บทที่7

1638 Words

สองร่างเปลือยเปล่านอนกอดก่ายอยู่ฟูกนอนหลักเล็กขนาดสามฟุตครึ่งภายในห้องนอนที่อยู่ด้านหลังสุดของห้องทำงาน เสื้อผ้าของทั้งคู่กระจัดกระจายไปทั่วพื้นถ้ามีใครเปิดประตูมาเห็นเข้าก็คงเดาได้ไม่อยากว่าทั้งคู่เร่าร้อนกันเพียงไหน ดูได้จากรอยแดงช้ำจ้ำเลือดตรงบริเวณซอกคอขาวลากยามจนมาถึงเต้าอวบทั้งสองข้าง ซึ่งกว่ารอยพวกนี้จะหายของขวัญคงจะต้องใช้รองพื้นทาปกปิดไปหลายวัน ตวงตากลมโตใสมองใบหน้าของธนากรที่นอนหลับสนิทด้วยความหลงใหลหลังเสร็จกิจกรรมรักไปได้ไม่นาน ทำไมเธอถึงได้รักผู้ชายคนนี้มากมายรักจนไม่เผื่อหัวใจไว้รักใคร ถ้าหากวันใดเขากับเธอต้องตัดความสัมพันธ์นี้กันไปชีวิตของเธอก็ไม่ต่างอะไรกับดวงไฟไร้แสงสว่าง "มองคุณกรแบบนี้อยากต่ออีกสักยกหรือครับ"คนที่คิดว่าหลับพูดขึ้นท่ามกลางความเงียบทำเอาของขวัญถึงกับต้องสะดุดด้วยความตกใจด้วยเพราะเธอกำลังคิดอะไรเพลิน ๆ อยู่นั่นเอง "พอแล้วค่ะ ของขวัญเจ็บไปหมดแล้ว" "เจ็บต

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD