Episode 2
1497 Words
Episode 2
"ยัยเซ กลับมาไม่ส่งเสียงทักทายแม่สักคำเลยนะ" เสียงหวานใสของแม่ฉันเอ่ยดังขึ้นมาหลังจากที่ฉันเข้ามาในบ้านตั้งนานแล้วและฉันก็เอาแต่นั่งกดโทรศัพท์อยู่ในห้องนั่งเล่นและดูหนังไปด้วยในเวลาเดียวกัน
"ก็เห็นม๊าไม่ว่างอ่ะ สอนการบ้านน้องอยู่ไม่ใช่เหรอ" ฉันบอกออกมาตามตรงพลางยักไหล่เบาๆ ฉันเป็นพี่ใหญ่ของบ้าน ซึ่งครอบครัวของฉันมันก็จะแปลกๆหน่อย แม่ของฉันมีสามี7คน ใช่... ฟังไม่ผิดหรอก 7 คน! ถ้าใครอยากรู้ว่าทำไมแม่ฉันถึงได้กลายมาเป็นคุณแม่ลูก 7 สามี 7 คนได้ละก็ต้องไปอ่านเรื่อง 7 Days จะกระจ่างทุกอย่าง! (ขอพื้นที่ขายของหน่อย)
"แหม่ แต่ก็ควรจะส่งเสียงทักทายกันบ้างนะ ปกติแทบจะไม่กลับบ้านเลยแท้ๆ ทำไมถึงกลับมาละ" แม่ของฉันเอ่ยถามด้วยความสงสัย ใช่... ปกติฉันไม่ค่อยจะกลับบ้านหรอก ส่วนมากอยู่คอนโด และวันนี้ลมอะไรก็ไม่รู้พัดพามาให้ฉันอยากกลับบ้าน และถ้าฉันกลับบ้านมาเมื่อไหร่คงจะโดนแม่บ่นเรื่องเดิมๆแน่ๆ!
"หนูคิดถึงม๊ากับป๊าเลยกลับมาไง" ฉันบอกออกมาด้วยรอยยิ้มก่อนจะเข้าไปกอดแม่ของตัวเองจากนั้นก็ไปกอดพ่อสุดที่เลิฟที่เพิ่งจะเข้ามาในห้องนั่งเล่นด้วย
"ทำเป็นปากหวานนะเด็กคนนี้ บ้านช่องก็แทบจะไม่กลับ" เสียงทุ้มเข้มของพ่อฉันเอ่ยดุเล็กน้อย ฉันได้แต่เบ้ปากให้
"เซญ่า แม่ขอพูดอีกสักครั้งนะ หนูอายุจะ 30 แล้ว เมื่อไหร่จะแต่งงานสักที รู้ไหมว่าเพื่อนหนูเขาแต่งกันไปหลายคนแล้ว" เสียงหวานใสของแม่ฉันเอ่ยดังขึ้นอย่างเบื่อหน่ายเล็กน้อยเมื่อต้องเอาแต่พูดเรื่องเดิมๆ
ใช่! เวลาที่ฉันกลับมาบ้านทีไรจะต้องโดนแม่บ่นเรื่องนี้ทุกที นี่เลยเป็นสาเหตุที่ฉันไม่อยากจะกลับบ้านและเอาแต่อยู่คอนโดไงละ
"ป๊าก็เห็นด้วยนะ อยากจะอุ้มหลานจะแย่อยู่แล้ว แต่ลูกก็ไม่มีแฟนสักที มันหายากขนาดนั้นเลยเหรอ?" พ่อของฉันเอ่ยแซวขึ้นมา อยากจะเอามือไปอุดปากพ่อให้หยุดพูดแบบนี้สักทีจัง
"ป๊า! ไม่ใช่ว่าหายาก แต่หนูเลือกต่างหาก หนูอยากได้คนหล่อๆรวยๆอ่ะ"
"ไม่เห็นต้องเอารวยเลย ยังไงบ้านเราก็รวยอยู่แล้ว เอาคนฐานะปานกลางก็ได้" เสียงทุ้มเข้มของพ่อฉันเอ่ยบอกอย่างจริงจัง ฉันได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่
"ป๊าม๊าทำใจไว้เลยนะ หนูจะไม่แต่งงานเด็ดขาด ชาตินี้หนูจะเป็นโสดขึ้นคานอยู่ตัวคนเดียวจนแก่ตาย!" ฉันบอกออกมาอย่างตัดพ้อ แต่เหมือนว่าพ่อแม่จะไม่ยอมง่ายๆ
"งั้นให้แม่หาให้ไหม? พรุ่งนี้ไปดูตัวกัน!" แม่ของฉันเอ่ยเสนอขึ้นมาทันที ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมต้องบังคับกันแบบนี้
"ม๊า ไม่เอา! ก็บอกแล้วไงว่าถ้าหนูอยากหา หนูหาเองได้ แต่ตอนนี้หนูอยากอยู่คนเดียว" ฉันบอกออกมาตามตรงด้วยความเหนื่อยล้าก่อนจะวิ่งขึ้นบันไดและเข้าห้องนอนตัวเองทันที ว่าจะกลับบ้านมานั่งเฉื่อยๆสบายๆคุยเล่นกับน้องๆในบ้านสักหน่อย แต่กลายเป็นว่าต้องมาเจอเรื่องปวดหัวซะได้ เฮ้อ!
ที่ฉันไม่อยากเริ่มต้นใหม่กับใครแล้วนั่นก็เป็นเพราะว่า... ฉันเคยเจอความรักที่แย่มาก่อนไง แม้ว่าจะทุ่มเทให้คนที่ตัวเองรักเท่าไหร่ แต่เขาก็ไม่เคยเห็นค่าของฉันเลย ถ้าต้องเกิดเรื่องแบบนั้นอีก ฉันยอมอยู่คนเดียวดีกว่า
แถมตอนฉันเสียใจให้กับความรัก ฉันกินไม่ได้นอนไม่หลับ เอาแต่ร้องไห้ไม่ขาดสาย ฉันไม่อยากเห็นตัวเองในสภาพแบบนั้นแล้ว และฉันก็จำชื่อของแฟนเก่าตัวเองได้แม่น 'กาย' หมอนั่นเป็นเคยเป็นคนที่ฉันรักและเกลียดมากที่สุด!
"พี่บุ๊คส์ ขา! มาทำงานเป็นนายแบบให้น้องเซเถอะนะคะ น้าาาา" เสียงหวานใสของฉันเอ่ยออดอ้อนบุ๊คส์สุดฤทธิ์ ก็บอกแล้วไงว่าฉันไม่ยอมแพ้ที่จะเอาเขามาเป็นนายแบบและวันนี้ฉันก็มาหาเขาที่ร้านกาแฟตามเดิมด้วย ที่สำคัญฉันแต่งชุดเซ็กซี่เย้ายวนใจเขาสุดๆหวังว่าจะทำให้เขาใจอ่อนได้
"ถึงเธอจะพูดเพราะแค่ไหน ฉันก็ไม่ใจอ่อนหรอกนะ " เสียงทุ้มเข้มเอ่ยดักทางฉันไว้ทันที และเขาก็เอาแต่ตั้งใจชงกาแฟ ทำแบบนี้ทุกวันไม่เบื่อบ้างรึไงนะ แถมเขาเป็นผู้จัดการด้วยไม่เห็นจะต้องมาทำอะไรแบบนี้เองเลย
"นะคะ ช่วยเซเถอะนะ ถ้าพี่บุ๊คส์มาเป็นนายแบบให้กับเซ รับรองดังระเบิดแน่ๆ!" ฉันบอกออกมาอย่างมั่นใจ บุ๊คส์ได้แต่ส่ายหัวเเละขำเบาๆ
"เชื่อก็ควายแล้ว ตลก"
"ชิ๊ แต่แบรนด์ของฉันก็ทำให้นายแบบหน้าใหม่หลายคนดังมาแล้วนะ นายไม่อยากดังมั่งเหรอ ถ้านายนะดัง ร้านกาแฟนายก็จะดังขึ้นด้วยไง ไม่ดีอ่อ" ฉันเอ่ยเสนอพร้อมกับพูดคำพูดลบเล้าสุดๆแต่เหมือนว่าเจ้าตัวจะใจเเข็งเกินเยียวยา
"ฉันไม่ได้อยากดัง และฉันก็ไม่ชอบผู้หญิงเวลากรี๊ดกร๊าดด้วย น่ารำคาญ" เสียงทุ้มเข้มเอ่ยขึ้นพลางส่ายหน้าเล็กน้อย แม้ว่าภายนอกเขาจะเป็นคนที่อ่อนโยน แต่จริงๆแล้วเขานั้นเป็นคนที่ค่อนข้างจะกวนตีน ปากร้าย แถมใจร้ายด้วย!
"กรี๊ดดดด พี่บุ๊คส์เท่จังเลยค่ะ ขอลายเซ็นต์หน่อย ขอถ่ายรูปหน่อย งี้ป่ะ " ฉันบอกออกมาก่อนจะทำท่าเลียนแบบกับสิ่งที่บุ๊คส์คิดเอาไว้ บุ๊คส์ได้แต่ขำแห้งให้ฉันเบาๆ
"ตลกตายอ่ะ"
"ชิ๊ นายไม่ขำให้ฉันมั่งเลยอ่ะ"
"ฮ่าๆ ตลกจัง " บุ๊คส์เอ่ยบอกพลางหัวเราะหน้าตายให้กับมุกของฉัน เออ ไม่เล่นแล้วก็ได้ พอเล่นมุกกับเขาทีไรเสียเซลฟ์ทุกที!
"ขอกาแฟแบบเดิมนะบุ๊คส์ แล้วก็เค้กที่ฉันชอบทานเป็นประจำด้วย" เสียงหวานใสของผู้หญิงคนหนึ่งเอ่ยดังขึ้นมาหลังจากที่เธอเดินเข้ามาในร้านและเธอก็รีบตรงมาหาบุ๊คส์ตรงเคาท์เตอร์ทันที
ที่สำคัญเธอยังเข้ามาหอมแก้มบุ๊คส์อย่างสนิทสนมอีกต่างหาก และเธอเองก็สวยเอามากๆ ถ้าให้ฉันเดาคงจะเป็นนางแบบแน่ๆ ดูหุ่นเธอดิ โคตรเซ็กส์ซี่ แถมยังหน้าสวยอีกต่างหาก
"ได้ครับ " บุ๊คส์เอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มก่อนจะโบกมือทักทายให้กับผู้หญิงคนนั้นที่เดินไปนั่งตรงโต๊ะที่ว่างอยู่
"ใครอ่ะ หอมแก้มนายด้วย" ฉันเอ่ยถามด้วยความสงสัย
"แฟนคลับฉันเอง"
"เชื่อก็ควายแล้ว" ฉันบอกออกมาพร้อมกับเบ้ปากมองบน
"ฮ่าๆ ล้อเล่น ลูกค้าประจำอ่ะ" บุ๊คส์บอกออกมาก่อนจะทำกาแฟที่ผู้หญิงคนนั้นสั่งและจากนั้นก็หยิบเค้กชิ้นพิเศษไปเสริฟ์ให้ด้วยตัวเอง แถมตอนที่เขาเดินไปหาผู้หญิงคนนั้นเขาก็โดนหอมแก้มอีกแล้ว แถมครั้งนี้ยังเฉียดปากด้วย ปกติเขาบริการลูกค้าแบบนี้เหรอ
"ปกตินายบริการลูกค้าประจำแบบนี้เหรอ?" ฉันเอ่ยถามพลางมองบุ๊คส์ที่เดินมานั่งตรงเค้าเตอร์ค้างๆฉัน
"ทำไมอ่ะ หึงเหรอ"
"หึงดิ นายเป็นผู้ชายของฉันนะ" ฉันเอ่ยขึ้นก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปมองบุ๊คส์ใกล้ๆ และเขาเองก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันเหมือนกัน จากนั้นพวกเราก็...
"นายจะมาเป็นนายแบบให้ฉันใช่ป่ะ" ฉันบอกออกมาก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้เขามากว่าเดิมจนพวกเราเกือบจะจูบกัน
"อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำหลายรอบดิ"
"ที่นายไม่กล้ามาเป็นนายแบบให้กับฉัน เพราะนายไม่มีกล้ามใช่ป่ะ มันก็น่าจะใช่อ่ะเนอะ อายุขึ้นเลข3เกือบจะเลข4แล้ว คงจะไม่มีกล้ามเหลืออยู่แล้วละมั้ง แถมถ้าถอดเสื้อออกมาคงจะมีแต่พุงหย่อนๆ อีกไม่นานนายคงหน้าตาแก่หงำหงอก คิคิ" ฉันบอกออกมาก่อนจะยิ้มขำและเหมือนบุ๊คส์จะโกรธฉันเอามากๆที่ฉันพูดแบบนี้
"ฉันไม่เอานายมาเป็นนายแบบก็ได้ ฉันไปหาคนอื่นที่ยังอายุน้อยแล้วหุ่นดีดีกว่า ไม่เอาคนแก่แบบนายแล้ว"
"ฉันยอมเป็นนายแบบให้เธอก็ได้!!!"
- Writer
