“ว่าไงนะคะ?” เอ่ยถามหน้าตาตื่น เดนิเรลเห็นท่าทางตกใจของสาวใช้คนสวยก็หัวเราะลั่น
“ฉันไม่ใช่คนโรคจิตหรอกน่า แค่มีบางอย่างอยากให้เธอช่วยเท่านั้น เอ้า... หมุนตัวให้ฉันดูเร็วสิ...”
หญิงสาวทำตามอย่างว่าง่าย หมุนหนึ่งรอบแล้วก็หยุดหันมาเลิกคิ้วสูงเป็นเชิงสงสัย “ให้รดาหมุนตัวทำไมคะ คุณแดนมีอะไรหรือเปล่า”
ชายหนุ่มระบายยิ้มพึงพอใจออกมา “หุ่นเธอสวยมากนะรดา...”
สาวน้อยเบิกตากว้าง สีหน้าซีดเผือดด้วยความตกใจ หากคำชมนี้หลุดออกมาจากปากของราฟาลคงจะดีไม่น้อย แต่นี้เป็นจากปากของเดนิเรลผู้ชายที่หล่อกินกันไม่ลง แต่หล่อนกลับไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับเขาเลย นอกจากเคารพ
หนุ่มหล่อหัวเราะร่วน “มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิดหรอกน่า ฉันแค่... อยากชวนเธอไปงานบอลล์คืนนี้ด้วยกันเท่านั้นเอง...”
“เอ่อ รดาคงไปไม่ได้...”
รดารักษ์ปฏิเสธโดยไม่ต้องเสียเวลาคิดเลยแม้แต่สักเสี้ยววินาทีเดียว ด้วยรู้สถานภาพของตัวเองดีว่าต่ำต้อยเรี่ยดิ
