ตอนที่ 3
1578 Words
บทที่ 3
ผู้เป็นพี่ชายแทบจะปล่อยกร๊ากออกมา แต่ก็พยายามเก็บเอาไว้ภายใต้ใบหน้าราบเรียบจนสำเร็จ จากนั้นก็ตอบน้องสาวผู้อ่อนต่อโลกออกมาเสียงราบเรียบเช่นเดียวกับใบหน้าหล่อลากไส้นั่นแหละ
“ถ้าคู่นอนน่ะใช่ แต่ถ้าคู่ชีวิตตอบยาก...”
คิ้วโก่งของอลิซผูกกันเป็นโบว์ด้วยความสงสัย
“เค้ายังไม่เข้าใจ พี่อเล็กช่วยตอบให้เคลียร์มากกว่านี้หน่อยได้ไหมอ่ะ นะพี่อเล็ก...”
“แล้วเราอยากรู้ไปทำไม...”
พอถูกถามแบบนี้อลิซก็หน้าแดงก่ำ ก่อนจะรีบกลบเกลื่อนด้วยคำพูดที่อเล็กซิโอก็รู้ดีอยู่แล้ว
“ก็... พี่อเล็กก็รู้นี่ว่าเค้ารักพี่แมทธิว...”
“เธอแน่ใจหรือว่ารักเจ้าแมทธิวน่ะ...”
อเล็กซิโอหรี่ตามองน้องสาวอย่างค้นหาพิรุธ และก็พบมหาศาลเลยทีเดียวและนั่นก็ทำให้เขาอดลอบยิ้มไม่ได้
“แน่ใจสิ... ทำไมพี่ถึงคิดว่าเค้าจะไม่แน่ใจล่ะ”
“ก็เธอตอบพี่เสียงสูงลิบแบบนี้นี่”
“ไม่จริง เค้าตอบปกตินั่นแหละ เห็นไหมเสียงปกติเลย”
อลิซพยายามทำซุ่มเสียงให้อยู่ในโทนปกติแต่จนแล้วจนรอดมันก็ยังสูงลิบอยู่ดี แถมไอ้แก้มทั้งสองข้างก็ยังร้อนผะผ่าวจนน่าโมโหอีกต่างหาก ทำไมจะต้องรู้สึกเหมือนกำลังโกหกด้วยนะ ทั้งๆ ที่หล่อนก็รักแมทธิว บราวน์จริงๆ ไม่ใช่หรือ
อเล็กอยากจะหัวเราะแต่ก็ยั้งเอาไว้ ก่อนจะพยักหน้าหงึกๆ
“โอเค... พี่เชื่อก็ได้ว่าเธอรักเจ้าแมทธิวมัน แล้วไง... ยังมีอะไรจะถามอีกหรือเปล่า เพราะถ้าไม่มีพี่จะเข้าไปหาเมียของพี่แล้ว”
ชายหนุ่มทำท่าจะเดินไป แต่น้องสาวก็คว้าแขนเอาไว้เสียก่อน
“เดี๋ยวก่อนสิพี่อเล็ก คุณฟ้าไม่หนีไปไหนหรอกน่า”
“พี่รู้แล้วว่าฟ้าไม่หนีพี่ไปไหน แต่พี่อยากกอดเมียเข้าใจไหม...”
อเล็กซิโอตอบตามตรง และมันก็ทำให้อลิซอดอิจฉาสโรสินีขึ้นมาตงิดๆ ไม่ได้ หากหล่อนมีสามีที่รักใคร่ภรรยาแบบที่อเล็กซิโอกระทำกับ สโรสินีก็คงจะดีไม่น้อย
“เข้าใจเจ้าค่ะ แต่ตอบน้องก่อนได้ไหม... น้องมีบางอย่างต้องการความเห็นจากพี่ชายน่ะค่ะ”
“ก็ว่ามาสิ... แต่เร็วๆ นะ”
อลิซเบ้ปากอย่างหมั่นไส้ ก่อนจะรีบพูดขึ้น
“ที่พี่อเล็กตอบว่าคู่ชีวิตน่ะตอบยาก มันคืออะไรหรือคะ อธิบายให้เค้าฟังหน่อย...”
“อยากรู้ไปเพื่ออะไรกันอลิซ”
อเล็กซิโอถามกลับ จ้องหน้าน้องสาวเขม็ง
อลิซเชิดหน้าสูงก่อนจะพูดออกมาอย่างอวดดี
“ก็เค้าจะได้ทำตัวให้เป็นที่ปรารถนาของพี่แมทธิวยังไงล่ะ หากพี่ แมทธิวไม่ชอบสาวพรหมจารี เค้าก็จะได้รีบๆ กำจัดมันทิ้งไปซะ...”
“คิดอะไรบ้าๆ น่า... นั่นมันคือสิ่งที่สำคัญที่สุดของผู้หญิงเลยนะ” อเล็กซิโอเอ็ดตะโรลั่น
“แต่ทุกๆ คน ทั้งพี่อเล็ก ทั้งแม่แอรินอะไรนั่นต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่าไม่มีผู้ชายในโลกนี้คนไหนหรอกที่อยากได้ผู้หญิงพรหมจารี...”
อเล็กซิโอถอนใจออกมาเฮือกใหญ่มองน้องสาวด้วยความเอือมระอา
“ก็อย่างที่พี่บอกยังไงล่ะ คู่นอนชั่วคราวน่ะไม่มีใครอยากได้สาวพรหมจารีหรอก แต่ถ้าเป็นคู่ชีวิตน่ะผู้ชายทุกคนต้องการทั้งนั้น”
“แม้แต่พี่แมทธิวเหรอพี่อเล็ก...”
“ผู้ชายทั้งโลกนั่นแหละ...”
อเล็กซิโอเค้นเสียงออกมาด้วยความรำคาญ ก่อนจะพูดขึ้นอีกครั้ง
“แต่พี่อยากจะเตือนเธอเอาไว้นะอลิซ เจ้าแมทธิวน่ะมันไม่ชอบเด็ก มันชอบผู้หญิงที่เป็นสาวเต็มตัว ดังนั้นไม่ว่าเธอจะไปกำจัดพรหมจารีทิ้งยังไง หากเธอยังทำตัวเป็นเด็กไร้สมองแบบนี้ มันไม่มีทางมองหรอกจำคำพี่เอาไว้นะอลิซ”
พูดจบอเล็กซิโอก็ก้าวยาวๆ เดินจากไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้อลิซยืนอ้าปากค้างเติ่งอยู่ตามลำพัง พอได้สติก็อดพึมพำออกมาด้วยความขุ่นเคืองไม่ได้
“คำก็เด็ก สองคำก็เด็ก เดี๋ยวเค้าจะเป็นผู้ใหญ่ให้ดูพี่อเล็ก...”
ว่าแล้วก็สะบัดหน้าหมุนตัวเดินจากไปในทิศทางตรงกันข้ามกับพี่ชาย โดยแกล้งทำเป็นลืมว่าทิศทางนั้นเป็นทางเดียวกับที่จามาลเดินล่วงหน้าไปเมื่อหลายสิบนาทีก่อน
ไม่นานหล่อนก็มาโผล่ที่บริเวณสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ น้ำสีฟ้าสดใสอยู่เบื้องหน้า แต่อะไรก็ไม่ดึงดูดสายตาเท่ากับร่างกำยำที่กำลังดำผุดดำว่ายอยู่ในผืนน้ำตรงหน้าได้หรอก ราวกับเทพบุตรกำลังแหวกว่ายอยู่ภายในน้ำก็ไม่ปาน
ลมหายใจราวกับถูกมัจจุราชสูบออกไปจากร่าง แม้จะอยู่ในระยะไกลแต่สายตาของหล่อนกลับทำงานได้อย่างยอดเยี่ยม มันสามารถจาระไนเรือนกายกำยำชุ่มน้ำของจามาลได้อย่างละเอียดลออเลยทีเดียว ตั้งแต่ช่วงบ่ากำยำ แผ่นหลังกว้างใหญ่ และช่วงขาที่ทรงพละกำลัง
ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปเท่าไหร่กับการยืนอ้าปากค้างจ้องมองกายหนุ่มสมบูรณ์แบบของจามาลดำผุดดำว่ายอยู่ในผืนน้ำสีฟ้าสดใสนั่น มันเป็นภาพที่สวยงามและหาดูไม่ได้อีกแล้วในโลกนี้ หล่อนยืนนิ่งราวกับถูกสะกดอยู่นานจนพ่อเจ้าประคุณว่ายกลับมาหยุดที่ขอบสระตรงหน้านั้นแหละ อลิซถึงได้สติสตังกลับคืนมาบ้าง
ยิ่งมองใกล้ๆ ยิ่งได้เห็นในระยะห่างกันไม่ถึงเมตรแบบนี้ กายสาวก็ยิ่งผะผ่าว รู้สึกแปลกๆ ในบางจุดของร่างกายยิ่งนัก มันหนักอึ้ง อึดอัดและร้อนรุ่มราวกับถูกสุ่มด้วยกองไฟ นี่หล่อนเป็นอะไรไปนะ ทำไมถึงได้รู้สึกบ้าบอแบบนี้
“ฉัน...”
พูดไม่ออกเอาซะดื้อๆ เมื่อได้สบสายตากับนัยน์ตาสีฟ้าจัดของพ่อ จามาล ผิวสีแทนของพ่อคุณช่างดูดีเหลือเกินยามที่มีหยาดน้ำเกาะพราวอยู่แบบนี้ มันสะท้อนกับแสงอาทิตย์จนเกิดเป็นแสงระยิบระยับส่งให้ตาบ้าตรงหน้าเป็นยิ่งกว่าเทพบุตรเสียอีก
“ฉันไม่ได้... แอบดูนายนะ...”
หล่อนเห็นไหล่กว้างสีแทนไหวน้อยๆ ขณะที่พ่อเจ้าประคุณมองผ่านหล่อนไปราวกับตัวหล่อนเป็นอากาศธาตุก็ไม่ปาน อลิซกัดปากแน่น แทบอยากจะกระโจนลงไปขย้ำตาบ้านี่ในสระเสียให้รู้แล้วรู้รอด ทำไมเขาจะต้องทำราวกับว่าหล่อนไร้ค่าในสายตาของเขาเสียทุกครั้งที่เจอนะ
‘แน่ใจหรือว่าจะมีผู้ชายคนไหนสนใจผู้หญิงจืดชืดแบบเธอ นี่ฉันจะบอกอะไรให้นะ ผู้ชายสมัยนี้นะชอบผู้หญิงเก่งๆ ลีลาเด็ดๆ สาวๆ พรหมจารีน่ะไม่มีใครมองหรอก...’
หรือว่าคำที่แม่แอรินผู้ช่ำชองนั้นพูดจะเป็นเรื่องจริง สาวพรหมจารีไม่เป็นที่ปรารถนาของชายใด แม้แต่ตาบ้าเถื่อนถ่อยคนนี้
“อย่ามาทำท่าทางแบบนี้ใส่ฉันนะ!”
“ผมว่าคุณกลับไปอยู่ในที่ๆ ควรอยู่ดีกว่า อย่ามาวุ่นวายกับผม...”
โอ้ เสียงของพ่อคุณช่างกระด้างไม่แพ้ใบหน้าหล่อลากไส้เลยแม้แต่นิดเดียว จามาลรังเกียจหล่อนอย่างเห็นได้ชัด แล้วทำไมหล่อนจะต้องเจ็บปวดด้วยนะ ไม่ใช่แมทธิวรังเกียจหล่อนสักหน่อย อลิซสงสัยความรู้สึกของตัวเองแต่ก็ไม่สามารถหาคำตอบที่ฟังดูเข้าท่าได้สำเร็จ จำต้องปล่อยให้ตัวเองสงสัยต่อไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
“ทำไม? ที่นี่มันบ้านของฉัน... ฉันจะอยู่ตรงไหนก็ได้”
เสียงถอนใจเฮือกใหญ่คล้ายกับกำลังข่มโทสะของจามาลดังมาเข้าหูหล่อน พร้อมๆ กับร่างกำยำที่มีเพียงกางเกงว่ายน้ำเพียงตัวเดียวก็กระโดดขึ้นมาจากสระ อลิซจำไม่ได้ว่าตัวเองเผลอมองตาบ้านี่นานเท่าไหร่ และมองตรงไหนนานเป็นพิเศษ แต่มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่เสียงเหยียดหยามของ จามาลดังขึ้นนั่นแหละ
“ผมไม่ชอบถูกผู้หญิงลวนลามด้วยสายตา...”
อลิซหน้าแดงก่ำเมื่อสำนึกได้ว่าถูกด่าตรงๆ
“ฉัน... ฉันลวนลามอะไรนายยะ ก็แค่... มองผ่านๆ เท่านั้นแหละ”
หล่อนไม่ได้มองผ่านๆ หรอก แต่มองแบบจะกลืนกินเลยต่างหาก โดยเฉพาะตรงนั้น... มันอลังการเหลือเกิน กางเกงว่ายน้ำสีดำที่ชุ่มโชกไม่สามารถปกปิดขนาดความใหญ่โตของมันได้เลย บ้าจัง... ทำไมหล่อนจะต้องเห็นว่าตานี่ดูดี ดูสมบูรณ์แบบ และน่ากินแบบนี้ด้วยนะ หล่อนเกลียดจามาลไม่ใช่หรือ อลิซถามตัวเอง และก็ได้คำตอบที่แสนปวดใจกลับมา ไอ้ความรู้สึกในตอนนี้มันช่างห่างไกลจากคำว่าเกลียดเสียเหลือเกิน มันเข้าใกล้คำว่า...
หญิงสาวรีบสะบัดศีรษะเต็มแรงเพื่อกำจัดความคิดน่าอาเจียนให้ออกไปจากสมอง ไม่มีทาง หล่อนเกลียดจามาล เกลียดเข้าไส้ และคนที่หล่อนรักก็คือแมทธิวต่างหาก แมทธิว บราวน์คนเดียวเท่านั้น
“แล้วไอ้ที่คุณจ้องเป้ากางเกงของผม แล้วเลียปากล่ะหมายความว่ายังไง”
“นี่นาย...!”
- Writer
