The Game Between Love and Pain

Chapter 1:

Andrea

"Sweetie, wake up. We're here" agad kong iminulat ang mga mata ko. Naramdaman kong inaalog ako ni Andrei at tinatawag naman ni Kevin ang pangalan ko.

"Naandito na ba tayo?" ngumiti si Kevin bago tumango. Napatingin ako kay Kelly, hanggang ngayon ay natutulog pa rin siya.

Oh, by the way I and Kevin were already married, and we have 2 kids. My oldest is Kelly and my youngest is Andrei which is both 7 years old. Basically, they are twins but not really look alike. They are from different eggs, they're fraternal twins.

Naandito na kasi ngayon sa airport sa Pilipinas. Kakauwi lang namin galing London. Sa London kasi kami namalagi since nagpakasal kami ni Kevin, nagbabakasyon lang kami paminsan-minsan dito.

Magkikita kita nga pala kami ngayon ng mga kaibigan ko. I miss them so badly and I want to see them with their own kiddos. "Mommy, can you walk faster? I want to play, I want to play!" masiglang sabi ni Andrei habang hinihila ako.

Nagising rin naman si Kelly bago pa man kami makalabas ng airport. "Where are we?" nakakunot noo niyang tanong. Nilapitan agad siya ni Kevin, "We're in the Philippines, honey" hindi na nagsalita pa si Kelly at hinawakan na ang kapay ng Daddy niya. Nagpatuloy na kami sa paglalakad papalabas ng airport.

May sumundo samin at diniretso kami sa bahay bago kami tuluyang pumunta sa bahay nila Alexis kung saan magaganap ang reunion naming magkakaibigan.

"Ang tagal na rin 'no? Ang tagal na panahon na rin pala simula nang huli natin silang makita" Napatingin ako kay Kevin at ngumiti. Tama siya, halos limang taon na ata ang nakakalipas simula nang huli namin silang makita. Ang boring nga nang buhay namin eh. Walang madaldal na Sabrina, walang kasing lamig ng yelo na si Luke, walang nagmamayabang na si Alexis, walang laging galit at mainit na ulong si Lawrence, walang malditang si Lucille, walang bully at laging nanloloko na si David.

Ilang minuto pa ay tuluyan na kaming nakarating sa bahay nila Alexis at Lawrence. "Hey!" iyon agad ang bungad ko sa kanila. Agad naman silang nagsigawan at lumapit sakin bago ako yakapin. Hindi na nga ako makahinga.

"How's life?" pagtatanong nila sakin. Ang tagal ko na silang gustong makita. Ang gaganda pa rin ng mga kaibigan ko.

"Nothing really happened. Andrei and Kelly are always arguing. Hindi sila agad natigil, lalo na si Andrei. Hindi siya titigil hangga't alam niyang may kaylangan pa siyang ipaglaban" sabi ko sa kanila. Natatawa ako, parang ako si Andrei, laging may ipinaglalaban.

"Same goes with me. Well, Luri will the first one to shut her mouth and just ignore everything like nothing happens. She's always the one to end the fight." Sabi naman ni Sabrina. Tumawa si Lucille, "In Lexter and Danica's case, it's hopeless. They won't stop fighting until one of them is about to cry" umiiling na sabi naman ni Lucille.

Nakakatawa, para talagang kami pero hindi kapatid namin ang mga kaaway namin kundi ang Princes. "Ano pa nga ba, ganon din sa mga anak namin ni Law. They always fighting and no one can stop them, as in no one. Alexa is really short tempered."

Pinagpatuloy lang namin ang pagke-kwentuhan namin nang biglang lumapit si Alexa kay Alexis. "Mom, can I eat now? I'm hungry" Blank. As in blank expression ang makikita mo sa mukha ni Alexa. Parang Lawrence lang noong galit na galit siya.

"Alexa, don't disturb your Mom. She's talking to your Aunties. Come with me. I'll feed you" hinawakan ni Lawrence ang kamay ni Alexa bago tumingin kay Alexis, "Samahan ko lang siya Babe" tumango lang si Alexis bago halikan sa pisngi si Alexa at Lawrence.

"How sweet~!" nagtawanan kami sa pang-aasar namin sa isa't isa.

"Give back my books, you moron" napatingin kami sa kanila. s**t, pamilyar sakin ang ganoong tono ng pananalita. "Nope, I will first cut all the pages before giving it back to you" nakangising sabi naman ni Lexter, anak ni Lucille at David.

"Omygod, I'm sorry Sab. Pagpasensyahan mo na ang anak ko." Ngumiti lang si Sabrina. "Okay lang, bata naman ang mga 'yan. Napagdaanan din natin 'yan" pinagmasdan kong mabuti si Luri. Agh! Sabi na eh, alam ko na kung bakit pamilyar ang way ng pananalita niya.

"Don't tell me, kay Luke nagmana si Luri, Sabrina?" Lahat naman sila napatingin sakin. Tumawa lang naman si Sabrina "Hindi ba obvious?" sabi ni David bago lapitan si Lexter. "Lex, give it back to her" saway ni David sa anak niya. Kumunot ang noo ni Lexter, "What if I don't want to?" napailing si David. "If you want a book, I'll buy you later." Lumapit si Lexter kay Luri bago ibalik iyong libro. "And Lexter, say sorry" halata mang napipilitan lang, nagsorry parin si Lexter.

Matapos kuhanin ni Luri yung libro ay agad siyang lumapit kay Luke. "Daddy, I want to sleep. Can I go now?" tiningnan ni Sabrina ang anak, "Why Luri, are you tired?" tanong ni Sabrina. Agad namang umiling si Luri. "Not really, but someone already spoiled my mood" napatigil ako sa pag inom ko dahil kaparehong kapareho talaga siya ni Luke.

Lumapit ako kay Lawrence, "May jacket ba kayo diyan? Masyadong malamig" pero tinawanan lang niya ako. Buset.

"Luri, how do you feel? Are you sick?" ngayon ko lang napansin si Luke, ayaw niya kasing magsalita. Hindi pa rin pala siya nagbabago. "Luke, may guest room diyan, pwedeng matulog si Luri habang naandito pa kayo" tumango si Luke bago samahan si Luri sa kwarto.

"Mag ama nga ano?" nagsimula silang magtawanan. "Sa lahat nang pwedeng manahin ni Luri yung pagiging cold pa ni Luke" hindi mapigilan ni Lawrence ang pagtawa niya.

"Kanina ko pa rin napapansin. Halos lahat ata ng ugali natin namana ng mga anak natin." sabi ni Lucille, sumang ayon naman agad ako sa sinabi niya. "Oo nga, si Luri kasing cold ni Luke. Si Lexter base sa nakita ko kanina, bully. Si Kelly, maraming nagsasabing suplada daw siya. Sino ba namang suplado sating walo hindi ba si Kevin lang? Makikipagshake hands lang sasabihan ka pang bawal magkasakit. Mukha ba akong virus" inirapan ko ang natatawang si Kevin. "Si Alexa, ang short-tempred parang si Lawrence. Yung mata niya parang walang buhay, walang masyadong pinapakitang emosyon. Manang mana kay Lawrence. Si—"

"Mommy ang boring, ano ba naman 'yan" nagulat kami nang biglang sumulpot si Zander, panganay na anak nila Luke at Sabrina. Nang makita niyang dumaan si Alexa bigla niya namang hinigit yung buhok nito. Tiningnan siya ni Alexa pero nagpanggap lang si Zander na wala siyang ginawa tapos ginawa niya ulit yung ginawa niya. Nang natatawa na siya lumapit si Zander kay Alexa at sumigaw, "Ang boring!!" tapos tumakbo papalayo habang tumatawa.

"Now Zander, kasing pilyo ni Sabrina." Sabi ko habang tumatawa at umiiling. "Si Danica, maldita" tumingin kami sa tinuturo ni Sabrina at nakita namin kung anong ginagawa niya. "Ayoko na, bumaba ka na nga diyan. Sumasakit na yung likod ko" angal ni Andrei. Tumawa lang naman si Danica "Ayoko nga, kabayo kita kaya sasakyan kita. Pipitikin kita kapag tumigil ka" nakangiting sabi ni Danica.

"Ang kaladitahan ng ina, namana ng anak" nailing na sabi namin. Nagsimula na naman kaming magtawanan.

"Hoy!" napatingin kami kay Rence na kasalukuyang nasa harapan ni Kelly. Tiningnan lang siya ni Kelly bago irapan. "Suplada, panget naman" kumunot ang noo ni Kelly bago muling tingnan si Rence. "At akala mo gwapo ka? Tss." Ngumisi si Rence bago magsalita "Oo naman, ang gwapo ko kaya. Siguro crush mo ako 'no?" inirapan siya ni Kelly at hindi na pinansin pa "Yabang" bulong nito.

"Alam ko na kung kanino nagmana nang kayabangan si Rence. Kay Alexis! Haha" Nako po, kung lahat ng ugaling meron kami namana nila alam na ang future ng mga ito!

✖✖✖

/9 years later/

Kelly

"What the f**k! What did you say?!" I yelled at him, is he f*****g kidding me? "Look Kelly, our relationship isn't working anymore so we need to break up. And I need to go to the Philippines." He looked at me, "I'm sorry. Goodbye, Kelly" after saying that, he walked away leaving me speechless. After 2 years, after f*****g 2 years he's breaking up with me? Tss, such an asshole.

Yeah right, I need an intro. Fine! I'm Kelly Hyo, the older daughter of Andrea and Kevin Hyo and I had one brother which is Andrei Hyo. They are currently living in the Philippines, peacefully. Yeah, I'm living alone here in London with some stupid maids. Some people hate me, dahil daw suplada ako o snob ako. Ano bang pakealam nila sa buhay ko. Close ba kami para ngitian ko sila everytime na makikita ko sila? Tss, do I look like some kind of a psycho to smile to someone I don't even know? b***h please.

"Marunong akong magtagalog, Filipino ako. Ayokong umuwi sa Pilipinas dahil ayoko lang. So back to my f*****g story, like what I've said, Bryle is leaving and he had guts to break up with me. That deadbeat!

Umuwi na ako sa bahay, ano pa bang gagawin ko don? Umiyak? That's not my style. I don't cry, I don't even know how to cry. Crying is for weak.

2 years kong boyfriend si Bryle pero hindi ako tanga para magpahalik o magpagalaw sa lalaking 'yon. All of us know that Bryle is a freaking fuckboy and a playboy.

Nagkulong ako sa kwarto ko, kinuha ko ang phone ko at nakita kong tumawag si Daddy kanina. Tinawagan ko siya dahil baka may importante siyang sasabihin.

[Kelly?]

"Dad, you called earlier. Sorry I didn't answer. I forgot my phone. So what's the matter?"

[Nothing, I just wanted to know if you're doing fine]

"Yeah, I'm fine so don't worry"

Napatigil ako saglit at nakaisip ng magandang ideya. Ang talino mo talaga Kelly.

"Dad, I have a favor to ask"

[What is it?]

"Pwede bang diyan nalang rin ako sa Pilipinas pumasok this coming school year? I'm kinda sick of here. I want a new environment. Can I?"

[Of course! Sabihin mo lang kung kaylan ka uuwi okay? I love you, honey]

"Yeah" after that I hang up the phone.

Let's see Mr. Bryle Martin, nakipagbreak ka sakin? Fine, I'll get my revenge. I'm not your toy na itatapon nalang kapag tapos nang gamitin at pinagsawaan na.

I'm not possessive, sadyang mahal ko lang ang gagong 'yon. Yeah right, he's my first love. Baduy? I know pero totoo. Sa tingin ko hindi dahil sa magulang niya kaya siya susunod sa Pilipinas. He's hiding something from me.

While I'm zoning out, one of our maid have the guts to knock on my door and to disturb me. "What?!" Mataray na kung mataray, suplada na kung suplada, sumbatan niyo na ako sa ugali ko pero wala kayong magagawa dahil pinanganak akong ganito sa mundo.

"N-Naandyan d-daw p-po yung k-kaibigan niyo" nanginginig sa sabi niya sakin. Tss, kaibigan? Sino naman, I only have one friend here.

Hindi na ako sumagot pa at agad lumabas ng kwarto. Sino naman kaya 'tong nagpapanggap na kaibigan ko? Ang kapal niya ha.

"Hi friend!" ngumisi ako nang makita ko siya. Lalapit sana siya sakin pero pinigilan ko siya, "Stop, what are you doing here?" tanong ko sa kanya. Wala ako sa mood makipag usap kahit kanino lalo na sa mga plastic.

"Nothing, I heard that Bryle broke up with you so I just wanted to congratulate you. Thanks for setting him free" Told 'ya, she's a b***h.

"Aww, too bad. I think he's not enjoying your company, I will make a move now" ngumiti siya sakin. Nakakadiri, ang lakas ng loob niyang ngumiti "Then do it, I won't stop you, if you can make a move. For your information, Bryle is going to the Philippines and a b***h like you is not welcome in that place and you know what if they knew that an insect which is you, entered their country they will kill you" pagbabanta ko sa kanya. Sorry not sorry, ang sarap kasing makita ang naiinis niyang mukha.

"You may go now, besides I didn't even give you permission to enter my house. A hoe like you is not welcome here." Naiinis niya akong tinalikuran at papaalis na sana "And oh! Before I forgot, you're the most stupid person I've ever met. Ciao~" tapos nginisian ko siya at pinanood ang padabog niyang pag alis sa bahay.

✖✖✖

Ilang buwan ang nakalipas at ito ako ngayon, nakatungtong na sa Pilipinas. Nasa airport ako at hindi alam ang pupuntahan. Tch, seriously Kelly, you're stupid.

Bakit nga ba ako naandi—Oh! I remember because of my f*****g ex. Pagsisisihan niya talaga ang ginawa niya sakin. He'll pay for this, big time!

Habang iginagala ko ang paningin ko ay biglang may bumunggo sakin. "Are you blind? Can't you see that I'm here? s**t!" Bwiset na lalaking 'to ah, alam kong nagmamadali siya pero ang lawak ng daan para bungguin niya ako. Mukha ba akong sahig?!

"Rence, faster! Ayan na sila!" tumingin doon yung lalaki "Coming!" At bigla siyang umalis. See, where's your manners, man? Bullshit. Hindi man lang ako tinulungan sa mga gamit ko na nahulog dahil sa kanya.

Muli kong tiningnan iyong lalaki. What's his name again? Sounds familiar. Well, nevermind. It wouldn't help me to forget my ex, anyway.

Lumabas na ako ng airport, isa 'to sa dahilan kung bakit ayoko dito sobrang init. Inilibot ko ang paningin ko, "So this is the Philippines, huh? Tss." Sumakay ako ng taxi at nagpadiretso sa condo ko.

This is the start of my terrible story in this country. And that guy, wag talagang papakita sakin yung lalaking nakabunggo sakin baka ibalabag ko sa kanya 'tong mga gamit ko.