“ขึ้นไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วลงมาดูแลแม่ด้วย”
คันธมาสกล่าวเสียงเรียบซ่อนสีหน้าที่มึนตึง เพราะอยากจะชำระโทษของน้องสาว บอสหนุ่มยืนอยู่ตรงหน้า
“คุณไม่ควรมาที่นี่”
“ทำไม ล่ะ ผมถึงมาไม่ได้” เขาถามเสียงร้อนรน
“มาไม่ได้ ก็แล้วกัน” คันธมาสตอบเพียงนั้น กำลังตัดสินใจหันหลังให้เขา
“เดี๋ยวก่อนคิ้ม” คันธมาสค่อยๆหันหน้ากลับมา
“ผมแค่สงสัย ทำไม ลูกน้องรีบกลับบ้านแต่หัววัน” เพราะเขาไม่เห็นหล่อนอยู่ในที่ทำงาน จนกระทั่งเลิกงาน แต่แปลกที่ธันวายุ ไม่คิดจะถามใคร
“คุณรู้เรื่องอะไร เกิดขึ้นกับดิฉันหรือเปล่า”
เมื่อเผชิญหน้า เงยสายตาขึ้นมอง แต่ธันวายุสั่นศีรษะ
“ไม่เลย ไม่ได้ถามใคร”
“แน่ใจ นะคะ ว่าไม่รู้”
หล่อนย้อนถามเขาเสียงเรียบ
“แน่ใจจะให้ยืนยันกี่ครั้งก็ได้”
คันธมาสถอนใจ ทำไมเป็นอย่างนี้ ธันวายุไม่รู้จึงต้องเล่าเหตุการณ์
“คุณแม่ของคิ้ม เอ้อ ล้มป่วยกะทันหัน ท่านหกล้มในห้องน้ำ” เมื่อเข
