NANG magmulat ng mga mata si Zia ay may pagtataka niyang inikot ang paningin sa kinaroroonan niya.
Mabilis siyang bumalikwas ng bangon nang mapagtanto kung nasaan siya.
Sh¡t!
What the hell, just happened?
Sa labis na pagtataka niya, ay nagising siyang naroon na at nakahiga sa sarili niyang kama, sa kanyang silid, sa mansyon. Saglit siyang nakiramdam sa kanyang paligid. Tahimik na ang buong masyon. Ibig sabihin ay nagpapahinga na ang lahat ng mga tao roon.
Luminga siya upang tumingin sa orasan na nakasabit sa pader.
Alas tres ng madaling araw.
No wonder, tulog na ang lahat ng tao sa mansyon.
Mariin niyang ipinikit muli ang kanyang mga mata at hinagod ang kanyang noo. Pilit na inaalala ang mga nangyari kanina.
Ang natatandaan niya ay naroon sila ni Kier sa restaurant at kumakain ng
