ร่างสูงใหญ่นอนกอดกระซับคนตัวเล็กเอาไว้แน่น จนใบหน้าหวานซบอยู่กับอกกว้างของเขา แอบคิดในใจด้วยความสมหวัง ใครจะโชคดีเหมือนเขา เพราะคิดแผนการอันเฉียบคมแบบนี้มาได้ แต่ทั้งหมดจะสำเร็จไม่ได้ ถ้าหากคนในอ้อมกอด ไม่มีนิสัยนอนขี้เซาแบบนี้ “ฉันอยากรู้จริงๆเลย ถ้าเราตื่นขึ้นมาพรุ่งนี้ แล้วมาเจอสภาพแบบนี้จะทำยังไง” เสียงเข้มแต่ทุ้มหูน่าฟัง เอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มกว้าง กอดกระซับให้แนบแน่นยิ่งขึ้น “ฝันดีนะเมียรักของฉัน” เวคินทร์นอนหลับสนิทได้เพียงไม่นาน คนในอ้อมกอดเริ่มรู้สึกตัว
กนกจันทร์สะลึมสะลือ งัวเงีย ตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจและแปลกใจ เมื่อพบว่าตัวเอง ได้นอนอยู่บนเตียงกว้างพร้อมกับใครก็ไม่รู้ พยายามนึกทบทวนตัวเอง ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมเธอถึงมานอนอยู่ที่นี่ และยิ่งตกใจมากขึ้นไปอีก เมื่อพบว่าเสื้อผ้าบนตัวเธอ ไม่มีเหลือเลยสักชิ้น กวาดสายตา ไปรอบห้อง แล้วสายตาปะทะเข้ากับอกกว้างของใครบางคน พยายามชะโงกหน้าขึ้
