บทนำ คุณลุงสุดซ่าส์กับคุณหลานจอมซน
708 Words
บทนำ
คุณลุงสุดซ่าส์กับคุณหลานจอมซน
“คุณลุงยังไม่ตื่น นอนกินบ้านกินเมือง”
เสียงเจื้อยแจ้วคุ้นหูตามมาด้วยเสียงฝีเท้าวิ่งเล่นดังอยู่หน้าห้อง ปลุกให้นาวีลืมตาตื่นพลางลุกพรวดขึ้นอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มนั่งตั้งแล้วสติแล้วสะบัดศีรษะไล่ความมึนงงอยู่ชั่วครู่ ก่อนลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินออกจากห้องด้วยใจลุ้นระทึก
“หยะ...อย่าบอกนะ!”
ใบหน้าหล่อถอดสีซีดเผือด มือข้างถนัดยกขึ้นเสยผมพลางถอนใจยาว เมื่อชะโงกหน้าลงไปเห็นร่างกลมป้อมยืนกระโดดโลดเต้นอยู่ตรงมุมรับแขกด้านล่างด้วยวัยที่กำลังซน
‘ต้องเลี้ยงลูกลิงอีกแล้วรึนี่ เฮ้อ…’
“หวัดดีค้าบบ คุณลุงวี”
เสียงเจื้อยแจ้วทำให้ได้รู้ว่าหลานชายมาประชิดตัวแบบเลี่ยงไม่ได้เสียแล้ว เพียงหันไปสบตาก็เห็นมือน้อยๆ ทำท่ายกมือไหว้เขาอย่างเรียบร้อยพลางฉีกยิ้มมาให้ จนชายหนุ่มอดที่จะลูบหัวหนูน้อยด้วยความเอ็นดูไม่ได้
“หวัดดีครับคุณหลาน แล้วนี่คุณพ่อคุณแม่ของหลานเรย์ล่ะครับ แอบไปสวีทกันที่ไหนอีกล่ะครับเนี่ย”
“คุณพ่อบอกว่า วันนี้คุณลุงจะพาเรย์ไปเที่ยวสวนสัตว์และ
ไปกินไอติม ส่วนคุณพ่อจะไป...ไป...อ้อ นึกออกแล้ว ไปทำน้องให้เรย์คับ”
“หึ...หึ...คุณพ่อบอกหลานเรย์ว่าอย่างนั้นเหรอครับ”
นาวีพูดไปขำไป เด็กหนอเด็กช่างไม่รู้อะไรเอาเสียเลย ชายหนุ่มรู้สึกขบขันคำบอกเล่านั้นยิ่งนัก กับการที่หนูน้อยยังไม่รู้ภาษาจึงจดจำคำพูดของคุณพ่อมาบอกคุณลุงเสียหมดเปลือก
“คุณพ่อบอกเรย์ แล้วคุณแม่ก็หยิกคุณพ่อด้วยคับ”
“ไอ้น้องเขยตัวแสบ ถ้ามีอีกคนละน่าดู...ฮึ่ม”
ชายหนุ่มกัดฟันกรอดพูดกับตัวเองเบาๆ ไม่ให้หลายได้ยิน ก่อนเปลี่ยนกัดฟันยิ้มใส่หน้าหลานชายที่ยืนตัวป้อมจ้องมองเขาตาแป๋ว หนูน้อยเผยยิ้มอวดไรฟันขาวสะอาดด้วยกำลังดีใจว่าวันนี้คุณลุงใจดีจะพาไปเที่ยวอีกครั้ง การที่นาวีรักและตามใจทำให้หลานชายค่อนข้างติดเขาอยู่ไม่น้อย เมื่อเป็นอย่างนี้จึงเข้าทางคุณพ่อของธนัทเทพที่ชอบเอาลูกมาทิ้งไว้กับเขาเสมอ
“คุณลุงชักช้าจัง เรย์อยากขี่ช้าง อยากดูลิง อยากดู...ดูเสือ ดูหมีด้วย”
“ใจเย็นสิครับคุณหลาน เดี๋ยวคุณลุงไปอาบน้ำก่อน แล้วก็ห้ามซนนะครับ ขอย้ำว่าห้ามซน เพราะคุณลุงขี้เกียจไปหาซื้อปลาใหม่ โอเค้...ไปอยู่กับพี่อ้อยข้างล่างก่อนนะครับ”
ชายหนุ่มหมายถึงปลาคาร์ฟที่อยู่ในบ่อหน้าบ้าน ไม่รู้ว่าหลานตนทำยังไงถึงได้ช้อนปลาขึ้นมาจากบ่อได้ กว่าเขาจะไปเห็นก็ต่อเมื่อปลาสิ้นลมจนมดขึ้นเสียแล้ว ซึ่งอิทธิฤทธิ์ความซนของหลานชายหัวแก้วหัวแหวนของเขาทุกคนในบ้านนี้ต่างซาบซึ้งดีด้วยเจอกันมาแล้วทั้งนั้น ไม่เว้นแม้แต่คนขับรถของมารดาที่ต่างพากันขยาดไม่อยากให้หนูน้อยเข้าใกล้
“เย้ๆๆๆๆ”
ธนัทเทพตบมือด้วยความดีใจ ก่อนวิ่งลงไปรอคุณลุงข้างล่าง
“เบื่อพ่อแม่เด็กคู่นี้จริงๆ อย่าให้มีมาอีกคนเชียวนะ คราวนี้ยังไงก็ไม่เลี้ยงให้ ไม่เด็ดขาด คนเดียวก็ซนอย่างกับลูกลิงลูกค่าง”
นาวีบ่นเป็นหมีกินผึ้งขณะที่กำลังเดินกลับห้องของตนเองเพื่ออาบน้ำแต่งตัวพาหลานชายจอมซนออกไปเที่ยวข้างนอก ไอ้ครั้นจะไม่ไปก็ไม่ได้ เพราะพ่อเด็กจอมแสบได้แอบอ้างเอาไว้แล้ว ทั้งๆ ที่เขายังไม่รู้เรื่องด้วยสักนิด และถ้าเขาไม่พาออกไปหนูน้อยคงต้องอาละวาดจนบ้านแตก เป็นอันว่าการนัดพบสาวครั้งนี้ของเขาต้องเลื่อนออกไปอย่างไม่มีกำหนด เพราะเขารู้ดีว่าถ้าพ่อแม่เด็กคู่นี้เอาลูกมาทิ้งไว้ที่นี่ทีไร เป็นต้องทิ้งไว้ยาวทุกที
- Writer
