ตอนที่ 14
ทำไมเขาผู้นี้ถึงยังต้องกล่อม...อันธพาลเหล่านี้นะหรือ หากมิทำสิ่งใดในตอนนี้ก็จะถูกต่อยตีเสียก่อนนะสิ บางคนมิพูดแต่จากหากสายตากลับจ้องเขม็งด้วยท่าทางที่บ่งบอกว่า...พร้อมจะอัดเกาหยุนเหลียงให้เป็นปลาที่ถูกขูดเอาเกล็ดออกแล้วแล่เนื้อก่อนจะลงทอดในน้ำมันร้อน ๆ อยู่
“หากเจ้าคิดเล่นมิซื่อ ข้าจะหักขาหักแขนเจ้า!”
เฮือก! เกาหยุนเหลียงได้แต่กลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเคือง หากก็ยังยิ้มรับอย่างมิสะทกสะท้าน “มิเป็นเช่นนั้นแน่นอนขอรับ”
“คุณชายมิปวดศีรษะแล้วหรือขอรับ”
“เกิดเรื่องอย่างนี้จะให้ข้ายังจะปวดได้อยู่หรือหลิวตง ข้าหายปวดตั้งแต่ที่คนพวกนี้ชวนต่อยตีแล้ว” เกาหยุนเหลียงคนใหม่กระซิบบอกกับหลิวตงขณะรีบสาวเท้าเดินไปยังโรงเตี้ยมที่มีนามว่า “หลิ่งจิน”
“มิใช่ว่าพวกเจ้ากระซิบกระซาบเรื่องกำจัดพวกข้าอยู่นะ”
ยังจะกล่าววาจาหาเรื่องชวนประฝีมือกันอีก “มิใช่...มิใช่ขอรับ ข้าเพียงแค่ปรึกษากับหลิวตงว่าจ
