กลางโต๊ะอาหารเช้าที่มีสมาชิกทุกคนนั่งรวมตัวกันอยู่ บรรยากาศยามเช้าแสนจะสดชื่นยิ่งนักแต่ทำไม ทำไมหล่อนถึงไม่รู้สึกร่าเริงอย่างที่ควรจะเป็นเลย ทั้งปวดหัวจากไอ้ฤทธิ์แอลกอฮอล์เมื่อคืน ไหนยังจะความเย็นชาของจามาลที่กระแทกใส่หน้าหล่อนอีก
“เมื่อคืนเห็นว่าเมากลับมาหรืออลิซ”
พี่ชายของหล่อนเปิดฉากถามสิ่งที่สงสัยทันที อลิซเงยหน้าขึ้นจากจานข้าว แล้วสายตาก็ประสานกับดวงตาสีฟ้าจัดของจามาลโดยบังเอิญ เขามองผ่านหล่อนราวกับหล่อนไม่มีตัวตนอย่างนั้นแหละ
“ก็นิดหน่อยค่ะ ไม่เมามากหรอก”
“ไม่จริงมั้ง เห็นเจเจบอกว่าเธอเมาแอ๋เลย แถมยังก่อเรื่องก่อราวอีก”
อลิซกัดปากแน่น มองจามาลด้วยสายตาขุ่นเคือง ก่อนจะต่อว่าเขาออกไป แต่คนตัวโตไม่ได้สะทกสะท้านเลยแม้แต่นิดเดียว
“คนขี้ฟ้อง...”
“อย่าก้าวร้าวน่าอลิซ เจเจแค่พูดเรื่องจริงเท่านั้นเอง” อเล็กซิโอเอ็ดน้องสาว
“มันจริงที่ไหนกันล่ะคะ เค้าก็แค่ดื่มไปสามแก้วเอง ไม่ได้เมาสัก
