“หุบปากซะ หากไม่อยากขายขี้หน้า” ขุนเขากระซิบข้างหูแล้วก็ลาก คริษฐาเข้าไปในโรงเก็บฟาง
“คุณทำบ้าอะไรคะ” พอขุนเขาปล่อยมือ คริษฐาก็ตวาดเสียงแหลม
“เออ ฉันมันคนบ้า คนบ้าที่ใกล้คลั่งเพราะเธอด้วย” ขุนเขาตะคอกกลับ
คริษฐากะพริบเปลือกตาปริบๆ “เกี่ยวอะไรกับริดคะ ริดพยายามหลบหน้าไม่ให้เจอคุณ คุณจะได้ไม่รำคาญ”
“เพราะเธอทำแบบนั้นไง ฉันเลยหงุดหงิดเพิ่ม” คริษฐาย่นจมูก ในเมื่อชายตรงหน้าไม่อยากเจอเธอ เธอก็ทำตามความต้องการของเขา แล้วทำไมเขาถึงยังโมโหอยู่ได้
“ริดไปดีกว่าค่ะ คุณจะได้หายบ้า”
“จะไปไหน มานี่สิ” ขุนเขากระโจนเข้าไปรวบตัวคริษฐาไว้
เธอตกใจตัวแข็งทื่อเลยเปิดโอกาสให้ผู้ชายเอาแต่ใจกล้าคุกคามตนเอง มือของเขารั้งเอวกางเกงผ้ายืดของเธอ คริษฐาไล่ตะครุบพร้อมกับปรามเสียงสั่น “ปล่อยริดนะ คุณจะทำบ้าอะไรหะ!!”
“ทำแบบวันนั้นไง ฉันคิดถึงเธอจะแย่”
“นี่มันกลางวันแสกๆ นะคุณ ข้างนอกนั่นคนงานเดินให้ว่อนไปหมด” คริษ
