ฉันนั่งมองรูปภาพของเราสองคนที่ถูกถ่ายบันทึกไว้ในโทรศัพท์มือถือด้วยความรู้สึกมากมาย รูปถ่ายมันคือสิ่งเดียวที่ยืนยันได้ว่าครั้งหนึ่งฉันเคยมีความสุขมากแค่ไหน ถึงแม้ว่าตอนนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้วแต่มันก็เคยเกิดขึ้นค่ะ
“คุณมนตร์คะมีคนมาขอพบค่ะ”
“ใครเหรอคะป้า”
“ด้านนอกค่ะ ป้าไม่ได้ให้เธอเข้ามา” ได้ยินดังนั้นฉันจึงออกไปดูด้วยตัวเอง
“...”
“คุณมนตร์”
“อยากได้อะไรอีกที่นี่ไม่มีพี่ตินหรอกนะ”
“ไม่ใช่นะคะ คือเคทอยากขอโทษ”
“ไม่ต้องมาขอโทษฉันหรอก ไว้เธอเจอกับตัวเองเมื่อไหร่ค่อยมาเล่าให้ฉันฟังแล้วกันนะ”
“เคทไม่ได้ตั้งใจ ยอมรับตอนแรกคิดเข้าข้างตัวเองคิดว่าสักวันพี่ตินคงรักเคทบ้าง แต่มันไม่ใช่เลยเขารักพี่คนเดียวนะคะ”
“ไม่ต้องมาพล่ามให้ฟัง ฉันไม่ได้อยากรู้”
“ขอร้องนะคะไปดูพี่ตินหน่อยเขาเอาแต่ดื่มพร่ำหาพี่คนเดียว”
“ช่างหัวเขาสิ!” ฉันตอบออกไปอย่างไม่แยแสก่อนจะพาตัวเองกลับมานั่งพักเหมือนเดิม
