ฉันจ้องมองเขาด้วยสายตาที่ไม่เข้าใจ เขาจึงเอื้อมมือมาจับแขนฉันแล้วเขย่าเบาๆ เพื่อเรียกสติ
"รัก ได้ยินผมรึเปล่า รัก"
"อืม ได้ยิน แต่ฉันไม่หิว"
ฉันเลือกที่จะปฏิเสธเพราะกลัวว่าเขาจะใส่ยามาในโจ๊ก แล้วขืนฉันกินเข้าไปเกิดอะไรขึ้นใครจะช่วยได้ละ
"นี่ที่รักไม่กินเนี้ยเป็นเพราะรักกลัวว่า ผมจะใส่ยาลงไปใช่รึเปล่า"
ฉันรีบหันควับไปมองเขาทันที คนอะไรวะฉลาดชิบเป๋งเลย หรือว่าอ่านความคิดฉันได้ เฮ้ยยย ไม่ใช่มั้ง
" เปล่าซะหน่อย ใครจะคิดแบบนั้น"
"งั้นรักก็กินซิ "
เขายื่นถ้วยโจ๊กให้ฉัน ฉันจึงจำใจต้องรับมาแล้วก็จำใจกิน แต่พอกินคำแรกเข้าไปบอกเลยว่ามัน ว้าวววมาก ว้าวจริงๆ เพราะมันอร่อยมาก ฉันจึงกินคำที่ 2และ3ต่อไปเรื่อยๆ จนสุดท้ายก็หมดถ้วยเลย อะไรวะ หมดเร็วแท้
"ไหนบอกไม่หิวไง" เขารับถ้วยจากมือฉีนแล้วถามฉันอย่างกวนๆ
"ก็เสียดายมะ อย่าพูดมากน่า"
"อะๆ ผมไม่พูดละ แต่ว่ารักไปอาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวผมจะพาไปข้างนอก"
