวเองบนโต๊ะทำงานก็ไม่มีทางเคลื่อนตัวถอยหนีหรือปล่อยตัวเองไปได้ หล่อนอ้าปากกว้างร้องประท้วง เจ็บหน้าอกทันทีเมื่อมือใหญ่กระชากดึงยกทรงลายลูกไม้สีดำของเธอจนขาดไม่เหลือชิ้นดี และยิ่งไปกว่านั้นใบหน้าหล่อซุกซบลงมากลางหว่างอก
“อ่ะ...อื้อ ปะ...ปล่อยฉันนะคุณวัลดัส ปล่อยฉันไอ้หมอเลว ไอ้ฝรั่งเลว!”
เธอตะโกนด่าพร้อมดีดดิ้นบิดกายหาทางหนีออกจากใต้ร่างใหญ่ สองมือเล็กทุบตีไหล่กว้างของเขาไปมา แต่ก็เหมือนเสียแรงเปล่า เพราะเขาไม่สนใจ มือใหญ่ของเขาจับมือทั้งสองเธอรวบตรึงไว้เหนือหัวเพียงมือเดียว อีกมือของเขาก็กอบกุมขยุ้มขยำหน้าอกอวบอูมของเธอ
“อ่ะ...เจ็บ! ฉันเจ็บนะ! หยุดทำแบบนี้กับฉันได้แล้ว บอกกี่ครั้งแล้วว่าฉันกับคุณท่าน...อ่ะ...อื้อ เราไม่มีอะไรกัน อ่า...ได้โปรด ยะ...หยุดเถอะ อือ...” เธอร้องอ่อนแรง ตอนนี้รู้สึกเจ็บ
