รุ่งเช้า....
หลังจากเมื่อวานที่กลับมาฉันก็จัดการเก็บเสื้อผ้าใส่ตะกร้าลงไปซักและขึ้นมาจัดกระเป๋าเตรียมตัวที่จะออกเดินทางในวันถัดไป วันนี้ฉันตื่นมาอย่างไม่เร่งรีบนักเพราะจัดของไว้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จและก่อนออกจากห้องก็ไม่ลืมที่จะเช็คประตูหน้าต่างว่าล็อคหมดหรือยังและไม่ลืมคัทเอ้าท์ไฟลงด้วยเพราะฉันจะไม่อยู่ห้องหลายวันเพื่อนป้องกันฟืนไฟที่อาจเกิดขึ้นได้
“....” ฉันเปิดประตูห้องออกมาก็จ๊ะเอ๋กับเจ้าประจำข้างห้องที่ยืนสะพายกระเป๋ามองฉันอยู่
“นี่อย่าบอกนะ...” ฉันชี้ไปที่กระเป๋าเขา
“...” เขาพยักหน้าตอบทันที่
“นี่นายฟังที่ฉันพูดไม่เข้าใจใช่มั้ยเนี่ย?” ฉันถามเขาด้วยเสียงที่ไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก อีตานี่จะอะไรนักหนาเนี่ย -*-
“ให้ผมไปด้วยเถอะ เดี๋ยวผมหาจองที่พักแถวนั้นเอาก็ได้” เขาพูดขึ้น
“เห้องั้นก็ตามใจนายเหอะ แต่บอกไว้ก่อนนะว่าถ้าหาที่พักไม่ได้อย่ามาบ้านฉันเพราะฉันก็ไม่ให้น
