ธีรดนย์ชะงักคำพูดลงแค่นั้นเพราะสีหน้าและดวงตาวาวโรจน์ด้วยความไม่พอใจของวรรณรดาที่มองสบมาเปลี่ยนเป็นสงสัยก่อนจะรีบกลบเกลื่อนราวกับมีพิรุธ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังเห็นแววขำขันเจืออยู่ วรรณรดาคิดว่าเขากำลังพูดเรื่องตลกอย่างนั้นเหรอ ถ้าเธอรู้ก็แปลว่า ‘เคย’ แล้วที่เป็นลมล่ะ นั่นมารยาสินะ
“ทำหน้าแบบนี้ คือผ่านมาเยอะ จนไม่แคร์เหรอ”
“แล้วแต่คุณชายจะคิดเถอะค่ะ ฉันไม่มีอะไรจะพูด เสร็จธุระแล้วใช่มั้ยคะ ฉันจะได้ไปนอนสักที พรุ่งนี้ฉันต้องกลับบ้านแต่เช้าค่ะ”
“เธอยังไปไหนไม่ได้”
ธีรดนย์ที่ก้าวออกมาขวางทางทำให้วรรณรดาชะงักฝีเท้า พร้อมกับก้าวถอยหลังอย่างระวัง
“คุณชายคะ ฉันว่าเราพูดกันเข้าใจแล้วนะคะ คุณชายอย่าแกล้งฉันเลยค่ะ แค่คุณชายแกล้งให้ฉันทำความสะอาดบ้านทั้งหลังคนเดียว มันก็มากพอแล้วนะคะ พรุ่งนี้ฉันก็จะไปจากที่นี่ ส่วนคุณชายจะอยู่ต่อหรือว่ากลั
