(' ')?

1578 Words

Singto’s Part… “แหมเพื่อนสิงห์ มีโบกมาลาด้วยนะครับ สนใจเธอหรอ? บอกซิๆ” น้ำนิ่งที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้สิงโต แต่อีกฝ่ายกลับนิ่งเงียบไม่ตอบพร้อมกับก้มหน้าก้มตากินแซนวิชที่เหลืออยู่ต่อ จนน้ำนิ่งถึงกับเซ็งกับพฤติกรรมเพื่อนตัวเอง “ว่าแต่มึงรู้จักเขาหรอ?” น้ำเชี่ยวที่มองดูสถานการณ์เงียบๆมาตั้งแต่ต้นเอ่ยถาม (' ')(. .)(' ')(. .)//พยักหน้าตอบ “รู้จักได้ไงวะ? ปกตินอกจากพวกกูที่อยู่กลุ่มเดียวกันกูไม่เห็นมึงจะสุงสิงกับมนุษย์” “หอพักเดียวกัน...” “หอพักนักเรียนออกจะใหญ่ โลกมันกลมขนาดนั้นเลยหรอวะ?” (' ')(. .)(' ')(. .)//พยักหน้าตอบ “ยังไงวะ? กูงง” “งงด้วยๆ” -0-//น้ำนิ่ง “ห้องติดกัน...” “ห้องติดกัน? เป็นไปได้ไงวะหอพักนักเรียนเขาแยกหอชายหญิงไม่ใช่หรอ?” “หอชายเต็ม..เลยได้หอรวม...” “ต่อให้หอรวมเขาก็แยกชั้นของชายหญิงชัดเจนไม่ใช่หรอวะ?” “ก็โรงเรียนจัดให้อยู่ห้องนี้....” (' ')//เงยหน้ามอง “โหยยยยเพื่อน แบบนี้ขอเข้าไปเป็นรูมเมทได้มั้ยคร้าบ >0 “.....”//สิงโต “ไม่ตอบนี่แปลว่าได้ใช่มั้ย งั้นพรุ่งนี้ย้ายเลยนะ > “ไม่.....” พูดเสียงนิ่งๆ พร้อมกับจ้องหน้า “มึงสนใจหรอวะสิงห์?” น้ำเชี่ยวถามผมขึ้นมาพร้อมกับขมวดคิ้วสงสัย “.....” “เพื่อนคร้าบ ได้โปรดอย่าทำตัวเป็นใบ้คร้าบเพื่อนไม่งั้นกูกับไอ้เชี่ยวจะย้ายไปอยู่กับมึงเย็นนี้เลยนะ” “กูเกี่ยวอะไรด้วยวะนิ่ง มึงอยากไปก็ไปคนเดียวดิ ” “ไม่ได้..” “มึงหวง?” น่ำเชี่ยวถามผมขึ้น ทำไมพวกนี้ถามแต่คำถามแบบนี้กับผมกัน (' ')? “กินข้าวเถอะ....” “โห่อะไรวะเพื่อนสิงห์” น้ำนิ่งทำหน้าเซ็งๆ ใส่ผมก่อนจะหันไปสนใจเกมในมือถือแทน พวกนี้มาสงสัยอะไรผม ที่ผมทำไปผมคิดว่านั่นคือมารยาทที่ควรทำต่างหาก (‘ ‘) ความจริงผมมีคอนโดอยู่แถวนี้แต่ผมอยากอยู่หอพักมากกว่าแต่หอชายดันเต็มอาจารย์ก็ดันให้ผมไปอยู่หอข้างๆ ที่เป็นหอรวมแต่เขาจะแยกชายหญิงอยู่กันคนละชั้นแล้วแต่... ทำไมถึงจัดให้ผมมาอยู่ชั้นของผู้หญิงเรื่องนี้ผมไม่รู้จริงๆ แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรขนาดนั้นเพราะสิ่งพวกนั้นมันไม่น่าสนใจเลยสักนิดสำหรับผม.... เรื่องที่เลโอทะเลาะกับเพื่อนคนนั้นก็ด้วยผมมองว่ามันไม่เกี่ยวกับผมและผมก็ไม่จำเป็นจะต้องรู้เรื่องราวของพวกเขาผมแค่ทำเรื่องที่เลโอฝากไว้ก็พอวันนั้นผมทำกุญแจห้องหายกำลังจะไปแจ้งขอกุญแจสำรองแต่หลังจากนั้นที่ผมเห็นว่าคนที่เลโอให้ผมไปส่งข้าวอยู่ห้องข้างๆผมผมก็ขอยืมระเบียงหลังห้องเธอเพื่อใช้ปีนเข้าห้องตัวเองแล้วเธอก็ดูเหมือนจะเจ็บหนักวันต่อๆ มาผมเลยซื้อข้าวไปให้เธอตลอดเวลาที่เธอยังเดินไปไหนไม่สะดวกแค่นั้นเองอีกอย่างผมคิดว่าเธอคงอยากจะได้เพื่อนกินข้าวผมเลยไปนั่งกินข้าวกับเธอตลอด 3 วันที่เธอไม่ได้มาโรงเรียนมันก็แค่นั้น ทำไมเพื่อนผมต้องคิดว่าผมสนใจเธอ (‘ ‘)? แต่จริงๆ แล้วดูไปดูมาเธอก็ดูน่าสนใจเหมือนกันนะ ^_^ ใครหลายคนถ้ามองจากมุมของคนนอกผมจะค่อนข้างก็จะเห็นว่าผมเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร มันก็จริงส่วนนึงครับผมไม่ค่อยอยากสนใจอะไรที่มันวุ่นวายหรือไม่เกี่ยวกับตัวผมสักเท่าไหร่ ผมจะสนใจแต่สิ่งที่ผมคิดว่าน่าสนใจเท่านั้น แล้วความสนใจของผมมันก็แล้วแต่ช่วงเวลา อย่างที่ผ่านมาผมสนใจว่าในห้องสมุดของโรงเรียนจะมีหนังสือเกี่ยวกับอะไรบ้างผมก็ไปยืมมาอ่านจนทุกวันนี้ผมอ่านเกือบจะครบทุกเล่มแล้ว หรือบางทีผมอ่านเจอเรื่องน่าสนใจในหนังสือผมก็เคยทดลองทำมาแล้วแต่บางอย่างมันก็ไม่ค่อยเวิร์คเท่าไหร่เหมือนตอนที่ลองทำอาหารแปลกๆ กินครั้งแรก สรุปวันนั้นผมก็ท้องเสียแล้วได้ไปนอนหยอดน้ำเกลือที่โรงพยาบาล.... ความจริงแล้วผมค่อนข้างที่จะเป็นคนเอาแต่ใจตัวเองนะเพราะผมเป็นลูกชายคนเดียวโดนพ่อแม่ตามใจมาตั้งแต่เด็ก เมื่อก่อนผมมักจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ค่อยได้ในบางเวลาผมเลยเลือกที่จะแสดงออกมาว่าไม่สนอะไรส่วนหนึ่งก็เพื่อป้องกันความอารมณ์ร้อนของตัวเองด้วย สาเหตุที่ผมย้ายมาเรียนที่นี่นอกจากเพื่อนในกลุ่มผมห้าคนแล้วไม่มีใครในโรงเรียนรู้สาเหตุเลย สาเหตุที่ผมต้องย้ายมาที่นี่กระทันหันเพราะผมไปมีเรื่องกับเพื่อนที่โรงเรียนเก่าจนเผลอทำร้ายเขาเจ็บหนักแล้วผู้ปกครองฝ่ายนั้นไม่ยอมความจะเอาผิดผมให้ได้พ่อแม่ผมเลยรับผิดชอบโดยการให้ผมลาออกจากที่นั่นแล้วหาที่เรียนที่ใหม่ให้ผมแต่เรื่องนั้นจะโทษผมฝ่ายเดียวก็ไม่ได้หรอกครับคู่กรณีผมคนนั้นเขามาหาเรื่องผมก่อนแถมยังผลักเพื่อนสนิทผมจนล้มหัวแตกอีกผมเลยของขึ้นแล้วเผลอทำร้ายเขาจนเข้าโรงพยาบาล พอย้ายมาที่นี่มาร์ตินเป็นคนแรกที่เข้ามาทักทายผมและชวนผมเข้ากลุ่มตอนแรกผมก็อึดอัดกับสิ่งที่ได้รับในโรงเรียนใหม่นะครับ แต่ผมก็เลือกที่จะปล่อยผ่านและไม่สนใจอะไรมาก ตีหน้ามึนไปก็พอ ผมไม่อยากมีเรื่องอะไรให้วุ่นวายเพิ่มอีกก่อนที่ผมจะเรียนจบ ผมก็หวังว่าผมจะเรียนจบที่โรงเรียนนี้ไปพร้อมกับเพื่อนกลุ่มนี้ของผมก็พอแล้ว ......เลิกเรียน.... “นี่....” เสียงของใครบางคนร้องทักผมพร้อมด้วยแรงสะกิดที่มาจากข้างหลังทำให้ผมหันไปมองตามเสียงนั้นก็เจอกับเพื่อนข้างห้องของผม ผมหันมองหน้าเธอและไม่ได้พูดอะไรส่วนเธอเองก็มองหน้าผมแบบไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่เหมือนกันแต่สักพักนึงเธอก็ถอนหายใจเบาๆ แล้วเดินผ่านผมไป (‘ ‘)? “มีอะไร...”ผมพูดขึ้นในตอนที่เธอกำลังก้าวขาเดินผ่านผมไป เธอชะงักเล็กน้อยก่อนจะเดินต่อไปเหมือนไม่ได้ยินสิ่งที่ผมถามเธอเมื่อกี้เลยสักนิด ผมเลยทำได้แค่เดินตามเธอไปเรื่อยๆ เพราะยังไงซะห้องเราก็อยู่ติดกันอยู่แล้ว ผมว่าวันนี้เธอคงเครียดเรื่องของเพื่อนเธอจนสมองผิดปกติไปแน่ๆ ถึงได้ดูแปลกไป คำพูดสายตาไม่ได้ดูหยิ่งทะนงในตัวแบบที่ผมเจอมาตลอด 3 วันตอนนั้นด้วย “นี่....” ผมเรียกเธอพร้อมกับดึงกระเป๋าเป้เธอไว้ เธอหยุดแล้วกวาดสายตามองไปรอบๆ ก่อนจะหันสายตาแบบไม่ค่อยพอใจมาที่ผม “ว่า?” เธอตอบกลับพร้อมกับหันมายืนกอดอกมองหน้าผม “ตอนนั้นเรียกผม...ทำไม?...” “ทีแรกก็ว่าจะถามเรื่องเพื่อนของนายที่ทะเลาะกับบราวนี่ แต่คิดได้ว่านายคงไม่รู้ฉันเลยไม่ถามแค่นั้นแหละ” เธอตอบแล้วหันกลับหลังเดินเลี่ยวเข้าหอพัก ผมว่าเธอคงคิดไม่ตกเรื่องที่พื่อนเธอหายไปมากเกินไปเพราะมาร์ตินมาเล่าให้ผมฟังว่าเพื่อนคนนั้นไม่อยู่บ้านนั่นแสดงว่าเพื่อนคนนั้นไม่ได้ไปไหนคนเดียวแต่มีผู้ปกครองไปด้วยแค่เขาไม่ได้ติดต่อใครมันก็แค่นั้นเองทำไมต้องมาหนักใจด้วยก็ไม่รู้ (‘ ‘)? ผมเพิ่งค้นพบว่าเธอคนนี้ถึงภายนอกจะดูหยิ่ง ไม่ค่อยสนใจอะไร แต่กลับเป็นคนที่ใส่ใจคนอื่นมากๆ เธอคงจะแสดงออกไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ จากที่เมื่อก่อนผมรู้จักเธอเพราะเธอเป็นแอดมินที่คอยตามถ่ายรูปกลุ่มพวกผมแต่ตอนนั้นผมไม่ได้สนใจอะไรแค่ใช่ชีวิตไปตามปกติของผมเท่านั้น ตอนที่ผมทำหน้าที่ซื้อข้าวมาให้เธอถึงแม้เธอจะไม่เต็มใจที่จะให้ผมเข้าไปนั่งอยู่ในห้องเธอแต่พอเห็นว่าผมหิวเธอก็ยอมให้ผมนั่งกินข้าวด้วยและพอเจอเหตุการณ์นี้ที่เพื่อนเธอหายไปทำให้ผมได้เห็นเธอในอีกมุมที่เธอดูเป็นห่วงและใส่ใจเพื่อนของเธอมาก “นี่นายห้องนายอยู่นั่น เดินตามฉันมาทำไมยะ” เธอที่หยุดเตรียมจะเปิดเข้าห้องของตัวเองชะงักเมื่อเห็นว่าผมเดินเลยห้องตัวเองมาหยุดที่ข้างเธอ เธอดูตกใจชะงักแล้วถอยออกไปเล็กน้อยก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติเหมือนเดิม บางครั้งผมก็คิดว่าผมอยากจะลองแกล้งเธอดูสักหน่อย เพราะการที่เห็นเธออารมณ์เสียใส่ผมกลับทำให้ผมรู้สึกสนุกขึ้นมา “หิวข้าว...” ผมบอกเธอออกไปพร้อมกับทำตาแป๋วมองเธอ ดูซิว่าเธอจะมีปฏิกิริยาตอบโต้กลับมาแบบไหน? End Singto’s Part…

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more