บทที่ 3
1269 Words
“เดี๋ยวพวกกูออกไปดูให้ ว่าพวกมันไปหรือยัง”
สิ้นเสียงนั้น สองหนุ่มก็รีบพากันเดินออกไปจากห้องอย่างรู้งาน ทิ้งให้เมรีอยู่กับชายแปลกหน้า พอเธอลุกขึ้นยืน เขาก็ดึงชายเสื้อกล้าม จนเนื้อผ้าร่นลงเผยให้เห็นบราเซียสีดำ
นัยน์ตากลมสวยก้มมองสิ่งที่เกิดขึ้น ในขณะที่อีกฝ่าย นั่งกลืนน้ำลายอึกใหญ่ จนเห็นลูกกระเดือกเคลื่อนไหวชัดเจน
“นายจะมองนมฉันอีกนานไหม?”
เขาไม่ได้ตอบคำถาม แต่กลับพ่นควันบุหรี่ออกจากริมฝีปากหยักได้รูป ก่อนจะชันตัวลุกขึ้นยืนมองร่องนมแบบโต้งๆ
“มีผัวหรือยัง?”
“ถามทำไม?”
“อยากรู้”
“เพิ่งเลิกกับผัวมา”
“นานยัง?”
“เมื่อวาน”
“งั้นมาคบกัน”
“ไม่อ่ะ”
“ทำไม?”
“นายเป็นใคร?”
“สำคัญด้วยเหรอ?”
“งั้นฉันก็ไม่คบนาย”
“ทำไม?”
“เพราะฉันไม่อยากคบ”
“ทำไม?”
เป็นการถามตอบที่กวนประสาทมาก
“เอาเงินมา ฉันต้องการแค่นี้”
“ไม่ให้ ถ้าอยากได้ก็มาเป็นเมียสิ”
“เหอะ! งั้นฉันไม่เอาเงินแล้วก็ได้” เมรีดึงเสื้อขึ้นปิดบราเซีย แล้วทำท่าจะเดินออกไปจากห้อง แต่แล้วก็ถูกคนตัวสูงเดินมาดักหน้า ก่อนจะใช้มือข้างเดียวรวบเอวบางขึ้นไปนั่งบนโต๊ะ จากนั้นก็กวาดของที่วางเกะกะลงไปกองอยู่บนพื้น
“นี่!”
กำปั้นเล็กยันแผงอกแกร่งกร้านโดยอัตโนมัติ ไม่ให้อีกฝ่ายโน้มใบหน้าลงมาใกล้ชิดจนเกินไป สายตาคมกริบ จ้องลึกเข้ามาในดวงตาคู่สวย พลางสูบบุหรี่ที่ยังเหลืออยู่ครึ่งม้วน
“เป็นหรือเปล่า?”
“เป็นอะไร ถามให้มันดีๆ นะ”
ตอบกลับด้วยน้ำเสียงฉุนเฉียว
“เป็นกะ…”
“เลว!”
“แสดงว่าไม่ใช่”
“ไปให้พ้นเลย ปึก!”
หมัดเล็กทุบเข้าที่แผงอกกำยำ ให้อีกฝ่ายถอยห่าง แต่ทว่า สองแขนเรียวเล็ก กลับโดนรวบด้วยฝ่ามือเพียงข้างเดียว
“คุณมาที่นี่ เพื่อมาทำใจ ถูกต้องไหม?”
“ฉันจะมาเพื่อทำใจหรือทำอย่างอื่น แล้วมันหนักส่วนไหนของนาย นายกับเพื่อนชนฉัน เหยียบของกินฉัน ถ้านายอยากจะแสดงความรับผิดชอบ ก็แค่จ่ายเงินฉันมาแค่นั้นเอง”
“หึ…ดูคุณโกรธมากเลยนะ”
“ฉันหิว เข้าใจไหม โมโหหิวอ่ะ”
“เข้าใจ เพราะผมเองก็หิวเหมือนกัน”
หนุ่มหน้าตาลูกครึ่งพูดพลางใช้สายตาแปลกๆ จ้องมองริมฝีปากอวบอิ่ม คล้ายจะกลืนกินเสียให้ได้ ยังดีที่เธอไม่หลงกลในรูปลักษณ์หน้าตา จึงเบือนหน้าหนีไม่ให้เขาจูบปาก
“ตกลง ผมจะซื้อของกินคืนคุณ”
เขากระซิบเสียงแหบพร่าข้างใบหู
“แค่นายเอาเงินมาให้ฉันก็พอแล้ว”
พูดโดยที่ไม่หันหน้าไปสบสายสบตา
“ไม่ ผมอยากไปส่งคุณด้วยตัวของผมเอง”
ชายหนุ่มดึงดันที่จะตามไปด้วย ถ้าเธอปฏิเสธ เขาก็จะยืนกดดันอยู่แบบนี้ เธอจึงต้องพยักหน้าตอบตกลง เพื่อที่จะได้หลุดพ้นจากระยะอันตราย แล้วออกไปจากห้องนี้
“เฮ้ย จะออกไปไหนวะ?” หนุ่มหน้าคมเอ่ยถามทันที
“ไปส่งเมีย” เมรีหันขวับ ไม่คิดว่าเขาจะตอบแบบนี้
“ยอมรับแล้วสินะ ว่ามีเมีย เห็นเก็บกดอยู่คนเดียวตั้งนาน ไอ้เราก็นึกว่าเพื่อนจะครองสันโดษตลอดชีวิตเสียอีก” ตี๋หิดเอ่ยปากแซวด้วยความขำขัน พอเธอจะแก้ตัวเรื่องสถานะ ก็ถูกคนข้างกายปิดปากไม่ให้พูด [นอกเรื่อง มือเขาหอมมาก]
“พวกมึงไม่ต้องรอกูนะ”
“เออ ตามบายเลยเพื่อน”
ล่ำลาเพื่อนเสร็จสรรพ ร่างสูงก็ลากคนตัวเล็กลงมาจากชั้นสามของตึกสูง ที่มีเกือบสิบชั้น เธอพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมแขนแกร่งกร้าน แต่ยิ่งดิ้น เขาก็ยิ่งกอดแน่นขึ้น เธอเลยหยุดการกระทำดื้อรั้นแล้วยอมเดินตามโดยที่ไม่ขัดขืน
พอเดินกลับมาถึงร้านสะดวกซื้อ เขาก็ให้เธอเลือกของกิน พร้อมกับถือตะกร้าให้ มิหนำซ้ำยังหยิบเบียร์ขวดใหญ่มาอีกสามแพ็ก และไม่ลืมที่จะหยิบเบียร์กระป๋องคืนเธอ
“สามแพ็กนั้น ของนายนะ”
เขาพยักหน้า พลางส่งสายตาให้เธอหยิบของต่อ
“ของกินฉันมีแค่นี้” เมรีบอก หลังจากหยิบเสร็จ
“ไม่หิวข้าวเหรอ?”
“ฉันกินขนมปัง”
“ขนมปังมันจะไปอยู่ท้องได้ยังไง ไปหยิบข้าวด้วย”
“ไม่เอา ฉันกินข้าวไม่ลง เอาแค่นี้แหละ” เธอส่ายหน้าปฏิเสธ ก่อนจะอุ้มน้ำดื่มสามขวดไปวางตรงเคาน์เตอร์ รอให้เขาเดินถือตะกร้าตามมาจ่ายเงินซึ่งเขาเองก็ยอมจ่ายทั้งหมด
แต่! สิ่งสุดท้ายที่เขาหยิบมาชำระเงิน มันคือ ‘ถุงยาง’
“ซื้อไปทำไม?”
“ถามทำไม?”
“นาย…”
เขาไม่ได้จะเอามาใช้กับเธอหรอก ใช่ไหม?
“ถือสิ” เขาหยิบน้ำสามขวดให้เธออุ้ม ส่วนของที่เหลือ เขาเป็นคนถือเอง [แอบเห็นเก็บกล่องถุงยางเข้ากระเป๋าด้วย]
“นั่นนายจะไปไหน?”
เสียงหวานเอ่ยถาม ในตอนที่อีกฝ่ายเดินนำไปอีกทาง
“ไปดื่มเบียร์ตรงชายหาด”
ร่างสูงหันกลับมาตอบด้วยสีหน้ากะล่อน
“จะไปก็ไป แต่รบกวนเอาของกินฉันคืนมา”
“อยากได้ก็ตามมาเอาเองสิ” ใบหน้าหล่อเหลายักคิ้วกวนโอ๊ย ก่อนจะเดินถือถุงของกินพาดบ่า รวมไปถึงเบียร์เก้าขวดที่เพิ่งซื้อมาด้วย เธอยืนเท้าสะเอวมองสิ่งที่อีกฝ่ายทำ พอคิดได้ว่าค่าของกินไม่กี่บาทเลยเลือกที่จะเดินข้ามถนนหนีเขา
“ส่งในโรงแรมกินก็ได้ เชอะ!” หุ่นเพรียวเดินกึ่งวิ่งมาจนถึงเกาะกลางถนน แต่แล้วก็มีมือมากระชากแขนเธอเอาไว้ น้ำสามขวดในมือตอนนี้หล่นไปกองอยู่ที่พื้นแต่ยังดีที่อยู่ในถุง
“จะหนีไปไหน?”
“แล้วนายจะมายุ่งกับฉันทำไมเนี่ย!?”
“ก็คนมันอยากยุ่ง มีปัญหาอะไรไหม?”
“พูดจาหาเรื่องชะมัด ปล่อยมือเดี๋ยวนี้เลย”
“ไม่ปล่อย จนกว่าคุณจะไปกับผม”
“ไม่ไป ฉันจะกลับขึ้นห้อง ปล่อยนะ!”
“ถ้าคุณยังเสียงดัง ผมจะจูบปิดปากคุณ”
“นี่นาย!”
“ผมพูดจริงทำจริง ไม่เชื่อก็ลองดู ผมจะจูบให้ปากเจ่อเลย คอยดู” เมรีจดจ้องแววตาของอีกฝ่าย ที่จริงจังและพร้อมทำจริง เธอชักสีหน้าไม่สบอารมณ์ เพราะไม่ชอบให้ใครมาบังคับ อันที่จริง เธอเกลียดผู้ชายประเภทนี้มากเลย ถึงได้พยายามหนีขึ้นห้อง แต่ดูเหมือนความพยายาม จะไม่เป็นผล
“นายเห็นตาฉันไหม มันบวมเป่งเพราะฉันร้องไห้มาสามวันสามคืน แล้วตอนนี้ ฉันก็อยากอยู่คนเดียว ไม่อยากไปดื่มกับนาย นายเข้าใจป่ะ?” เธอเลือกที่จะปฏิเสธไปตามตรง
“เข้าใจ แต่ผมจะไม่ปล่อยให้คุณอยู่คนเดียวอีกแล้ว”
“เฮ้อ! นายไม่เข้าใจฉันอ่ะ ฉันไม่ได้อยากอยู่กับนาย”
“แต่ผมอยากอยู่กับคุณ อยากนอนกับคุณ เข้าใจป่ะ?”
หญิงสาวอึ้งกับคำพูดเหล่านั้น ผู้คนที่กำลังรอข้ามถนน แล้วได้ยินประโยคเดียวกัน ถึงกับหันไปยิ้มกรุ้มกริ่มกับคู่รัก ใครที่มากับแฟนต่างชาติสาวไทยก็จะแปลให้ฟังอีกทอด
- Writer
