ขอจูบ
892 Words
"เจ้านายทางนี้" แฟนซีส่งเสียงเรียกเมื่อเห็นเจ้านายหันซ้ายหันขวามองหาที่นั่งในโรงอาหาร เมื่อเขาได้เห็นเธอก็ระบายยิ้มออกมาในทันที
"จะเรียกมันมาทำไม" เหมันต์บ่นอุบเขาไม่ชอบเจ้านายที่คอยถามนู้นนี่นั่นจากแฟนซีจนเขารำคาญ
"ก็แค่เพื่อนไม่มีที่นั่งอย่าใจแคบ"
"พูดอย่างกับมึงขอกูมีผัวเพิ่มเลยว่ะ" เหมันต์ถอนหายใจเล็กน้อย ยังไงเขาก็ขัดใจเธอไม่ได้อยู่ดี
"ขอนั่งด้วยคนนะ" เจ้านายยิ้มกว้างพร้อมนั่งลงตรงข้ามกับแฟนซี
"ขอทำเชี่ยไรมึงก็นั่งอยู่ดี" เหมันต์ตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะตักน่องไก่ในจานให้กับแฟนซี
"กูรู้ว่ามึงชอบ" เขายิ้มให้กับเธอก่อนจะหันไปยักคิ้วกวนๆใส่เจ้านาย
"ขอบใจ อ่ะนี่เจ้านายกินเยอะๆนะ" แฟนซีตักน่องไก่ชิ้นเดียวกันกับเหมันต์ให้เธอให้เจ้านายไปอีกที โดยปกติแฟนซีจะเป็นคนร่าเริงอยู่แล้วเธอเลยสนิทกับคนอื่นได้ง่าย
"เอ่อ...ขอบใจ" เจ้านายยิ้มออกมานิดๆกับท่าทีของเธอ เขากำลังคิดว่ามันน่ารักเสียจนใจเขาเต้นแรง
"น่องไก่กูให้มันทำไมวะ" เหมันต์ถามแฟนซีเสียงเรียบจนเธอต้องตักผักในจานให้กับเขาเพื่อตัดรำคาญ แต่มันกลับทำให้เขายิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัวกับการกระทำของเธอ
ติ้ง!
เสียงลิฟต์เปิดขึ้นโดยมีชายหนุ่มผมสีน้ำตาลเข้มใบหน้าหล่อเหลาราวไอดอลเกาหลี กำลังสวมเสื้ออยู่ภายในลิฟต์โชว์แผงอกกับซิกแพคน้อยๆอย่างกับคนออกกพลังกายมาอย่างดี
"ไม่เข้ามาหรอครับ" ชายหนุ่มเอ่ยถามแฟนซีที่ยืนนิ่งอยู่หน้าลิฟท์ไม่ยอมขยับ
"อะ เอ่ออื้ม" เธอก้าวเข้าไปในลิฟต์พร้อมกดชั้นล่างสุดโดยไม่หันไปมองชายหนุ่มแม้แต่น้อย
ตึ้ง!
"ว้าย!" แฟนซีร้องออกมาอย่างตกใจเมื่ออยู่ดีๆลิฟต์ก็ค้างจนเธอเกิดความกลัวขึ้นมาจับใจ
"เฮ้ยเป็นไรหรือเปล่า" ชายหนุ่มเมื่อเห็นแฟนซีนั่งลงไปกับพื้นมือทั้งสองของเธอกำลังปิดหูตัวเองเอาไว้ร่างกายสั่นเทา
"เธอกลัวเหรอ" เขาเอื้อมมือไปแตะตัวเธอเล็กน้อยด้วยความเป็นห่วง
"ฉัน..ไม่ชอบที่แคบ" แฟนซีสวมกอดเขาในทันทีเธอกลัวเสียจนทำอะไรไม่ถูก เพียงแค่มีใครสักคนโอบกอดเธอไว้ก็ยังดี
"เดี๋ยวเราจะออกไปได้รอแป๊บเดียว" เขาลูบแผ่นหลังเล็กปลอบเธอให้คลายกังวล
ติ้ง!
เมื่อประตูลิฟต์เปิดออกเธอช้อนดวงตากลมโตมองเขาผ่านม่านน้ำตาบางๆของเธอ
"ขอบคุณนะ" เธอเอ่ยบอกกับเขาพร้อมกับผละออก ชายหนุ่มช่วยพยุงเธอด้วยรอยยิ้มทำไมเขาไม่เคยเห็นเธอมาก่อนหรือเธอก็พักอยู่ที่คอนโดนี้เหมือนกัน
"เธออยู่ที่นี่เหรอ" เขาตัดสินใจถามร่างบางออกไปเมื่อเธอกำลังจะเดินพ้นประตูลิฟต์ ในใจของเขารู้สึกอยากทำความรู้จักกับเธอเสียเหลือเกิน
"อ่อ อื้มขอบคุณอีกครั้ง" ยังไม่ทันที่เขาจะได้ถามชื่อของเธอประตูลิฟต์ก็ปิดลงทิ้งไว้แค่เพียงกลิ่นหอมจางๆจากกายของเธอ
รอยยิ้มบางๆปรากฎขึ้นบนใบของหน้าชายหนุ่มเขาจะต้องได้เจอเธออีกแน่ ไม่ว่ายังไงเขาก็ต้องรู้ชื่อของเธอให้ได้
"เหนื่อยโคตร" เหมันต์วิ่งออกมาจากสนามฟุตบอลเหงื่อท่วมตัวมานั่งใกล้แฟนซีซึ่งเขาเองเป็นคนบังคับเธอให้มานั่งเชียร์เขาในวันหยุด
"น้ำไหม?" เธอยื่นขวดน้ำให้เขาพร้อมกับเอาผ้ามาซับเหงื่อให้คนตัวโตไปด้วย
"มีคนมาเชียร์แกเยอะแยะจะให้ฉันมาทำไมก็ไม่รู้" แฟนซีเสมองไปยังกลุ่มนักเรียนหญิงที่นั่งส่งเสียงกรี้ดกร๊าดเชียร์เหมันต์อยู่
"กำลังใจคือมึงนะแฟนซี กูไม่สนคนอื่นหรอก" เหมันต์ตอบด้วยรอยยิ้มหวานเจากุมมือเธอเอาไว้ไม่สนว่าจะมีสายตามากมายมองเขาทั้งคู่อยู่
"ถ้าไม่ชนะล่ะน่าดู"
"ถ้าชนะกูขออะไรมึงอย่างหนึ่งได้ป่ะ" เหมันต์เอ่ยเสียงเรียบสายตาคมจ้องลึกเข้าไปในดวงตากลมโตของเธอ
"แกจะขออะไร"
"ขอจูบมึงหน่อยดิ"
เมื่อการแข่งขันจบลงแน่นอนว่าเหมันต์ไม่ยอมเป็นผู้แพ้ในเกมส์นี้ ร่างสูงเดินอมยิ้มมาหยุดต่อหน้าแฟนซีในทันทีที่จบเกมส์การแข่งขัน
"มึงรอหน้าโรงเรียนละกันเดี๋ยวกูไปส่งเอง"
"อย่าช้า ไม่ชอบรอนาน"
"กลัวจะไม่ได้จูบกูหรือไง มัดจำก่อนเอาไหม" เหมันต์ยื่นหน้าไปใกล้เธอกลิ่นหอมอ่อนๆของเธอทำให้แทบจะอดใจไม่ไหว
"เหมันต์" แฟนซีตอบกลับเสียงเรียบเมื่อเหมันต์ทำท่าทีจะจูบเธอท่ามกลางนักเรียนหลายสิบคน
"ครับๆ ไม่ทำก็ได้แต่หอมได้ใช่ป่ะ" เหมันต์จรดปลายจมูกโด่งของเขาลงกับแก้มนิ่มของเธออย่างเร็วก่อนจะหอมแก้มเธอฟอดใหญ่ เมื่อได้ตามความต้องการเขาก็ส่งยิ้มหวานให้กับเธอที่ส่งสายตาคาดโทษมายังเขา
- Writer
