รุ่งเช้าของวันต่อมา
ด้วยความเหนื่อยบวกกับร่างกายที่อ่อนเพลียจากศึกรักมาแทบตลอดทั้งคืนทำให้หนุ่มสาวทั้งคู่ยังคงไม่ตื่นจากการหลับใหลตลอดจนเวลาผ่านไปจนถึงเวลาใกล้เที่ยง แสดงแดดสว่างทอแสงลอดผ่านม่านสีขาวเข้ามาในห้องนอน กระทบเข้ากับเปลือกตาของพริมโรสที่นอนหันหน้าไปทางนอกระเบียงห้องนอนพอดี
เปลือกตาค่อย ๆ ลืมขึ้นสิ่งแรกที่เธอเห็นก็คือผนังห้องนอนสีขาวสะอาดก่อนที่จะเลื่อนสายตากวาดมองดูไปรอบ ๆ เหตุการณ์เมื่อคืนไหลย้อนเข้ามาในหัวสมองความเจ็บตรงกายสาวบอกได้ว่าเมื่อคืนนั้นมันไม่ใช่ความฝัน เธอไม่โทษเขาเพราะเธอเองที่ขอร้องอ้อนวอนให้เขาสัมผัสกาย ถ้าจะให้ย้อนเวลากลับไปก็คงจะแก้ไขอะไรไม่ได้ เรื่องนี้ถือเป็นบทเรียนในชีวิตของเธอก็แล้วกัน
"ตื่นนานแล้วหรือครับ"เสียงที่ดังขึ้นจากด้านหลังทำเอาพริมโรสที่กำลังคิดอะไรเพลิน ๆ ถึงกับสะดุ้งเธอไม่รู้จะทำตัวยังไงรู้สึกละอายในเรื่องของเมื่อคืน
"หืม เงียบทำไมหรือครับ ห
