หนูมาหาพี่ที่ใจร้ายค่ะ
1086 Words
-2วันผ่านไป-
ร่างบางสูงสมวัยตอนนี้กำลังยืนอยู่ทามกลางผู้ชายแห่งคณะวิศวกรรมศาสตร์คนตัวเล็กได้แต่ชโงกหน้ามองหาคนที่ตนต้องการจะคุยด้วยเหตุเพราะเธอได้ทำผิดกับเขาไว้เลยอยากจะมาขอโทษแต่รอแล้วรอเล่าเธอก็ยังไม่เจอเขาสักทีนี่มันก็ปาเข้าไปสองวันแล้วที่เธอมานั่งอยู่หน้าคณะแห่งนี้
"น้องๆ"แรงสะกิดจากทางด้านหลังทำให้ไอรินที่นั่งอยู่ริมต้นไม้หันกลับไปมองก็เจอผู้ชายสองคนหน้าตาดีคิ้วสวยขมวดกัยยุ่งเธอไม่รู้จักเขาแล้วเขาจะมาทักเธอทำไมกัน
"หนูหรอ?"นิ้วสวยชี้เข้าหาตัวเองอย่างงง
"ใช่ครับ...พี่จะถามว่าน้องต้องการหาใครรึเปล่าพี่เห็นมานั่งตรงนี้ตั้งแต่เช้าสองวันแล้วนะ"ไอรินทำหน้าคิดเล็กน้อยถ้าเธอตอบไปว่ามาหาผู้ชายพี่ๆจะหาว่าเธอแรดรึเปล่าที่มานั่งรอผู้ชายเป็นวันๆแบบนี้
"นะ..หนูมาหาพี่ที่ใจร้ายค่ะ"คำตอบของไอรินทำเอาทั้งสองหนุ่มถึงกับนิ่งก่อนจะมองหน้ากันเพื่อช่วยกันคิดว่าสิ่งที่น้องบอกมานั้นมันคือใครไอรินได้แต่นั่งนิ่งมองพี่ๆทั้งสองคุยกันไปมาก่อนสายตาจะหันไปเห็นร่างสูงที่ต้องการเจอพอดี
"นั้น!...พี่คนนั้น!"ไอรินชี้นิ้วไปที่ร่างสูงที่กำลังลงจากรถบิ๊กไบค์สีเขียวดำสองหนุ่มมองตามพรางกลืนน้ำลายอึกใหญ่เหตุใดน้องแว่นหน้าตาใสซื่อคนนี้ถึงต้องมาหาคนร้ายกาจแบบนั้นด้วย
"นั่นมัน..ไอ้ราชา"ไอรินขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อมีพี่คนหนึ่งเอ่ยชื่อใครก็ไม่รู้ขึ้นมาแต่ด้วยความที่เป็นคนฉลาดทำให้ไอรินรู้ได้ทันทีว่าพี่คนนั้นของเธอชื่อราชา
"พี่รู้จักหรอคะ....พาหนูไปหาพี่ราชาคนนั้นหน่อยได้ไหม"มือเล็กเอื้อมไปจับมือหนาคนละข้างพร้อมกับเขย่าไปมาทำตากระพริบปิบๆเพื่อขอความเห็นใจ
"เออ...เอาดีวะไอ้แอล"ไอรินหันไปหาคนที่ชื่อแอลทันทีทำหน้าออดอ้อนทั้งที่ไม่เคยทำกับใครมาก่อนแอลถอนหายใจเบาๆก่อนจะพยักหน้าไอรินยิ้วกว้างออกมาทำเอาทั้งสองหนุ่มถึงกับไปไม่เป็นรอยยิ้มที่สดใสนั้นผ่านแว่นตาอันหนาเตอะดาเมจช่างรุนแรงส่งผลต่ออัตราการเต้นของหัวใจพวกเขาเสียจริงๆ
ราชานั่งกินข้าวอยู่ที่โรงอาหารคนเดียวใช่ว่าเขาไม่มีเพื่อนเขามีหรอกแต่ตอนนี้ไม่รู้มันไปไหนบอกว่าถึงแล้วรออยู่โรงอาหารพอเขามาถึงไหนล่ะไม่เห็นมีหมาสักตัว
"พี่ราชา^^"ราชาเงยหน้าจากการกินข้าวเมื่อได้ยินเสียงเล็กๆเรียกเขาพร้อมการปรากฏตัวของยัยแว่นที่เขาจำได้ดีว่าเป็นคนชนเธอจนเข่าแตกแต่ที่งงไปกว่านั้นคือเธอเดินมาพร้อมกับเพื่อนเขาทั้งสอง
"...."ไม่มีเสียงตอบรับจากราชาไอรินก็หน้าหงอยเล็กน้อยเธอนั่งลงตรงข้ามกับเขาพร้อมยิ้มให้เขาตาหยีซึ่งราชาได้แต่มองนิ่งๆและหันไปหาเพื่อนประมาณว่า
เอายัยนี่มาทำไม...
"น้องเขาอยากมาหามึง"แอลเป็นคนพูดขึ้นพร้อมกับนั่งลงข้างๆไอรินส่วนเพื่อนอีกคนก็เดินไปนั่งข้างเดียวกับราชา
"อยากมาหา?"ราชาหันไปหาไอรินเธอพยักหน้ารับหงึกๆ
"กูเห็นน้องมานั่งที่ใต้ต้นไม้สองวันละเลยเข้าไปถาม"เอซเป็นคนพูดขึ้นราชาพยักหน้าเบาๆและก็กินข้าวต่อโดยไม่สนใจไอรินซักนิดเธอว่าเขาเป็นโจรจะไปปล้นบ้านเธอนิเหตุใดเขาต้องไปคุยกับเธอด้วยในเมื่อความหวังดีของเขาเป็นความหวังร้ายของเธอ
"พี่..."เสียงเล็กๆเอ่ยเบาๆพร้อมกับมือเล็กๆที่ไปแตะมือหนาราชาเงยหน้าขึ้นอย่างหงุดหงิดทำเอาเธอถึงกับหน้าซีดทันทีเพราะความกลัวแต่ก็ต้องอดทนให้ได้เพื่อจะได้พูดคำว่าขอโทษกับเขา
"หนูขอโทษที่ปฏิเสธความหวังดีของพี่"
"หึ....กูไปก่อนนะ"ราชาหัวเราะในลำคอเบาๆก่อนจะหันไปบอกเพื่อนๆและลุกออกไปไอรินกำลังจะรีบตามไปแต่ก็โดนแอลคว้าข้อมือไว้ก่อน
"กลับไปก่อนเถอะพรุ่งนี้ค่อยมาหามันใหม่ตอนนี้มันอารมณ์ไม่ดีอยู่"เพราะเขารู้อารมณ์เพื่อนดีถ้าปล่อยให้น้องคนนี้ไปมีหวังไม่โดนตบก็โดนทีบกลับมาแน่ๆ
"ค่ะ"ไอรินเห็นถึงความหวังดีของแอลก็ยอมกลับไปก่อนร่างบางเดินออกจากตึกวิศวะและกลับไปเรียนเหมือนเดิมพอเรียนเสร็จก็กลับบ้านแต่วันนี้เลิกดึกซอยที่จะเดินไปเรียกรถค่อนข้างเปลี่ยวมากแต่ไอรินก็ต้องยอมเดินไปอยู่ดีเพราะมันเป็นทางเดียวที่เธอจะเรียกรถได้
หมับ!
"อ๊ะ!...ใครเนี่ย"ไอรินมองใครก็ไม่รู้ที่มาจับข้อมือเธออีกทั้งยังพยายามลากเธอไปในมุมมืดนั้นอีกไอรินเห็นท่าไม่ดีเลยดิ้นทั้งข่วนแขนทั้งกัดแต่เขานั้นก็ไม่ปล่อยยังคงลากเธอให้เดินตามไปด้วยความที่ซอยมืดมากเธอเลยไม่เห็นคนที่ลากเธอไปในใจก็คิดว่าคงเป็นโจรแน่ๆช่วงนี้ข่าวออกบ่อยจะตาย
หัวใจดวงน้อยเต้นแรงถี่ๆเมื่อคิดว่าตัวเองกำลังจะเจออะไรต่อจากนี้ใบหน้านวลเพยน้ำตาเม็ดโตลงมาอย่างห้ามไม่อยู่ปากก็พร่ำบอกว่ากลัวแล้วปล่อยหนูไปเถอะ
"ฮึก..ฮื่อออปะปล่อยหนูเถอะนะหนูกลัวแล้ว"เสียงรำไห้เริ่มหนักขึ้นพร้อมๆกับร่างสูงที่หยุดเดินก่อนจะหันกลับมามองคนตัวเล็กที่ตัวสั่นหน้าแดงไปหมด
ร่างสูงค่อยๆย่อตัวลงไปให้แสงไฟได้กระทบกับใบหน้าของเขาไอรินตาโตทันทีเมื่อเห็นว่าใครเป็นคนลากเธอมาเขาคือ...พี่ราชา
"กูแค่จะไปส่งไม่ได้จะพาไปฆ่าร้องไห้หาพ่อมึงหรอ"
- Writer
