Mabuti na lang at marunong magluto si Hazel. Tinulungan ko siya at naging tagahiwa ng mga gulay na ilalagay sa niluluto.
“Kapag nagluluto ka, depende sa niluluto mo ang lakas ng apoy. At saka ‘yong timpla, dapat tama lang,” sabi ni Hazel.
Hindi ko maiwasang mamangha. Parang alam na alam niya ang gagawin. Samantalang ako, bilang na bilang ko sa daliri ang mga sandali na nagpunta ako sa kusina para magluto.
“Wow! Ang galing mong magluto, Haze. Paano mo ito nagagawa?” namamangha kong tanong. Sana pala ganito na lang din ang inaral ko sa halip na ang pagbibilyar noon sa Maynila. Wala naman akong napala.
“Pangarap ko kasi talagang maging chef. Magtatayo ako ng restaurant, Leigh!” tila nangangarap na sabi niya na ikinangiti ko. “Ikaw ba? Anong pangarap mo?” tanong ni Hazel.
I just smil
