BAD FIANCE #3

1287 Words

BAD FIANCE #3 เดรคมองหญิงสาวที่จ้องมาที่เขาอย่างประหม่า ก่อนที่จะเดินตรงไปนั่งลงบนโซฟาอย่างไม่สนใจ “...” ลันตามองเดรคเล็กน้อย ก่อนจะนั่งเงียบอย่างทำตัวไม่ถูก “เออไอ้เดรค ลันคือคนที่มาสมัครเป็นล่ามให้เรา กูกับไอ้วินเลยตกลงว่าจะให้น้องมาทำงานกับเรานะ” แทนหันไปพูดกับเดรคที่ยกเหล้าขึ้นมาดื่มด้วยใบหน้านิ่งเรียบอย่างคาดเดาไม่ถูก “...” อัศวินหันไปมองหน้าแทนเล็กน้อย ก่อนจะพูดขึ้นเพื่อทำลายบรรยากาศที่น่าอึดอัดนี้ “แล้วพรุ่งนี้เรานัดคุยกี่โมงวะ” “สองทุ่ม” แทนตอบก่อนจะหันไปถามลันตา “ลันมายังไง ให้พี่ไปรับมั้ย?” “ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวลันขับรถมาดีกว่า” “พี่ไปรับดีกว่า ขับรถคนเดียวอันตราย” แทนพูดก่อนจะยิ้มให้หญิงสาว “ยังอยู่ที่เดิมใช่มั้ย” “ใช่ค่ะ ยังอยู่ที่เดิม” “งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ทุ่มนึงพี่ไปรับ” “ค่ะ” ลันตาพยักหน้าก่อนจะเอ่ยขึ้น “งั้นลันขอตัวก่อนนะคะ พอดีเพิ่งกลับมาถึงไทย ยังเจ็ตแล็กอยู่เลย” “อื้ม เดี๋ยวพี่เดินไปส่ง” แทนพูดก่อนทำท่าจะยืนขึ้น “ไม่เป็นไรค่ะ ลันไปเองได้” ลันตายิ้มก่อนจะหันไปพูดกับอัศวินเบา ๆ “ไปก่อนนะพี่วิน เดี๋ยวจะแวะไปเล่นกับหลานนะคะ” “อื้ม” อัศวินพยักหน้ายิ้ม ๆ ลันตาหันไปมองเดรคเล็กน้อย ก่อนจะลุกขึ้นออกไปทันที ปัง! “เห้ออออ” ลันตาถอนหายใจอย่างโล่งอกหลังออกมาจากห้องนั้น ก่อนจะถามเด็กเสิร์ฟที่เดินผ่านมาพอดี “น้องคะ ห้องน้ำไปทางไหนหรอ” “ตรงไปขวามือครับ” “ขอบคุณค่ะ” ลันตากล่าวขอบคุณก่อนจะเดินไปตามทางที่เด็กเสิร์ฟบอก -ผ่านไปสักพัก- หญิงสาวยืนล้างมืออยู่ตรงหน้ากระจกอย่างเหม่อลอยพลางคิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น “นี่ฉันคิดถูกมั้ยเนี่ยที่กลับมา” หญิงสาวส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ ก่อนจะหยิบกระเป๋าแล้วเดินไปจากห้องน้ำ “กลับมาทำไม” ลันตาชะงักก่อนจะหันหลังไปมองเจ้าของเสียงที่ยืนพิงผนัง พร้อมกับจ้องมาที่เธอด้วยแววตาเฉยชา “พะ...พี่เดรค” “ฉันถามว่าเธอ...กลับมาทำไม!” เดรคพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดัน “ละ...ลันแค่อยากกลับมาอยู่เมืองไทย” ลันตาตอบพลางก้มหน้าหลบสายตาชายหนุ่มตรงหน้า “เธอไม่รู้หรอ ว่าการที่ฉันเห็นหน้าเธอมันรู้สึกขยะแขยงขนาดไหน ห้ะ!!” เดรคพูดพลางก้าวเข้ามาหาหญิงสาวช้า ๆ “...” หมับ! เดรคบีบหน้าหญิงสาวให้เงยขึ้นมาสบตา “ไสหัวกลับไปซะ!” “ไม่ ละ...ลันไม่กลับ!” ลันตาตอบด้วยน้ำเสียงสั่น ๆ “พี่เดรคช่วยฟังลันหน่อยได้มั้ยคะ” หญิงสาวพูดขึ้นอย่างอ้อนวอน “หุบปาก!” เดรคจ้องหน้าหญิงสาวอย่างดุดัน “อย่ามาพูดเรื่องระยำแบบนั้นให้ฉันได้ยินอีก!” เดรคตะคอกก่อนจะปล่อยมือจากใบหน้าของหญิงสาวแล้วหันหลังเดินกลับไป หมับ! “ฮึก...พี่เดรค...อึก...ดะ...ได้โปรด ฟังลันบ้างได้มั้ย” ลันตาพุ่งเข้าไปคว้ามือเดรคอย่างอ้อนวอน “...” “ฟะ...ฟัง...อึก...กันบ้าง วันนะ…” พลั่ก! เดรคสะบัดมือลันตาจนเซไปกระแทกกับผนังอย่างแรง “อ๊ะ!...” ลันตาร้องขึ้นจากความเจ็บที่ได้รับ ก่อนจะเงยหน้าไปมองชายหนุ่มด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา “สิ่งที่เธอควรจะทำ...คือออกไปจากชีวิตฉันซะ!” เดรคหันไปตะคอกใส่หญิงสาวก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั้นทันที “ฮึกก...ฮื้อออ...ละ...ลันไม่ได้ทำ ไม่ได้ทำ อึก ฮื้อออ” ลันตาทรุดตัวลงที่พื้นอย่างหมดแรง ก่อนจะปล่อยโฮออกมาอย่างสุดจะกลั้น -คอนโดลันตา- แกร๊ก! หญิงสาวเปิดประตูเข้ามาด้วยท่าทีเหม่อลอยกับน้ำตาที่ยังไหลออกมาไม่ขาดสาย ครืดดด ครืดดด ติ๊ด! (สัมภาษณ์เป็นไงบ้างยัยลัน) “ฮึก...ฉะ...ฉันเจอพี่เดรค...ฮื้ออ” “...” “เค้ายัง...อึก...เกลียดฉันเหมือนเดิม” ลันตาฟูมฟายอย่างคนไร้สติ (ลัน...) “และฉัน...ฮึก...ฉันยังรักเค้า...ฮื้ออ...รักเค้าเหมือนเดิม” (...) “ไม่เลย ฉันไม่ควร อึก กลับมาเลยจริง ๆ ฮึก” ลันตาทรุดลงกับพื้นก่อนจะร้องไห้ราวกับคนจะขาดใจ (ใจเย็น ๆ ฉันกำลังไปนะลัน ใจเย็น ๆ) ปลายสายพูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง “อย่า...อึก...ฉะ...ฉันอยากอยู่คนเดียว” (โอเค ตั้งสตินะลัน ใจเย็น ๆ ถ้าไม่ไหวโทรมา ฉันจะไปหาทันที) “....” ติ๊ด! “ฮื้อออ ฮึก ฮื้ออออ” ลันตากดวางสายก่อนจะร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวด -อีกด้านก่อนหน้านี้- แกร๊ก ปัง! อัศวินเงยหน้าขึ้นไปมองเดรคที่เดินเข้ามาอย่างหงุดหงิด “เป็นอะไร” อัศวินเอ่ยถาม “...” เดรคนั่งนิ่งก่อนจะกระดกเหล้ารวดเดียวจนหมด “หึ” แทนหัวเราะอย่างกวน ๆ ก่อนจะยกเหล้าขึ้นมาดื่มอย่างอารมณ์ดี “ระวังกว่าจะรู้ตัว อะไร ๆ มันจะสายไปซะก่อนนะ” “มึงหมายถึงอะไร” เดรคตวัดสายตาไปทางแทนก่อนจะถามขึ้นอย่างหงุดหงิด “ถ้าหมายถึงเรื่องผู้หญิงคนนั้น...กูไม่มีทางเสียใจ!” “แล้วกูจะคอยดู...อย่าครางเป็นหมาเหมือนไอ้วินตอนโดนน้ำทิ้งไปละกัน” “อ่าว ไอ้เชี้ยนี่ ลามมาที่กูอีก” อัศวินหันไปมองตาขวางใส่แทน “...” เดรคหันหน้าไปทางอื่นด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ก่อนจะยกเหล้าขึ้นมากระดกอย่างหงุดหงิด -วันต่อมา- “อื้อออ...กี่โมงแล้วเนี่ย” ลันตาลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา “เที่ยงแล้วหรอเนี่ย” ตึ้ง! Line Awa: ลัน เป็นไงบ้าง? Lunta: ดีขึ้นแล้ว Awa: แล้วจะเอายังไงต่อ Lunta: ว่าจะลองพยายามดูอีกสักรอบ Awa: แล้วแต่ ถ้าแกไหว Lunta: อื้ม หญิงสาวจ้องโทรศัพท์อยู่สักพัก ก่อนจะเอามือลูบหน้าอย่างคิดไม่ตก “ลองดูอีกสักครั้งแล้วกัน มันคงไม่แย่ไปมากกว่านี้แล้วมั้ง เห้ออ” หญิงสาวพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะไปจัดการธุระส่วนตัวต่าง ๆ แล้วเตรียมตัวสำหรับงานคืนนี้ -หลายชั่วโมงต่อมา- ครืดด ครืดด ติ๊ด! “ค่ะ” (พี่เอง กำลังจะถึงแล้วนะ) เสียงคนปลายสายพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี “โอเคค่ะ เดี๋ยวลันลงไปรอนะคะ” (ครับ) ติ๊ด! หญิงสาววางสายก่อนจะหยิบกระเป๋าแล้วเดินลงไปยังด้านล่างทันที ลันตายืนอยู่หน้าคอนโดสักพัก ก่อนจะเห็นรถตู้สีดำเคลื่อนมาจอดด้านหน้าเธอ พร้อมกับคนบนรถที่เปิดประตูลงมา “ขึ้นมาสิ รอนานมั้ย” แทนเอ่ยถามหญิงสาว “ไม่นานค่ะ” ลันตายิ้มให้แทนก่อนจะก้าวขึ้นรถไป แต่ก็ต้องชะงักที่เห็นสายตาของชายหนุ่มอีกคนที่มองมาอย่างไม่เป็นมิตรเท่าไหร่ หญิงสาวก้มหน้าลงเล็กน้อย ก่อนจะเดินไปนั่งอย่างเงียบ ๆ “ลัน วันนี้ลูกค้าที่เราจะติดต่องานด้วยเป็นคนจีน โอเคใช่มั้ย” แทนหันมาถามหญิงสาว “โอเคค่ะ” ลันตายิ้มให้แทนอย่างสดใส “แต่ว่าพี่แทนก็พูดจีนได้ไม่ใช่หรอคะ” “พอถูไถอะ ไม่ชำนาญเท่าเราหรอก” แทนพูดก่อนจะเอามือมาลูบหัวหญิงสาวอย่างเอ็นดู “รำคาญ!” เดรคพูดขึ้นอย่างหงุดหงิด “หึ” แทนยิ้มมุมปากอย่างกวน ๆ ก่อนจะดึงมือออกจากหัวหญิงสาวทันที

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more