เมื่อกลับถึงไร่ ดวงใจก็เรียกภูดิศไปคุย ยิหวาขอตัวขึ้นไปพัก ดวงใจดูแววตาของทั้งคู่ออกว่าจะต้องโกรธหรือมีเรื่องกันมาอย่างแน่นอน
“ไปไหนกันมาเหรอภู...แล้วรถไปเสียได้ยังไง?” ดวงใจถามเพื่อความแน่ใจเพราะเหมือนยิหวาพยายามหลบหน้าเธอ
“ก็อย่างที่ผมบอกน้าดวงใจเมื่อวานครับ” ดวงใจรู้อยู่แล้วว่าเรื่องที่ภูดิศพูดเมื่อวานไม่เป็นความจริง แต่ถ้าลูกสาวเธอไม่เต็มใจอยู่กับภูดิศก็ต้องโทรมาฟ้องหรือขอความช่วยเหลือแล้ว
“น้าจะให้พูดใหม่อีกครั้งนะ..ภู”
“เออ!..คือว่าผม ..คือ..รถผมเสียอยู่ที่ดอยหลวงครับ!!”
“ไปทำไมถึงดอยหลวง? ไหนภูบอกน้าจะไปดูที่ดินแปลงใกล้ ๆ กับไร่ของเราไง?”
“ผมพายิหวาไปเที่ยวครับ แต่รถเกิดเสียขึ้นมา”
“ภู!..เป็นลูกผู้ชายบอกความจริงกับน้ามา ถ้าภูไม่อยากเสียใจ”
“รถผมเสียครับ!!..จริง ๆ นะครับ” เขาพยายามโกหกคนที่เลี้ยงดูเขามาและรู้นิสัยเขาดี ภูดิศหลบสายตาดวงใจ แค่แววตาของเขามันก็ฟ้องเธอไปหมดแล้ว
“
