“ก็มันสนุกนี่คะ... โอ๊ย!”
รดารักษ์ร้องลั่น เมื่อถูกคนตัวโตกดนิ้วลงบนต้นแขนมากขึ้นจนกระดูกบริเวณนั้นแทบจะแตกละเอียด เขากำลังโกรธ โกรธมากๆ เลยด้วย แต่หล่อนไม่สนใจหรอก ไม่มีวันสนใจด้วย ในเมื่อราฟาลใจร้ายขนาดนี้ ใจร้ายกับหล่อนได้อย่างเลือดเย็นจนไม่น่าให้อภัย
“ก็ลองไปมั่วกับคนอื่นดูสิ ฉันจะฆ่าทั้งเธอและก็มันให้ตายคามือ...”
“คุณราฟไม่มีสิทธิ์จะมาห้ามรดา... ปล่อยค่ะ”
สาวน้อยพยายามดิ้นรน แต่สุดท้ายก็ไม่สามารถพาตัวเองให้พ้นไปจากพันธนาการเถื่อนของราฟาลได้ แถมที่ร้ายไปกว่านั้นก็คือตอนนี้ร่างกายของหล่อนถูกคนตัวโตลากเอาไปนั่งซ้อนตักเสียแล้ว แถมยังขยับ ยิ่งขัดขืนเจ้าสิ่งที่อลังการอยู่ที่หน้าขาก็ยิ่งตื่นตัวและคึกคักจนน่าตื่นตกใจ มันเริ่มใหญ่โตขึ้น แข็งแรงร้อนผ่าวขึ้น ทิ่มแทงอยู่ที่บั้นท้ายของหล่อนราวกับสิ่งมีชีวิตก็ไม่ปาน
“ฉันไม่มีสิทธิ์แล้วใครหน้าไหนมันมีสิทธ์กัน ไอ้อีคนไหน!?”
เขาตะคอกถามหน้าดำ
