ตบเลย
700 Words
"หึ อย่าพูดอะไรที่มันฟังไม่เข้าท่าหน่อยเลย" แฟนซีแค่นหัวเราะราวกับสิ่งที่เธอได้ฟังนั้นชั่งตลกเสียเหลือเกิน
"เมื่อไหร่มึงจะรู้สักทีว่ากูพูดจริง" เหมันต์จ้องเข้าไปในดวงตากลมโตของเธอให้เธอได้เห็นว่าเขาไม่ได้พูดเล่น
"เมื่อไหร่ที่มึงหยุดทำตัวสำส่อนแบบนี้ แล้วค่อยมาพูดมันยังจะน่าเชื่อมากกว่า" แฟนซียิ้มร้ายเธอก้าวเข้าไปหาชายหนุ่มจนหน้าอกอวบอิ่มชิดกับแผงอกแกร่งของเขา
"ขนาดฉันทำรอยเอาไว้แกยังเมินมันได้เลย" ร่างบางชี้ไปยังรอยจูบของเธอบนอกเสื้อของเขา
"เหมันต์จะไม่ไปต่อกันหรือไง?" หญิงสาวคู่ขามองทั้งคู่ด้วยความไม่พอใจที่เหมันต์ไม่ยอมตามเธอออกไปเพียงเพราะแฟนซี
"มึงออกไปซะ" สายตาคมตวัดมองหญิงสาวที่ยืนรอเขาอยู่ด้วยความไม่พอใจ
"เหมันต์!เรารอนายอยู่นะ"
"มึงมีสิทธิ์เรียกร้องหรือไง บอกให้ไปก็ไปดิหรืออยากให้กูโมโห" น้ำเสียงเกรี้ยวกราดของชายหนุ่มทำให้อีกฝ่ายหน้าเสียไม่น้อยแต่ก็ยอมเดินออกไปแต่โดยดี
"เห็นไหมว่ากูเลือกมึง มึงสำคัญที่สุดสำหรับกูเสมอ" เหมันต์ฉีกยิ้มหวานแล้วก้มลงจูบหน้าฝากมนเบาๆ เขาไม่เคยรุกล้ำเธอไปมากกว่านี้ถ้าเธอไม่สมยอม
"ให้มันจริง"
@โรงเรียนPBR
ชายหนุ่มในชุดนักเรียนนานาชาติค่าเทอมแสนแพงเหมาะกับชุดที่สวมใส่ ร่างสูงกำลังยืนสูบบุหรี่ภายใต้ใบหน้าทะเล้นแสนกวนมีแววตาดุดันกำลังทอดมองออกไปยังหญิงสาวกลุ่มหนึ่ง
"คิดว่าตัวเองสวยนักหรือไง" หญิงสาวคู่ขาของเหมันต์ในห้องน้ำวันก่อนผลักแฟนซีชนกับกำแพงเสียงดังพร้อมพวกของเธออีกสามคน
"รู้ไหมว่าคนเขาเกลียดแกกันทั้งนั้น เพราะแกมันมั่นหน้ายังไงล่ะ" หญิงสาวคู่ขาเอ่ยต่ออย่างโกรธเคืองที่เธอต้องเป็นฝ่ายเดินออกมาในวันนั้น
"เพราะฉันงั้นเหรอ ไม่ใช่ว่าตัวแกเองมันไม่มีค่าพอให้เขาเอาหรือไง"
เพี๊ยะ!
ใบหน้าหวานถูกฟาดด้วยฝ่ามือของอีกฝ่ายเต็มแรงจนใบหน้าเธอต้องหันไปตามแรง
"ปากดีอย่างนี้มันต้องตบให้ปากแตก" หญิงสาวง้างมือขึ้นอีกรอบเตรียมจะฟาดลงบนใบหน้าสวยอีกครั้ง แต่กลับถูกใครบางคนจับข้อมือของหญิงสาวเอาไว้
"ตบมันกลับ" ใบหน้าหล่อเหลาของเหมันต์เรียบนิ่งจนน่าตกใจเมื่อคนที่มีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ตลอดเวลาอย่างเขามีสีหน้าเย็นชาน่ากลัว
เหมันต์บอกกับแฟนซีที่ยืนชิดกำแพงอยู่ใบหน้าขาวเนียนกลับมีรอยแดงจากฝ่ามือของอีกฝ่ายยิ่งทำให้เหมันต์บีบข้อมือหญิงสาวด้วยความโกรธ
"โอ๊ย!เจ็บนะเหมันต์" หญิงสาวพยายามแกะมือออกเมื่อเหมันต์เพิ่มแรงบีบขึ้นไปอีกจนเธอต้องนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ
"ตบมันกลับแฟนซี" เหมันต์สั่งร่างบางด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว จนแฟนซีต้องก้าวเดินออกมาประชิดอีกฝ่าย
"แกตบคนผิดแล้ว"
เพี๊ยะ!
แฟนซีสบัดฝ่ามือเล็กลงบนใบหน้าอีกฝ่ายอย่างแรงเธอจ้องหน้าอีกฝ่ายอย่างไม่เกรงกลัว
"อย่ามายุ่งกับฉันเพียงแค่ผู้ชายไม่สนใจแก รู้ไหมว่ามันดูน่าสมเพช" แฟนซีตอกกลับอย่างไม่ไว้หน้า เมื่อเธอพูดจบแล้วก็เดินออกมาในทันที
"แฟนซี เดี๋ยวดิ" เหมันต์วิ่งตามเธอมาก่อนที่จะฉุดข้อมือเธอเอาไว้ไม่ให้เธอเดินหนีเขาได้อีก
"เจ็บป่าววะ?" ร่างสูงยกมือหนาลูบใบหน้าของเธอที่ขึ้นรอยแดงจากฝ่ามืออย่างแผ่วเบา
"ลองฉันตบแกดูไหม จะได้รู้" เธอตวัดสายตาไม่พอใจใส่ร่างสูง บ่อยครั้งที่พวกผู้หญิงพวกนั้นจะมาหาเรื่องเธอเพียงแค่เธอสนิทกับเขาก็แค่นั้น
"ถ้าทำให้มึงหายโกรธก็ตบเลย"
- Writer
