Fixing Her

four

FIXING HER

CHAPTER: 4

NAPAPAKUNOT NOO na lang ako habang tinitignan ko ang monitor ng computer ko. Specially my f*******: account which is now online.

Hindi ko naman pinagbabawalan ang mga staff ko na mag-open ng f*******: account nila sa opisina. I'm just blessed that my staff are all functual and very professionals. Walang nagpapalipas ng oras na nakababad sa f*******: account nila kapag office hour. Mga disiplinado silang lahat or maybe because all of them are dedicted at work.

"Jonalyn, may I have a word with you?" I asked my staff.

Tumayo naman siya, pero nang malapit na siya sa table ko I immediately minimized my sss account. Bigla akong nahiya sa staff ko, at naiinis ako sa sarili ko kasi tinawag ko lang naman siya dahil sisitahin ko siya tungkol sa hindi nito pag-accept ng friend request ko.

As always since I asked her about her f*******: account. I don't even remembered how many times did I send a friend request to her. And now she did it again, she declined my friend request for the nth time.

Now I want to scold her, but later I did know that was childish.

How childish am I to act this way towards my staff.

"Yes, Sir? May kailangan po kayo?" Jonalyn asked me.

I cleared my throat three times, I feel like I have a dry throat. I can't think any alibi right now.

"Have you reviewed Hilary's files already?" I asked her.

I want to spank my head for asking her that. Because I know already the answer to my stupid question. Of course she already reviewed it, because I already instructed her to read those files the first I handle her training. And Jonalyn is already on her second month in our company.

How stupid I can be right?

"Sir? Hindi po ba iyon na po iyong mga files na ipinasa niyo po sa akin noong isang linggo ko pa lang dito? May iba pa po bang files na kailangan kong aralin?" She's confused okay.

Just like what I thought right? Alam niya dahil nabasa na niya.

"Oh! My bad, nabasa mo na pala. Getting older I guess keep forgetting things," pagdadahilan ko na lang.

"Need anything else, boss?" Tanong muli ni Jonalyn.

"No thank you."

Nakatanaw lang ako sa papalayong si Jonalyn hanggang sa makaupo na ito sa table nito. Huminga ako nang malalim bago tumingin ulit sa monitor ko.

I open up again my f*******: account. Then I search Jonalyn's f*******: account. Iyon at iyon lang talaga ang nakikita kong f*******: account na may username na Jo at may litrato ng batang babae.

Oh! Well sabi ko naman hindi ko susukuan ang bagay na ito. I look at Jonalyn again, before I click the button.

Inoobserbahan ko siya kung mapapansin na niya ang friend request ko. Pero lumipas na ang buong umaga na wala man lang nangyari sa attempt ko.

Nagsisimula na akong mainis, may isang linggo na rin simula nang simulan kong mag-send nang friend request kay Jonalyn at madaming beses na niya akong dine-declained.

Nawala lang ang atensyon ko sa lintik na f*******: na iyan nang dumagsa ang mga trabaho ko.

............................

"WHY are you keep on rejecting my friend request?!" gigil kong sabi.

Pero sa sarili ko lang naman iyon sinabi. Kasi hindi ko masabi nang deretso kay Jonalyn.

Nakakailang friend request na ba ako? Hindi ko na mabilang, gusto ko na ngang sukuan. Lumalabas na desperado na ako sa lagay na ito.

Is it a sign of aging already? Desperately aging man.

Damn, I'm only thirty-five hindi pa ako matanda.

"Jonalyn, did you see my friend request in f*******:?" I asked her.

It's our lunch time, and usually magkakasabay kaming lahat na kumakain sa loob din ng opisina namin. Nagpagawa ako ng maliit na pantry s***h kitchen namin dito. I hired a personal assistant for everybody, Marites who is our all around assistant. Siya ang naglilinis, taga bili, at taga luto namin dito sa opisina.

"No Sir, I haven't seen any friend request as of now," sagot naman ni Jonalyn.

Napataas naman ako ng kilay sa naging sagot niya. I already send her multiple times already and her answer is she doesn't received any.

"Ako na lang ang mag-add sayo sir, baka hindi mo makita iyong account ko bago lang kasi iyon, wala pa akong masyadong friends doon," sabi ni Jonalyn.

"Naku, hindi mo din mase-search si Boss. Naka-private siya at may magic na ginawa iyan para hindi mo siya makita agad. Kaya hayaan mo nang si Boss ang mag-add sayo," si Rina ang sumagot para sa akin.

Good thing that all my staff are my friends in f*******:. Hindi ako magmumukhang desperado ngayon sa harapan ni Jonalyn.

"You said, your username is Jo right and your profile picture is a baby girl?" Tanong ko.

Baka kasi mali ako nang rinig noong tinanong ko siya.

"Yes, Sir. Tama naman, pero bakit wala akong natatanggap? Kailan pa po kayo nag-send ng friend request?" Takang tanong nito.

"I don't remember too," pagsisinungaling ko.

Maputulan na ng daliri ang aamin na makailang beses na akong nagpasa ng friend request at kanina lang inulit ko na naman.

"I'll check it again later," sabi ko.

I initiate to change our topic, baka kasi makahalata na sila. But because it's a busy a day for everyone, including me I forget that I'll see my f*******: account.

Ilang araw din akong naging busy, I even went abroad for a convention and sealing a deal with a Hong Kong's biggest online selling site. We're going to be their newest web developer for launching new and improved website for their online business.

Halos dalawang linggo din ang lumipas, at nakalimutan ko na rin talaga ang f*******: account ko at ang issue ko kay Jonalyn. This is why I'm still single and never had a serious relationships.

Palagi kong nase-set a side ang ganitong bagay. Kapag ganitong sobrang busy sa trabaho.

"Sh*t, I need to buu this new book. Kainis walang funds," narinig ko ang boses ng bunso kong kapatid.

Nasa may gate pa lang ako, abot na doon ang boses niya. Minsan lang naman maging ganito ang kapatid ko. It's either she's in her period, or she's having a fight with her fiance, or there's a new book she wants to buy.

"Kuya!"

Tumakbo siya palapit sa akin, she hug me but only a split of seconds.

"Pasalubong ko?" Nakalahad na ang dalawang palad.

Napailing ako habang nilalabas ko ang pasalubong niya. After I came home yesterday from Hong Kong, Singapore and South Korea, nagpahinga lang ako. And now I'm visiting my parents house para na rin ibigay sa kanila ang pasalubong ko.

"Oh Leo, napadalaw ka yata?" Sita sa akin ni Daddy.

Alam kong inaasar niya lang ako, sarcastic kasi ang banat ng magaling kong Tatay.

"Wala naman pong may sakit, hindi ako dumadalaw. Nagde-deliver lang po ng pasalubong," sagot ko naman.

Mabilis naman lumapit si Daddy sa Akin, siya na ang kumuha ng paper bag na dala ko.

"Honey kong sexy, nandito na ang matandang binata mong anak. May pasalubong ka raw," sigaw ni Daddy.

Napailing na naman ako habang pinapanood ko kung paano halungkatin ng Tatay ko ang paper bag na dala ko.

"Kuya," tawag sa akin ni Madeline.

Pinaningkitan ko siya nang lingunin ko siya. Kilala ko ang kapatid ko, halos ako na ang nagpalaki sa kaniya. Sampong taon ba naman ang agwat ng edad namin. Matanda na ako at may isip na nang ipinanganak siya. And as the sole and only male in the family —except my father of course— I'm a bit possessive and protective to my all sisters. Lalo na kayo Madeline na bunso namin na ako na nga ang nag-alaga noong maliit siya.

Kaya itong tono nang pagtawag niya sa akin alam ko na ang meaning.

"May kailangan ka ano? Magkano ba iyanh libro na gusto mong bilhin?" Deretsong tanong ko na.

Para siyang uod na sinabuyan ng suka, ang kiti-kiti niya hindi na siya mapakali sa kinauupuan niya.

"3000 each books, hard bound with dush cover, cream paper with thound of pages. Tatlong book siya sa isang set," aniya na hindi ko maintindihan.

Pero ang presyo ang nakakuha ng atensyon ko. Three thousand isang libro, tatlo Pa ang balak niyang bilhin. So nagkakahalaga iyon ng nine thousand pesos.

"Anak ng potato salad, ang mahal naman ng libro na iyan. May ginto ba ang pages niya kaya ganyan anv presyo?" Reaksyon ko na gulat na gulat.

Pinanghabaan naman ako ng nguso ng kapatid ko.

"Kuya, limited edition ang books na iyon. Ten copies lang ang ginawa ni Author, book for a cause kasi iyon. I-do-donate niya sa isang follower niya na may cancer iyong kikitain ng libro," pagpapaliwanag niya.

Kahit na ganoon ang narinig kong paliwanag parang hindi ko yata kayang saluhin lahat ng gastos.

"Bakit hindi ka manghingi sa jowa mo?" Pasa ko naman sa fiance nito.

"Ei! Hindi puwede si Harold, nag-iipon na iyon para sa kasal namin next year remember!"

"Nagtatalo na naman ba kayong magkapatid?" Sita samin ng maganda naming Nanay.

Lumapit ako sa kaniya para magmano. Sa mga magulang ko kay Mommy Lang ako nagmamano kaso ayaw ng Tatay ko. Nagmumukha na daw kasi siyang oldie kapag nagmano Pa ako kasi matanda na raw ako.

"Mommy, help me convince kuya to buy the books of our favorite author. Please mommy, limited edition lang iyon Mommy," at talaga namang naghanap pa nang kakampi itong magaling kong kapatid.

Nakita kong parang nagning-ning ang mata ng Nanay ko. Kapag ganito na, wala na akong magagawa.

..................

Daig ko pa ang ma-hold up, iyong isang set lang sana na libro para sa kapatid ko nauwi sa dalawa kasi tig-isa ang mag-ina.

Kay Mommy kasi nagmana ang mga kapatid konv babae na mahilig magbasa ng libro.

Mayroon kami library sa totoo lang, collection na mga libro ng Mommy ko simula pa noong dalaga siya. Sobrang ingat na ingat si Mommy sa mga iyon. Iiyakan ni Mommy ang mga libro niya kapag nawala, kinain ng anay, nabasa, napunit o nalukot ang mga iyon.

Ganoon din ang mga kapatid ko.

"Pina-courier ko na lang sana iyong pasalubong ko," reklamo ko nang makarating na ako sa Condo ko.

Pabagsak akong nahiga sa kama ko, nakakapagod din ang araw na ito. Ginawa ba naman akong driver ng mag-ina. Hinanap namin kung saan puwedeng bilhin iyong libro na gusto nila.

Gusto ko na sanangatulog kaso ayaw pang pumikit ng mga mata ko. So I reach for my phone and browse with it. Inuna ko na ang email ko, sunod ang mga social media accounts ko. Pinanghuli ko ang f*******: ko, kasi alam kong iyon ang pinakaboring sa lahat.

Then I remember about my friend request to Jonalyn. So I check my notification box, walang laman.

I search Jonalyn's account again and to my dismay she did decline my request again.

Sa inis ko, nag-message na ako sa kaniya. Bahala na bukas kung paano ko siya haharapin.

**Miss, kapag hindi mo pa tinanggap ang friend request ko or even didn't notice this message of mine I swear I'll fire you tomorrow!!!**

I sounded like a child throwing up tantrum to my mother. But the h*ll I care anyway, I'm the boss I can do anything in my company.

Kahit pa unreasonable ang dahilan ko, and this will be my first time doing this to.my staff. Talagang nasagad lang ni Jonalyn ang pasensiya ko.

After a few minutes of waiting and there's no responds from her. I'll ganno make a call to my secretary to inform her that I will fired Jonalyn when a notification pop out on my screen.

**I'm not working to any d*ck head guy so I don't care about you sh*tty things in life Mister. Stop pestering me okay.**

Makailang ulit kong binasa ang message na iyon. And I will end up with the same expression onto my face. Disbelief.

I can't believe that Jonalyn is as bold as this in words. Kulang na lang ay murahin niya ako.

"But wait a minute, she called me a d*ck head. Whoa! Your dead meat tomorrow Miss Aragon!"

I actually type that and message it that to her.

Naku kung nasa harapan ko Lang siya ngayon baka kung ano na ang nagawa ko sa kaniya.

Baka patunayan ko pa talagang isa akong d*ck head. And I'll prove to her how big this d*ck head is.