Chapter 37

1597 Words
Timothy Buong araw ay nasa bahay lang ako bumawi ako ng tulog dahil nitong mga nakaraang araw ay wala akong maayos na pahinga. Masigla akong bumangon dahil nakita ko si Chen kagabi at kompleto na ulit ang araw ko. Wala akong ibang iniisip kundi si Chen halos sa buong gabi at araw ay sakop na niya ang isip ko. Iwan ko ba kung saan tumanda na ang edad ko ay saka pa ako na inlove ng tudo. Inaayos ko na ang paglipat ni Chen dito sa Dubai gusto ko na talaga makasama siya kaya naman pinaasekaso ko ang lahat ng mga papeles niya kay Elena. “Good morning bunso.” bungad ko kay Elena, narinig ko ang tawa nito. Napangiti na rin ako pakiramdam ko may magandang balita si Elena sa akin. “Kuya, hapon na po dito.” sabay hikab pa ni Elena napakunot ang aking noo nagatataka ako kung ba’t nasa bahay na ito. “Bunso maaga ka yata ngayon? May problema ba?” tanong ko dito dahil ganitong oras kasi dapat nasa shop pa ito at nagtatrabaho. “Maaga akong naka-uwi sinamahan ko si Chenley kanina sa school kailangan ako doon dahil sa card niya. Nauna na ako dahil gusto ko muna matulog, anyway kuya, kilala mo ba si Nathan? Nakiusap kasi sa akin na siya na ang maghahatid kay Chenley mamaya dito sa bahay. Pinayagan ko na singel naman iyong dalawa saka kuya mabait na binata si Nathan. Mas okay nga iyon dahil siya na mismo ang nagpaalam sa akin, sinabi ko sa iyo baka mamaya pagalitan mo na naman iyong bata kawawa naman.” sabi ni Elena, sa bawat bigkas ni Elena ng mga salita ay ramdam ko ang saya nito. Napakuyom ang aking kamao dahil sa galit, kung alam lang ni Elena na labag sa loob ko ang ginagawa niya ngayon. Mabilis na ako nagpaalam kay bunso, binuksan ko ang CCTV na nakakonektado sa bahay at doon ko nakita na si Nathan nga ang basita ni Chen kahapon. “Bakit hindi man lang niya sinabi sa akin ang totoo? Akala ko ba kaibigan niyang babae iyon?” ang aking dibdib ng malaman ko nagsisinungaling si Chen sa akin. Nang makita ko ang lahat sa CCTV ay nagmamadali kong tinawagan si Chen sa kanyang phone. Naka ilang dial na ako ngunit walang sumasagot sa phone nito. “Fvck, sheet what happened to her? Anong oras na kasama pa rin niya ang Nathan na iyon.” Sa sobrang inis ko ay naibato ko ang aking phone sa pader, kinain na naman ako ng selos nanginig ang buong kalamnan ko. Inabot ko ang isang phone at tinawagan ulit si Chenley. Dalawang ring pa lang ay may sumagot na sa kabilang linya. Bumuga muna ako ng hangin at pinakinggan ang nasa linya, maingay at parang nasa maraming tao sila. “Hello, sino po sila?” boses ng lalaki ang sumagot sa phone ni Chen ibig sabihin hindi hawak ni Chenley ang sarili nitong phone? “Nathan, bakit mo sinagot ang phone ko? Baka mamaya si uncle iyan at kapag nalaman niya na nasa labas pa ako sa ganitong oras ay mapapagalitan ako noon.” rinig kong sabi ni Chenley hindi ko napigilan ang pagtulo ng aking luha nasaktan ako sa aking narinig. Hindi man sinadya ni Chen pero hindi niya dapat inilihim sa akin kung nasaan siya ngayon. Agad ko pinahid ang aking luha at huminga ng malalim, gusto kong kalmahin ang sarili ko kahit magalit man ako ay wala akong magawa dahil malayo ako. Magsasalita na sana ako ng biglang naputol ang taong nagsasalita sa kabilang linya. Napahilamos ako sa aking mukha hindi ko alam kung ba’t ganito ang pakiramdam ko. Siguro nga dahil naglihim si Chen sa akin kaya nasaktan ako ng sobra. Tahimik akong umiiyak habang nakatanaw sa labas sa buong buhay ko ngayon lang ako umiyak ng ganito at sa babae pa. Alas dyes na ng umaga hindi ko alam kung papasok ba ako sa trabaho dahil bigla akong nawalan ng gana. Nakaabang lang ako sa CCTV nagbabakasakali ako na uuwi na si Chen. Lumipas ang dalawang oras ay nakita ko ang isang magarang sasakyan na nakaparada sa labas ng bahay. Bumaba si Chen galing sa loob at nakita ng dalawang mata ko kung paano inalalayan ni Nathan ang batang dalaga. Pigil ang aking paghinga hanggang sa nakarating sila sa pintuan. Akala ko ihahatid ni Nataniel si Chen sa loob mabuti naman at pinasok lang niya ang dalaga bago ito umalis. Sinundan ko si Chen hanggang sa nakapasok ito sa kanyang silid, agad ko dinayal ang kanyang phone. At nakahinga ako ng maluwang dahil sinagot niya ang tawag ko, ng marinig ko ang boses ng dalaga ay pumuyok pa ako. “Uncle, I’m sorry po, alam kong galit ka’yo sa akin sorry po ngayon lang ako nakauwi. Tatanggapin ko po ang galit mo dahil alam ko naman na kasalanan ko. Hindi na ako nakapagpaalam dahil ang sabi ni Tita Elena siya na raw po ang magpapaalam sa akin. Kasama ko po si Nataniel wala kang dapat ipagselos dahil alam mo naman kung gaano kita kamahal. Uncle, ang hirap po kasi maghanap ng paraan para iwasan si Tita at Nataniel sa tingin ko bet ni Tita Elena si Nataniel para sa akin. Hindi ko naman masabi na ayaw ko kay Nataniel baka magduda siya o magtanong. Ano po ba ang dapat kong gawin? Please uncle huwag po ka’yo magalit.” umiiyak na sabi ni Chen gusto ko man itong sigawan o pagalitan ngunit nawalan ako ng lakas. “I love you mahal na mahal kita iyon palagi ang tatandaan mo. Hayaan mo kunting tiis na lang magkakasama na ta’yo ang gusto ko lang gawin mo ay mag-ingat ka at kung maari iwasan mo si Nataniel baka mapahamak ka sa kanya.” Iyon ang lumabas sa aking bibig imbis na gusto ko itong pagalitan ay bigla na lang lumambot ang aking puso ng marinig ko ang sorry niya. Sino ba naman ako? Basta para kay Chen kahit gaano katigas ang puso ko at gaano ako kagalit sa kanya ay mawawala na parang bula kapag hihingi ito ng tawad. Isa pa tama naman siya wala silang ginagawang masama hindi ko lang maiwasan ang magselos kapag may ibang lalaking umaaligid sa kanya. “Hindi ka na ba galit sa akin? Hindi mo ba ako parurusahan?” iyak pa rin nitong sabi, imbis na umiiyak ako ay natatawa na lang kay Chen. “Anong parusa ba ang nararapat sa iyo? At anong klaseng parusa ba ang gusto mo?” tanong ko dito kahit naman alam ko ang ibig sabihin niya ay gusto ko pa rin malaman galing sa kanya. “Namimis ko na iyong parusa mo na iyong tipong hindi ako makakalakad kinabukasan. Uncle, kailan ko ulit mararanasan ang ganung sarap? Iyong kahit nasasaktan ang kipay ko ay masarap pa rin.” sunod-sunod ang luhang pumapatak sa kanyang mga mata kahit umiiyak ito ay nanatili nakangiti ang dalaga. Ganito si Chenley iyong kahit mabigat na ang problema nitong dinadala ay masaya at nakangiti pa rin siya. “Malapit na, malapit mo nang maranasan ulit ang ganung sarap. Pangako gagawin ni uncle ang lahat para mapabilis ang pagpunta mo dito.” sabi ko pa dito, maaliwalas na ang mukha ni Chen hindi na ito umiiyak. “Hindi ako galit sa iyo, palagi mong tandaan lahat ng ginagawa ko ngayon ay para sa ating dalawa.” sabi ko, napatitig ako kay Chen ngayon ko lang napansin na namumula ang mukha nito. “Chen, okay ka lang ba? Ba’t parang namamaga ang pisngi mo? May nakain ka ba?” Iyong tipong gusto ko abutin ang pisngi niya pero hindi ko naman magawa dahil malayo ito. “I’m fine po baka sa init ito kanina kaya namumula po ako. Ilang oras ba naman kami nakatayo para magpractice iyong iba nga nagrereklamo na dahil ang init raw. Hindi po sapat ang fan ng school kaya ayon marami kanina ang naiinis.” paliwanag nito na agad ko naman ikinatango. “Uncle, maliligo lang ako tatawagan kita ulit.” aniya, napatayo naman ako dahil hindi ako papayag sa gusto ni Chen. “Sasama ako!” sabay lakad ko na para bang nasa malapit ko lang si Chen. “Makulit ka eh, baka mamaya iba na naman ang ipapagawa mo sa akin. Kilala na kita uncle ang hirap mo pa naman tanggihan.” natatawa nitong sabi, napangiti naman ako alam na alam talaga ni Chen ang ugali ko lalo na pagdating sa ganitong bagay. Namalayan ko na lang ang aking sarili na nakadapa sa kama at pinagmamasdan si Chen habang naliligo ito. Tiniis ko ang pagwawala ng aking sandata nakatingin ako sa ginagawa ni Chen sa kanyang katawan. Ilang sandali lang ay natapos ito sa pagligo, nakasunod lang ang aking mata sa dalaga pagkatapos nitong magbihis ay sumampa na ito sa kama. “Uncle, babawi ako bukas, sorry po pagod na pagod po ako.” aniya, napatango naman ako hinayaan kong magpahinga na si Chen hanggang sa nakatulog ito. “I love you, tawagan mo ako kapag gising ka na o ako ang tatawag sa iyo. Pupunta pa si uncle sa opisina magpahinga ka na diyan.” sabi ko at hinalikan ko ang noo nito na kahit sa screen lang ng aking phone ay pinadama ko sa kanya na nasa paligid lang ako. “I love you po uncle, I miss you na po.” pikit mata nitong sabi. Iyong kaninang lungkot at sakit na naramdaman ko ay nawala na. At ngayon ang sarap sa pakiramdam dahil maayos na naman kami ng mahal ko.
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD