BAD DANGEROUS 12

889 Words

วิวเดินออกมาด้านนอก เมื่อชายหนุ่มบอกให้เธอยืนรอเขาก่อน แต่เธอเดินมาผู้ชายที่นั่งอยู่ด้านหน้าสามคนก็เอ่ยถามเธอทันที “กลับแล้วเหรอครับ” “กลับแล้วค่ะ” วิวตอบกลับตามมารยาทออกไป “ผมเดินไปส่งไหม?” ชายหนุ่มอีกคนเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มอย่างเป็นมิตร ปึก! “โอ้ย! ใครวะ!” แต่เขายังไม่ทันได้คำตอบจากหญิงสาว ศีรษะก็โดนบางอย่างกระแทกเข้าอย่างแรง “กูเอง..” เสียงเย็นยะเยือกเอ่ยดังขึ้น ก่อนพบร่างสูงโปร่งที่เดินออกมาจากในร้าน พร้อมกับสายตาที่ดุดันจนน่ากลัว “ฮะ..เฮีย” “ไง” เพลิงเลิกคิ้วสูงถามออกไป จนลูกน้องของเขาต่างพากันนั่งเงียบ ใบหน้าถึงกับซีดเซียวตามๆ กัน “เปล่าครับ..” “เฮียไปทำเขาทำไมเนี่ย” วิวถึงกลับหันไปเป็นดุชายหนุ่มเล็กน้อย ที่เข้าโยนมานั่นน่ะ มันดูรุนแรงเกินไป มันคือรองเท้าเลยนะ อันธพาลที่สุด! “พูดมาก กูจะทำมึงด้วยอีกคน” “บ้าอำนาจ” วิวงุดหน้าลงก่อนจะหันไปทางอื่น เธอบ่นพึมพำออกมา คนบ้าอะไร? ดูไม่อ่อนโยนเลยสักนิด! “เก็บปากไว้แดกข้าวกันบ้างนะพวกมึงน่ะ” เพลิงตวัดสาวตาดุดันไปหาลูกน้องของเขาอีกครั้งก่อนเอ่ยออกไป “อึก..ครับ” ทั้งสามต่างพากันลอบกลืนน้ำลายลงคอ เพราะเขารู้ดีว่าเพลิงมีนิสัยอย่างไง ก่อนจะพากันก้มหน้าก้มตาไม่แม้แต่จะกล้าเงยหน้าขึ้นมอง หมับ! “อ๊ะ!” วิวร้องออกมาด้วยความตกใจ เมื่อชายหนุ่มยกแขนขึ้นคว้าลำคอของเธอ เข้าไปโอบรัดเอาไว้แน่น ก่อนบังคับร่างของเธอให้เดินตาม “ไป” “โอ้ย! เดินช้าๆ สิ ขาฉันสั้นไม่เห็นเหรอ?” วิวถึงกับโวยวายออกมา นี่เขาคิดจะทำอะไรกับเธอก็ได้ยังงั้นเหรอ เธอตัวเล็กแค่นี้จะเดินตามเขาทันได้ยังไง แล้วดูในสิ่งที่เขาทำกับเธอสิ โอบแน่นขนาดนี้ไม่รัดคอเธอไปเลยล่ะ “เกือบไหมล่ะมึง เด็กเฮียเขา” เมื่อเจ้านายเดินออกไปจนลับสายตา ชายหนุ่มก็เอ่ยขึ้นทันที เมื่อกี้เกือบไปแล้วจริงๆ “ใครจะไปรู้ว่าเฮียจะกินเด็กวะ” “เออ ใครจะรู้..เด็กใสขนาดนั้น” “แต่แปลกนะ พวกมึงว่าไหม?” “แปลกอะไรวะ?” ชายหนุ่มอีกคนถามขึ้น “เฮียเคยเดินกอดคอส่งสาวงี้เหรอ?” ชายหนุ่มจึงเอ่ยออกมาด้วยท่าทีสงสัย “เออ..จริง” ก่อนทุกคนจะพากันพยักหน้าเห็นด้วย เพราะเจ้านายของเขานั้น ไม่เคยแม้แต่จะเดินโอบกอดคอหญิงสาวคนไหนถึงขนาดนี้ พรึ่บ! ร่างบางถึงจะสะบัดตัวออกอย่างแรง จนทำให้เธอหน้าแทบทิ่มลงพื้น “โอ้ย! ต้องลากขนาดนี้เลยหรือไง” เธอทรงตัวได้ก่อนหันไปโวยใส่เพลิงที่ยืนมองเธอนิ่ง “กลับไปได้แล้ว” เพลิงเอ่ยออกมา ลมหายใจเข้าออกอย่างหนักหน่วงบ่งบอกได้ดีว่าเขานั้นกำลังควบคุมอารมณ์ของตัวเองอยู่ “รู้แล้ว เถื่อนชะมัด!” วิวสะบัดหน้านี้ เธอยังคงบ่นอุบอิบเดือดดาลอยู่ในใจ หันตัวเดินไปที่รถของตัวเอง “เดี๋ยว..” แต่เสียงของเพลิงก็เอ่ยรั้งเธอเอาไว้เสียก่อน “อะไรอีก?” วิวหันกลับมา เธอมองเขาอย่างุนงง เมื่อชายหนุ่มแบมือแล้วยื่นมาหาเธอ “เอามือถือมา” “เอาไปทำไร?” “เอามา” เพลิงเอ่ยขึ้นอีกครั้งด้วยน้ำเสียงดุดัน “จิ๊!” วิวสบถออกมา เธอกรอกตามองบนก่อนล้วงหยิบมือถือขึ้นมาแล้วส่งยื่นให้กับเขา “จะมาส่งข้อความมาบอก ไม่ต้องเสือกเดินเข้าไปคนเดียว” เพลิงยื่นมือถือกลับให้หญิงสาวพร้อมเอ่ยกับเธอ “ทำไม?” วิวคิ้วบางขมวดเข้าหากันอย่างสงสัย “มึงนี่ดื้อด้านจังวะ” ทำให้เพลิงถึงกลับเอ่ยออกไปอย่างหงุดหงิด เขาเริ่มหัวเสียขึ้นอีกครั้ง “ก็แค่อยากรู้ ผิดด้วยหรือไง” : ( “เดี๋ยวมึงได้รู้ สั่งอะไรให้ทำก็ทำ” “สั่งอยู่ได้” ใบหน้าสวยชักสีหน้าขึ้นเล็กน้อย “ขึ้นรถ” เพลิงเอ่ยออกไปกับเธออีกครั้งด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง “รู้แล้ว” วิวเดินไปที่รถของเธอ ก่อนเปิดประตู กำลังจะก้าวขึ้นรถ แต่อยู่ๆ เสียงของเพลิงก็เอ่ยขึ้นกับเธอก่อน “..ขับรถกลับดีๆ” “ก็..รู้แล้ว” ร่างบางนิ่งชะงักลง รอยยิ้มจะผุดขึ้นบนใบหน้าสวยของเธอ ผลันหัวใจดวงน้อยเต้นแรง น้ำเสียงดูเป็นห่วงเป็นใยนั่น มันทำให้เธอรู้สึกอุ่นใจขึ้นอย่างรู้สึกได้ เธอปรายตามองเขาเล็กน้อย ใบหน้ายังคงอมยิ้มเอาไว้อย่างห้ามไม่อยู่ ก่อนจะก้าวขึ้นรถแล้วออกรถไปทันที เพลิงยืนมองรถของหญิงสาวออกไปจนลับสายตา รอยยิ้มยกยิ้มขึ้นออกมา เขาส่ายหน้าเบาๆ รอยยิ้มเมื่อครู่ของเธอ มันทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงไม่ต่างกัน “หึ..ดื้อฉิบ” เขาเอ่ยพึมพำออกมา มือหนาล้วงเข้ากระเป๋ากางเกงตัวเอง ก่อนเดินผิวปากเข้าตอกกลับทางเดิม อย่างอารมณ์ดี

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more