คิดอะไร
588 Words
เหมันต์สบตากลมโตของหญิงสาวอย่างจริงจังเธอเจ็บเพราะเขามากเท่าไหร่ในใจเขาก็ยิ่งเจ็บกว่าเธอเป็นร้อยเท่า
"กูขอโทษ" มือหนาจับใบหน้าหวานอย่างเบามือเขาก้มลงไปเป่าลมร้อนจากปากบนแก้มนวลเพื่อปลอบโยนเธอ
"ชั่งมันเถอะฉันชินแล้ว แกคงรู้เรื่องนี้ดี" แฟนซีตวัดสายตาจ้องตอบแววตาคมของเหมันต์ เธอชินชากับเรื่องพวกนี้จนมันกลายเป็นความเฉยชาไปแล้ว
"แฟน อย่าพูดแบบนี้ดิวะ" เหมันต์มองใบหน้าหวานด้วยความรู้สึกผิด ยิ่งเป็นคำพูดของเธอเมื่อครู่เหมือนมีดปลายแหลมทิ่มแทงใจของเขา
"ต้องทำไงให้มึงหายโกรธกูอ่ะ" เหมันต์ก้มหน้าซบลงบนบ่าเล็กของเธอราวกับเขารู้สึกหมดหนทางเมื่อแฟนซีมีท่าทีโกรธเขา
"อย่าไปยุ่งกับมันอีก ไม่อย่างนั้นฉันจะไม่พูดกับแก"
"อ่ะแม่ฉันให้เอามาให้" แฟนซียื่นกล่องขนมเค้กก้อนเล็กให้เหมันต์ ที่นั่งอยู่ในบ้านของเขาเองเพราะแม่เธอลงมือทำด้วยตัวเองเลยวานให้เธอเอามาให้เขา
"อาฟรีสทำเองเหรอ?"
"อื้ม แม่บอกว่าแกชอบกินตอนเด็กบ่อยๆแต่ไม่รู้ว่าแกยังชอบกินอยู่หรือเปล่า" เหมันต์รับกล่องเค้กพร้อมรอยยิ้มปรากฎบนใบหน้าหล่อเหล่า
"ชอบดิ ตอนเด็กว่าชอบมากแล้วโตขึ้นยิ่งชอบมากกว่าอีก" เหมันต์ตอบพลางมองใบหน้าสวยของแฟนซีไปด้วยสายตามีเลศนัย
"เค้กเนี้ยนะแกชอบขนาดนั้นเลย" แฟนซีย่นคิ้วบางเข้าหากัน มันชอบยังไงของมันไม่เคยจะเห็นเหมันต์ซื้อเค้กมากินเล่นเลยด้วยซ้ำ
"ไม่ใช่เค้ก…"
"...."
"แต่เป็นมึง" เหมันต์ยิ้มหวานจ้องเข้าไปยังดวงตาคู่สวยของแฟนซี
"อ้อเหรอ?.." แฟนซียื่นหน้าเข้าไปใกล้เหมันต์อย่างหยอกล้อโดยที่คนตัวโตไม่คิดจะหลบสายตาจากเธอเขากลับกระตุกยิ้มแล้วยื่นหน้าเข้าหาเธอจนริมฝีปากเกือบจะแตะกันจนแฟนซีต้องเป็นฝ่ายถอยหน้าหนี
"เออ กูชอบมึงแฟนซี"
"ก็ต้องแน่อยู่แล้วป่ะ ถ้าแกเกลียดฉันคงไม่เป็นเพื่อนกันมาถึงวันนี้หรอก" แฟนซีกรอกตาอย่างเอือมๆกับคำพูดของเหมันต์ที่พร่ำบอกเธอมาเป็นร้อยรอบ
"มึงแน่ใจว่ากูหมายความแบบนั้น?" เหมันต์ยักคิ้วอย่างกวนๆ ที่เขาบอกชอบเธอนั่นคือเขาชอบเธอจริงๆ แน่นอนว่ามันมากกว่าเพื่อน
"เรื่องของแก"
"แฟนซีมึงจะกินด้วยป่ะ" เหมันต์เปิดกล่องเค้กออกแล้วถามร่างบางตรงหน้า
"ไม่อ่ะ ฉันกินมาแล้ว"
"งั้นกูไม่กินละ" เหมันต์ดันกล่องเค้กออกห่างตัวเขาใช้แขนหนาเท้าคางกับโต๊ะเอาไว้จ้องมองแฟนซีนิ่ง
"ทำไมอ่ะ ไม่อยากกินเหรอ?"
"กูอยากกินมึงแทนเค้กมากกว่า" รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏบนใบหน้าหล่อเหลาของเหมันต์สายตากรุ่มกริ่มมองเพื่อนสาวตรงหน้าอย่างชอบใจ
"กินตีนฉันอ่ะได้ แต่อย่างอื่นไม่ได้" แฟนตอบกลับเสียงเรียบก่อนจะหมุนตัวเดินกลับแต่ทว่าเหมันต์กลับเรียกเธอเอาไว้เสียก่อน
"ไปไหน?"
"ไปหาความสุข อยู่กับแกแล้วหดหู่" แฟนซีกรีดยิ้มร้ายเมื่อเห็นสีหน้าบึ้งตึงของเหมันต์
"คิดจะทำอะไรแฟนซี?" เหมันต์เอ่ยถามเสียงเรียบเขาไม่ขอบความคิดนี้ของเธอเท่าไหร่ เพราะคนอย่างแฟนซีทำได้ทุกอย่างที่เขาไม่ชอบให้เธอทำ
"เปล่า แกล่ะคิดอะไรอยู่"
- Writer
