Telefonu elimden bırakmama fırsat kalmadan anında tekrardan çalınca gözlerimi devirdim. "Manyak mıdır nedir? Yoktan anlamıyor musun sen, ha? Deli serseri!" Ekrana gözlerimi oyarcasına bakıyor, bir yandan da öfkeyle tıslıyordum. "Açmadığım halde ısrarla arıyor? Ah, cidden!" Telefonu açıp kulağıma götürdüm ve boğazımı temizledim.
"Efendim Mutaf?" Az önceki tepkili sesimden eser kalmamıştı. Göz bebeklerim normal boyutuna gelmişti.
"Seni çok kırdım, değil mi?" Hadi ama Mutaf! Sadece bir doksan boyunda, sarışın yakışıklı olduğun kadarıyla kalamazsın, neden hep geveliyorsun. Konuşmaları yarım açıyorsun?
Dürüst olmaya karar vererek "evet." Dedim.
"Bunu telafi etmeme izin ver, benimle son bir kere buluş."
"Sonra?"
"Sonra ne olacak? Başıma Ayşegül'ü bela ettiğinle kalacaksın. Uğradığım haksı
