เช้าวันจันทร์...
ฉันเดินเข้าห้องเรียนมาด้วยอาการมึนๆ เล็กน้อยถึงแม้ไข้จะลดตั้งแต่เมื่อวานแต่อาการมึนหัวก็ยังไม่หายไป หรือฉันนอนเยอะเกินไป -.-
“ริเรียอรุณสวัสดิ์จ้า” บราวนี่เอ่ยทักทายฉันด้วยน้ำเสียงสดใส
“หืม เกิดอะไรขึ้นหรอทำไมเธอดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษ” ฉันถามบราวนี่ออกไปทันที
“ป..เปล่านะ แค่ดีใจที่ได้เจอเพื่อนไง >//
“แล้วฮันนี่กับคริสตัลล่ะยังไม่มาหรอ?” ฉันถามบราวนี่พร้อมกับมองหาเพื่อนอีกสองคน
“มาแล้วล่ะแต่ฮันนี่กับคริสตัลพาน้องใหม่ไปซื้อชุดน่ะ”
“น้องใหม่?”
“อื้ม เห็นว่าเป็นญาติสิงโตน่ะเขาว่างก็เลยมาขอนั่งเรียนด้วยอาทิตย์นึง” บราวนี่อธิบาย
“แล้วมาอยู่ห้องเราทำไม?” ฉันถามบราวนี่ออกไปเมื่อนึกถึงหน้าคะนิ้งแล้วรู้สึกเหมือนฉันจะมีเจ้ากรรมนายเวรเพิ่มยังไงไม่รู้
“เมื่อเช้าพอมาถึงเขาบอกว่าจะนั่งเรียนกับเธอน่ะสิ” บราวนี่กระซิบบอกฉัน
“ห้ะ!!” ฉันตกใจร้องเสียงหลง ยัยคะนิ้งจะตามมาเป็นเจ้ากรร
